สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 437

เรื่องนี้ที่จริงหร่วนซิงหว่านก็เคยคิดมาก่อน แต่ถ้าเธอยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่พยายาม เธอก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจยิ่งรู้สึกว่าทำผิดต่อเสี่ยวเฉิน

ผ่านไปสักพักเธอจึงพูดขึ้นว่า "ต่อให้เขาไม่อยากบอกฉัน แต่ฉันคงจะได้รับรู้บางเรื่องจากเขาบ้าง อีกอย่างมีเพียงการที่ฉันยังอยู่ในบ้านตระกูลหลินเท่านั้น จึงจะสามารถรู้ได้ว่าหลินจื้อหย่วนจะทำอะไรต่อไป"

โจวฉือเซินมองไปที่เธออย่างเงียบๆ ริมฝีปากของเขาไม่แม้แต่จะขยับ

สายตาของหร่วนซิงหว่านประสานกับเขาโดยไม่รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย

เธอพูดต่อไปว่า "ฉันจะติดต่อกับคุณตลอดเวลาถ้าเมื่อไหร่ที่รู้สึกตกอยู่ในอันตราย ฉันจะไม่อยู่ต่อที่นั่นอีกสักวินาทีเดียวและรีบออกมาทันที ได้ไหมคะ?"

ในไม่นานโจวฉือเซินก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า "ไปกันเถอะ"

เมื่อเห็นท่าทางเช่นนี้ เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างเงียบๆ

เธอพูดตั้งมากมายแต่สุดท้ายก็เปล่าประโยชน์

ไม่รอให้เธอพูดอะไรออกมา น้ำเสียงของโจวฉือเซินก็ดังขึ้นอีกครั้งว่า "จำคำพูดของคุณเอาไว้ อย่าลืมว่า คุณยังมี...... น้องชายที่ต้องเลี้ยง"

หร่วนซิงหว่านพูดว่า "เสี่ยวเฉินหาเงินได้ด้วยตนเองแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ฉัน......"

เธอยังไม่ทันพูดจบก็ถูกสายตาอันเย็นชาของโจวฉือเซินกวาดไปมอง จึงทำให้หร่วนซิงหว่านเงียบลงทันที

ขณะขับรถกลับนั้นโจวฉือเซินไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว สีหน้าของเขาดูสงบนิ่ง มองไม่เห็นอารมณ์ใดๆ

หร่วนซิงหว่านจึงลองเอ่ยถามขึ้นว่า "คุณโกรธเหรอคะ?"

"อืม"

หร่วนซิงหว่าน "......"

เขาตอบกับเธอแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?

เธอจึงบ่นพึมพำว่า "คุณพูดอยู่ตลอดไม่ใช่หรือไงคะว่าคุณไม่ใจแคบแบบฉัน"

โจวฉือเซินพูดว่า "ยอมรับแล้วเหรอว่าตัวเองใจแคบ?"

หร่วนซิงหว่านครุ่นคิดแล้วพูดว่า "ใจฉันไม่ได้กว้างเลยมีคุณได้แค่คนเดียวไงคะ"

โจวฉือเซิน "......"

เขาเอาลิ้นแตะฟันแล้วพูดออกมาอย่างเรียบง่ายว่า "ไปเรียนคำพูดไร้สาระนี้มาจากที่ไหน?"

หร่วนซิงหว่านตอบอย่างจริงจังว่า "เรียนมาจากคุณ"

โจวฉือเซินไม่ได้หันไปสนใจเธอคือเขาขับรถโดยไม่ได้พูดอะไรอีก

หร่วนซิงหว่านจึงหาหัวข้อสนทนากับเขาว่า "คุณเห็นข่าววันนี้หรือยังคะ?"

"ไม่ได้ดู"

"หลี่เฟิงตายแล้ว"

"ไม่รู้จัก"

"......ก็คือคนที่ช่วยเวินเฉี่ยนโกงการแข่งขัน แล้วก็บอกว่าเวินเฉี่ยนติดสินบนกรรมการ"

โจวฉือเซินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายว่า "อ้อ"

หร่วนซิงหว่านสูดหายใจเข้าลึกแล้วพูดว่า "จากการสอบสวนของตำรวจ พบว่าเขาน่าจะถูกฆ่าโดยศัตรู แต่ว่าคนที่เป็นศัตรูกับเขาในช่วงนี้ก็คือเวินเฉี่ยน แต่มองจากความแข็งแกร่งทางกายภาพของทั้งสองคนแตกต่างกันมาก ฉันจึงคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ ที่ฆาตกรคือเวินเฉี่ยน"

"ไม่แน่หรอก อาจจะไม่ใช่ศัตรูที่มีความบาดหมางกันเมื่อเร็วๆ นี้ก็ได้"

หร่วนซิงหว่านพยักหน้าช้าๆ "เขาค่อนข้างนิสัยแย่ ทำตัวเสเพล คิดว่าศัตรูคงมีไม่น้อย"

โจวฉือเซินพูดเพียงแค่ "อืม"

ตอบรับแค่คำเดียวอีกแล้ว

หร่วนซิงหว่านจึงไม่อยากจะไปสนใจเขาอีก เธอหลับตาลงแล้วนอนต่อ

โจวฉือเซินหันมาชำเลืองมองดูเธอริมฝีปากของเขาขยับเล็กน้อยเหมือนจะพูดอะไรออกมาแต่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้พูดมัน

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงรถก็ขับมาจอดอยู่หน้าคฤหาสน์ตระกูลหลิน

โจวฉือเซินปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วลงจากรถ

หร่วนซิงหว่านเดินมาอยู่ข้างกายเขา "หลินหนานจะมารับคุณเหรอคะ?"

"อืม"