สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 357

Danielนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดขึ้นว่า "คุณหร่วนน่าจะเข้าใจผิด แม้ว่าผมอยากจะขอโทษซานซานด้วยใจจริง แต่ที่ผมมานี่ ไม่ใช่เพราะเธอ"

หร่วนซิงหว่านเอียงศีรษะเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจ

แต่เห็นได้ชัดว่าDanielไม่ได้ตั้งใจจะบอกความจริงกับเธอ เขาแค่พูดว่า "แล้วผมก็ขอบอกคำเดิม คุณหร่วนจำไว้นะครับ ว่าผมเป็นเพื่อนที่อยู่ฝ่ายเดียวกับคุณ ก็พอแล้ว"

เมื่อได้ยิน หร่วนซิงหว่านกลับหัวเราะ "ฉันคิดว่าเหตุผลที่เพื่อนสามารถเรียกว่าเพื่อนได้ ก็คือพวกเขาซื่อสัตย์และเชื่อใจซึ่งกันและกัน คุณคิดว่าอย่างนั้นไหมคะ?"

เมื่อDanielได้ยิน เขาก็หาคำพูดไปต่อไม่ถูก

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันรู้ว่าคุณต่อต้านฉัน ดังนั้นมีเรื่องมากมายก็เลยไม่เต็มใจที่จะบอกกับฉัน รวมไปถึงเฉิงเว่ยด้วย แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของคุณคืออะไร หรือตัวตนของคุณเป็นยังไง ฉันก็คงไม่ไปยุ่ง หรือไปสนใจอะไรคุณ แต่ในขณะเดียวกัน ฉันก็หวังว่าเราจะไม่ข้ามเส้นกันนะคะ"

"คุณหร่วน ผม......"

"ที่จริงแล้ว ฉันก็เคยคิดมาก่อน ว่าที่คุณจงใจย้ายมานี่แท้จริงแล้วเพราะอะไรกันแน่ ในเมื่อไม่ใช่เพราะเพ้ยซานซาน ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะเป็นฉัน ใช่ไหมคะ? " หร่วนซิงหว่านพูดต่อ "ไม่ว่าคุณจะเข้าหาฉันด้วยเหตุผลอะไร หรือว่าอาจจะมุ่งไปทางตระกูลหลิน สรุปก็คือ สำหรับฉัน ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ใช่ศัตรู แต่ก็แน่นอนว่าไม่ใช่เพื่อนที่คบหากันได้อย่างสนิทใจหรอกค่ะ"

คำพูดของหร่วนซิงหว่านตรงไปตรงมามาก กระทั่งตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด Danielถึงกับหลุดหัวเราะ "ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ"

แต่เขาแค่ไม่สามารถบอกหร่วนซิงหว่านได้โดยตรง ว่าเหตุผลที่เขามาที่นี่ ก็เพื่อปกป้องเธอ

อย่างนี้ไม่เพียงแค่ทำให้เรื่องราวกลับตาลปัตร แต่มันยิ่งทำให้เรื่องราวซับซ้อน

เขาลอบถอนหายใจ "คุณหร่วน ผมรู้ครับว่าถึงผมพูดอะไรไป มันก็คงยากที่จะทำให้คุณปล่อยใจไม่ให้ระวังได้ แต่ผมสาบานได้ ว่าผมไม่ได้มีเจตนาที่จะทำร้ายคุณเลย"

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันรู้ค่ะว่าคุณจะไม่ทำร้ายฉันแน่ แต่......ฉันก็ขอบอกคำเดิมนะคะ ถ้าหากคุณไม่ชอบซานซาน คราวหลังก็พยายามหลีกเลี่ยงโอกาสที่จะได้พบกันเสียเถอะค่ะ"

"ครับ ผมจะจำในสิ่งที่คุณหร่วนพูด"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าให้เขาเล็กน้อย เธอพูดขอบคุณ ก่อนจะจากไป

Danielพิงราวบันได นิ้วเรียวเคาะราวจับเบาๆ ถ้าหากยังเป็นอย่างนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วหร่วนซิงหว่านจะต้องสงสัยว่าเขามีจิตใจทำเรื่องที่ชั่วช้าแน่

เฉิงเว่ยไม่มีเหตุผลที่เหมาะเจาะเพียงพอที่จะอยู่เคียงข้างเธอ ตอนนี้ก็ดีแล้ว กลับกันเป็นเขาที่จะต้องทำทุกอย่างเพื่อหาข้อแก้ตัว

ไม่เพียงเท่านั้น ยังต้องแบกรับว่าเป็นผู้ชายชั่วช้าคนหนึ่งด้วย

การเสียสละในครั้งนี้ มันช่างยิ่งใหญ่เกินไปละ

......

เมื่อกลับมาถึงสตูดิโอ หร่วนซิงหว่านเพิ่งจะได้นั่ง เพ้ยซานซานก็วิ่งปร๋อเข้ามาหา "การจับฉลากของวันนี้เป็นยังไงบ้าง? การแข่งขันรอบสองต่อไปนี่มั่นใจไหม?"

หร่วนซิงหว่านพูด "ฉันจับได้ของเวินเฉี่ยน"

เพ้ยซานซาน "......"

เธอแสดงความไม่พอใจ "ซวยชะมัด"

หร่วนซิงหว่านก็รู้สึกเช่นกันว่าการเดินทางครั้งนี้ค่อนข้างเหนื่อย เธอเอนกายบนเก้าอี้ ก่อนเหยียดตัว และพูดอย่างเกียจคร้านว่า "ตอนนี้ฉันไม่รู้จะจับต้นชนปลายยังไงเลย แต่ยังโชคดีที่การแข่งขันครั้งนี้มีเวลา10วัน"

เพ้ยซานซานขมวดคิ้ว "แล้วเวินเฉี่ยนละ เธอจับฉลากได้ของใคร?"

หร่วนซิงหว่านครุ่นคิด "ดูเหมือนว่าจะเป็นหลี่เฟิงนะ"

เพ้ยซานซานไม่ค่อยรู้เรื่องวงการการออกแบบเครื่องประดับได้มากเท่าหร่วนซิงหว่าน ยกเว้นเหล่าคนดังที่มีชื่อเสียง โดยพื้นฐานแล้ว เธอไม่รู้จักคนอื่นๆ เลย ดังนั้นเธอจึงถามว่า "ใครคือหลี่เฟิง?"

"เขาก็ค่อนข้างเก่งเลยนะ ผลงานของเขาได้รับรางวัลระดับนานาชาติมากมาย"

"อย่างไรฉันไม่เข้าใจกฎของพวกเธอ มันทำให้ฉันเวียนหัว" เพ้ยซานซานตบไหล่ของหร่วนซิงหว่าน ก่อนจะพูดอย่างหนักแน่น "สู้ๆนะ คนสวย! เอาชนะพวกเขาให้ได้!"