ทันทีที่คำพูดนี้พูดออกมา ทุกคนก็เงียบลงอีกครั้ง
คนที่เสนอให้เอาผลงานไปวางบนแท่นก่อน และคนที่ทำสิ่งนี้ก่อนใคร ก็คือหร่วนซิงหว่าน
หากสิ่งนี้อยู่ในขอบเขตการให้คะแนนของผู้จัด ถ้าอย่างนั้นคนที่มีความสามารถด้านการตอบสนองและการปรับตัวเช่นเธอแล้ว ได้รับคะแนนสูงก็ถือว่าสมเหตุสมผลดี
ในตอนนี้ จู่ๆก็มีคนพูดเสียงเบาว่า "ใครจะรู้ละว่า เธออาจจะรู้ก่อนใครว่าต้องทำยังไงบ้าง"
เจ้าหน้าที่พูดต่อ "ในเมื่อทุกท่านเลือกเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้แล้ว ดังนั้นก็ควรเชื่อใจว่าผู้จัดของเราให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับการแข่งขัน ตลอดการแข่งขันล้วนแล้วแต่มีความยุติธรรมและเที่ยงตรง ไม่มีการฉ้อฉลอื่นใด ถ้าหากว่าจนถึงตอนนี้แล้วยังมีคนตั้งคำถามกับคุณสมบัติของการแข่งขันอยู่ อย่างนั้นแล้วเพื่อหลีกเลี่ยงผลลัพธ์ที่ทุกท่านอาจจะยอมรับไม่ได้ของการแข่งขันในภายหลัง ทุกท่านมีสิทธิ์ที่จะถอนตัวออกจากการแข่งขันครับ "
เมื่อพูดจบ ทั้งห้องโถงก็เงียบสนิท ไม่มีใครพูดอะไรอีก
เจ้าหน้าที่พูดต่อ "ถ้าอย่างนั้นในเมื่อวันนี้ก็มาถึงตอนนี้แล้ว ขอให้ทุกท่านได้โปรดกลับไปเตรียมผลงานของการแข่งขันรอบที่สอง ระยะเวลาที่กำหนดไว้ของรอบนี้มีเวลา10วัน เมื่อถึงเวลานั้น ทุกท่านได้โปรดนำผลงานของตัวเองมาที่นี่ ผมจะรอพวกท่านอยู่ที่นี่ สุดท้ายนี้ ผมขออวยพรจากใจจริงขอให้ดีไซเนอร์ทุกท่านมีคะแนนที่ดี"
เมื่อเจ้าหน้าที่จากไป ภายในห้องโถงที่เงียบสงัดในที่สุดก็มีคนเริ่มพูดขึ้นมาด้วยเสียงกระซิบกระซาบ
"นี่เขาเห็นว่าพวกเราเป็นลิง ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอ ถึงได้ทำแบบนี้ มีกฎอะไรก็ไม่บอกพวกเราล่วงหน้า ใครจะไปรู้ว่าจะให้พวกเราไปเดากันเอง ใครจะไปเดาได้กันละ"
"ใช่ไหมละ ถ้าคนที่รู้ก็จะคิดว่าเรามาแข่งขันการออกแบบ แต่ถ้าไม่รู้ก็จะคิดว่าเรามาเล่นเกมลับสมอง ผู้จัดทำแบบนี้ ยังเห็นเราอยู่ในสายตาไหมนี่ นี่คิดว่าเราขอร้องมาร่วมแข่งเหรอ"
"เถอะน่า เมื่อกี้คนนั้นก็เพิ่งพูด ทำไมเธอไม่พูดอะไรสักคำละ ตอนนี้แล้วจะมาบ่น เอาเวลานี้มาคิดเรื่องการแข่งขันจะดีกว่านะ"
กลุ่มคนบ่นพลางทยอยออกจากสถานที่ หร่วนซิงหว่านที่เพิ่งออกมาจากสถานที่แข่ง ทันใดก็มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ "สวัสดีค่ะคุณRuan ฉันชื่อจางจิ้ง"
หร่วนซิงหว่านเคยได้ยินชื่อเธอมาก่อน เธอเป็นดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียงในช่วงสองปีที่ผ่านมา และแก่กว่าเธอเพียงหนึ่งปี
"สวัสดีค่ะ"
จางจิ้งไม่อ้อมค้อม และอธิบายความตั้งใจของเธอออกมาโดยตรง "ฉันขอคุยกับคุณหน่อยได้ไหมคะ คือฉัน......จับฉลากได้ผลงานของคุณ"
หร่วนซิงหว่านพยักหน้า "ได้สิคะ"
จางจิ้งไม่คิดว่าเธอจะพูดด้วยดีขนาดนี้ จึงตะลึงไปเสี้ยววิ ก่อนจะรีบพูดทันที "ถ้าอย่างนั้นฉันขอเลี้ยงกาแฟคุณสักแก้วนะคะ ข้างหน้าไม่ไกลนี่มีร้านกาแฟอยู่"
หร่วนซิงหว่านมองเวลาพักหนึ่ง โดยคิดว่าอย่างไรก็ไม่มีธุระอะไรอยู่แล้ว จึงตอบรับ "โอเคค่ะ"
เมื่อมานั่งในร้านกาแฟ และสั่งกาแฟเสร็จแล้ว จางจิ้งก็พูดขึ้นมาว่า "จริงๆแล้วฉันค่อนข้างชอบผลงานของคุณเลยค่ะ ซีรีส์แรกของคุณ ‘รักแรก‘ นั่น ฉันก็เคยซื้อนะคะ เพียงแต่ไม่มีโอกาสได้รู้จักคุณ ตอนที่ฉันเห็นคุณในพิธีเปิดงาน ก็ไม่กล้าเข้าไปทักทายคุณด้วยสิ"
เมื่อได้ฟัง หร่วนซิงหว่านก็ประหลาดใจเล็กน้อย "ทำไมเหรอคะ?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย
ไม่เชื่อใจคนอื่นเพราะคิดว่าตัวเองเก่ง แต่ก็เอาตัวเองไม่เคยจะรอด ก็มั่นหน้าให้คนรอบตัวเดือดร้อนต่อไปค่ะซิงซิง...
ใครที่อ่านเรื่องนี้อยู่ไปอ่านต่อให้จบได้ ในชื่อเรื่อง สามีเก่า....มาขอแต่งงานอีกแล้ว นะคะเป็นเรื่องดียวกันค่ะ...
รออัพเดทตอนต่อไปอยู่นะคะ ช่วยลงให้จบทีค่ะ...
รออ่านตอนไปอยู่นะคะ ช่วยลงให้จบด้วยค่ะ...
เรื่องนี้สนุกค่ะ แต่ทำไมลงไม่จบเรื่องคะ ช่วยลงให้จบได้ไหมคะ รอติดตามอยู่นะ...