สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 475

ทันทีที่เพ้ยซานซานพูดจบ เสียงเคาะประตูห้องพักผู้ป่วยก็ดังขึ้น

หร่วนซิงหว่านเงยหน้ามอง

คนที่มาคือDaniel

เมื่อเขาก้าวเข้ามา ก็วางดอกไม้ในมือลง "คุณหร่วนดีขึ้นไหมครับ"

หร่วนซิงหว่านพูด "ขอบคุณค่ะ ฉันดีขึ้นมากแล้ว"

เพ้ยซานซานรู้สึกไม่สบายใจทันทีที่เห็นเขา และคิดว่าพวกเขาอาจมีเรื่องจะพูดกัน เธอจึงหาข้ออ้างออกไปข้างนอก

เมื่อประตูห้องพักผู้ป่วยปิดลง Danielก็พูดขึ้นมาอีกว่า "คุณหร่วนไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ เรื่องอื่นคุณไม่ต้องกังวล ผม... ..กับประธานโจว จะจัดการเอง"

มุมปากของหร่วนซิงหว่านเม้มเล็กน้อย ผ่านไปไม่กี่วิ เธอจึงพูดขึ้นมา "พวกคุณคิดจะจัดการกันยังไงคะ"

"คงต้องรอผลชันสูตรออกมาก่อนครับ"

ก่อนหน้าที่ยังเก็บหร่วนจุนเอาไว้ก็เพราะต้องการรู้เหตุการณ์เฉพาะเจาะจงในเวลานั้นจากเขา รวมไปถึงที่ตั้งสุสานของแม่หร่วนซิงหว่าน

แต่ดูท่าว่าตอนนี้ ทุกอย่างต่างก็ไม่สำคัญ

หร่วนซิงหว่านพูด "ไม่ว่ายังไง หร่วนจุนก็เป็นคนทำเรื่องเหล่านี้เพียงลำพัง"

Danielพยักหน้า "ผมรู้"

หร่วนซิงหว่านคิดว่า เขาไม่รู้ความหมายของเธอ

เธอเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดต่อ "ไม่เกี่ยวข้องกับเสี่ยวเฉิน"

Danielพูด "แน่นอนว่าไม่เกี่ยวข้องกับเขา ทำไม......จู่ๆคุณถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา?"

หร่วนซิงหว่านพูด "ไม่มีอะไรค่ะ เหตุการณ์เมื่อวานคุณก็เห็นแล้ว หร่วนจุนเหมือนหมาบ้า ไล่กัดคนอื่นไปทั่ว เขาคิดอยากจะลากหร่วนเฉินไปลงนรกกับเขาด้วย"

Danielเห็นด้วยกับคำพูดของเธอ เมื่อวานหร่วนจุนมีแต่คำพูดหยาบคาย คำด่ามากมายที่ไม่น่าฟังเลยสักนิด ถึงแม้จะรู้ว่าเขาเป็นคนชั่วช้า แต่ใครที่มีพ่อบังเกิดเกล้าอย่างนี้ ก็คงไม่สบายใจอย่างแน่นอน

Danielนั่งบนโซฟา ก่อนพูดอย่างใจเย็น "เสี่ยวเฉินก็อายุ20ปีแล้ว มีความคิดความอ่านที่เป็นอิสระของตัวเอง ผมเชื่อว่าเขาคงไม่เอาเรื่องนี้มาใส่ใจหรอก ส่วนเรื่องนี้ ประธานโจวได้ให้คนไปจัดการแล้วครับ จะไม่มีการเล่าต่อ และจะไม่มีผลกระทบอะไรกับเขาแน่นอน"

หร่วนซิงหว่านส่งเสียงตอบรับเบาๆ "อีกอย่างตอนนี้ฉันสงสัยค่ะ เสี่ยวเฉินไม่น่าจะเป็นลูกของหร่วนจุน"

เมื่อได้ยิน Danielก็แปลกใจ "คุณหร่วนหมายความว่า......"

"คุณคงไม่เข้าใจหร่วนจุนนัก แต่ฉันรู้ ปากเขาเต็มไปด้วยคำโกหก ยิ่งเขาเห็นใครเสียใจมากเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งมีความสุข เขาพูดอยู่ตลอดเวลาว่าเสี่ยวเฉินเป็นลูกชายของเขา และชั่วชีวิตนี้ก็คงสลัดเงาของเขาไม่หลุดออกจากตัว ก็เพียงแค่อยากจะเห็นเสี่ยวเฉินเจ็บปวด ในสถานการณ์อย่างนี้ ฉันเองก็คงปักใจเชื่อได้ยาก ว่าเขาจะเป็นพ่อของเสี่ยวเฉิน"

Danielขมวดคิ้ว "แต่เราได้ทำการตรวจสอบอย่างละเอียด ใบสูติบัตร......"

"ไม่ว่าจะอะไรก็ปลอมแปลงได้ค่ะ" หร่วนซิงหว่านมองไปที่เขา ก่อนพูดอย่างสงบ "รวมถึง ฐานะบุคคล ประสบการณ์ และหน้าตา ไม่ใช่เหรอคะ"

เมื่อสบตากับหร่วนซิงหว่าน Danielรู้สึกว่าคำถามนี้ของเธอ ค่อนข้างจะแทงใจดำของเขาเข้าอย่างจัง จนเขารู้สึกร้อนตัวเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ได้ จึงอดไม่ได้ที่จะละสายตาออกไป

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะได้พูด เสียงของหร่วนซิงหว่านก็ดังขึ้นต่อ "หลินจื้ออานปลอมตัวมาได้นานขนาดนี้ และไม่ถูกใครจับได้ แค่หร่วนจุนเปลี่ยนใบสูติบัตรบ้าง ทำไมจะทำไม่ได้ละคะ"

เมื่อได้ยินเธอพูดถึงหลินจื้ออาน Danielจึงถอนใจด้วยความโล่งอก เขารู้สึกว่าเธอพูดค่อนข้างมีเหตุผลทีเดียว "ก็ใช่ครับ หร่วนจุนนั่นดูเหมือนว่าจะเป็นขยะไร้ประโยชน์ เป็นคนเลวเต็มขั้น แต่ว่าเรื่องที่จะเขาซ่อนศพไว้หลังตู้เสื้อผ้าได้นานหลายปีนั่น ความกล้ามีมากกว่าคนปกติทั่วไปจริงๆ"

หร่วนซิงหว่านพูด "ดังนั้นฉันก็เลยคิดว่า เรื่องนี้มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นค่ะ"

หลังจากขบคิดอยู่ครู่หนึ่ง Danielก็พูดขึ้นมาว่า "แต่เมื่อตอนที่เสี่ยวเฉินเกิด หร่วนจุนสามารถคาดเดาเรื่องเหล่านี้ที่กำลังจะเกิดได้ยังไง ถึงได้ไปแก้ใบสูติบัตรของเสี่ยวเฉิน"