สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 485

ในตอนบ่าย ขณะที่หร่วนซิงหว่านกำลังจะกลับบ้าน โทรศัพท์ของโจวฉือเซินก็ดังขึ้น

หลังจากรับสาย เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มก็ดังขึ้น "ไม่ได้อยู่บ้าน?"

หร่วนซิงหว่านตอบรับ "ฉันรู้สึกทุกข์ใจนิดหน่อย ก็เลยมาสตูดิโอค่ะ กำลังจะกลับ"

โจวฉือเซินพูด "โอเค วันนี้ผมมีธุระนิดหน่อย อาจจะกลับดึกหน่อยนะ รีบพักผ่อนเข้าละ"

"ที่บริษัทมีเรื่องอะไรเหรอคะ"

"ไม่หรอก ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร กลับไปแล้วผมจะเล่าให้ฟังนะ"

"ค่ะ"

หลังจากวางสายไป เพ้ยซานซานก็โผล่หัวจากตรงประตูเข้ามา "ซิงซิง ยังไม่กลับเหรอ?"

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้น "ไปกันเถอะ"

วันนี้รถของเพ้ยซานซานถูกจำกัดไม่ให้วิ่ง เลยเรียกรถแท็กซี่มา หร่วนซิงหว่านไปส่งเธอ

บนถนน เพ้ยซานซานพูดว่า "วันนี้ประธานโจวของเธอไม่ได้เร่งให้กลับบ้านเหรอ"

หร่วนซิงหว่านหัวเราะ "เขามีธุระ กลับดึกน่ะ"

"จะว่าไปแล้ว ไอ้ผู้ชายคนนั้นถึงแม้บางทีจะดูว่างมาก แต่เวลายุ่งขึ้นมาก็ยุ่งจังเลยนะ แต่เขายุ่งแล้ว เธอก็จะได้พักผ่อนบ้าง ไม่ต้องมาตัวติดกันตลอด"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หร่วนซิงหว่านก็รู้สึกไม่แน่ใจเล็กน้อย หากพูดเช่นนี้เมื่อหนึ่งปีก่อน คงจะเป็นเรื่องตลกฝืดอย่างมาก

ใครจะไปคิดว่า จะมีอะไรเกิดขึ้นมามากมายภายในเวลาไม่ถึงปีกัน

ไม่นาน รถก็ขับไปถึงตำแหน่งที่อยู่นำร่อง

หร่วนซิงหว่านลดกระจกรถลง "อย่างนี้ไหม?"

เพ้ยซานซานพูด "ใช่ งั้นฉันไปก่อนนะ เธอขับรถระวังๆด้วยล่ะ"

"โอเค"

เมื่อเพ้ยซานซานจากไป หร่วนซิงหว่านจึงถอนสายตากลับมา ก่อนจะขับรถออกไป

เมื่อกลับมาถึงคอนโด เพิ่งจะออกจากลิฟต์ เธอก็ได้ยินเสียงร้องของทารกดังขึ้นมาจากข้างบ้าน

ฝีเท้าของหร่วนซิงหว่านชะงักกึก อยู่ที่นี่มาสักพักแล้ว เธอยังไม่เคยได้ยินเสียงเด็กร้องเลยสักครั้ง

เธอถอนสายตากลับมา ขณะที่กำลังจะเดินไปที่ประตู ประตูลิฟต์ก็เปิดขึ้นอีกครั้ง และร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเธอ

หร่วนซิงหว่านชะงัก "เสี่ยวเฉิน? ดึกขนาดนี้แล้ว มาได้ยังไง"

หร่วนเฉินยืนอยู่ที่นั่น ด้วยสีหน้าที่เป็นปกติ "มากินข้าวฟรี"

หร่วนซิงหว่านเคยพูดบ่อยๆ ว่าถ้าเสี่ยวเฉินไม่มีธุระอะไรให้มากินข้าวที่นี่ แต่ก็ถูกเขาปฏิเสธมาโดยตลอด

เธอค่อนข้างแปลกใจ

แต่หร่วนซิงหว่านครุ่นคิด เสี่ยวเฉินอาจรู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็เป็นได้

ก็เลยมาหาเธอ

หร่วนซิงหว่านใส่รหัสหน้าประตูบ้าน "เข้ามาสิ"

หร่วนเฉินตามหลังเธอมา เขาชำเลืองมองไปยังบ้านข้างๆ ก่อนจะเข้าไป

หร่วนซิงหว่านเปลี่ยนรองเท้า ก่อนจะเข้าไปในห้องครัว "นายอยากกินอะไร"

"อะไรก็ได้"

หร่วนเฉินไม่ได้เลือกกินเหมือนโจวฉือเซิน หร่วนซิงหว่านมองตู้เย็น วางแผนว่าถ้ามีอะไรเหลือก็ทำอันนั้น

เมื่อเธอทำอาหาร หร่วนเฉินก็เดินมายังประตูห้องครัว "โจวฉือเซินอยู่ไหม"

หร่วนซิงหว่านหั่นผักพลางตอบ "เขามีธุระ กลับมาดึกหน่อย"

เมื่อได้ยิน หร่วนเฉินจึงขมวดคิ้ว "มีธุระ? ธุระอะไร?"

"ไม่รู้สิ พี่ไม่ได้ถามเขา"

หร่วนเฉินพูด "ทำไมพี่ไม่ถาม ถ้าเขาหลอกพี่ล่ะ"

หร่วนซิงหว่านหันมามองเขา "ถ้าเขาจะหลอกพี่ ถึงพี่จะถาม เขาก็หาข้ออ้างมารับมือกับพี่ได้เหมือนกัน"

"พี่ไม่กลัวเขาทำอะไรลับหลังพี่กับ......"

หร่วนเฉินเม้มปาก อย่างไรก็ไม่พูดประโยคหลังให้จบ

หร่วนซิงหว่านพูด "เขาไม่ทำหรอก"