สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 505

ไม่รอให้พวกเขาตอบสนอง ก็มีข้อความจากประธานปรากฏบนฟอรั่ม

มีข้อมูลหลักสามส่วนในแถลงการณ์

ประการแรก หลินซื่อจะไม่ถูกซื้อโดยโจวซื่อกรุ๊ป

ประการที่สอง หลินซื่อจะค่อยๆ กลับสู่เส้นทางที่ถูกต้อง ขอให้ทุกคนทำงานของตัวเองให้ดีที่สุด

ประการที่สาม ค่าแรงที่ค้างชำระได้จ่ายให้แล้ว และเงินที่เพิ่มอีก 1,000เพื่อขอบคุณทุกคนที่ไม่ทิ้งกันไป และก้าวไปพร้อมกับหลินซื่อ แม้ว่าเงินจะไม่มาก แต่แสดงถึงความใส่ใจ

ชั่วขณะหนึ่ง ผู้ที่ต่อว่าหร่วนซิงหว่าน ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

ในที่สุดเรื่องเงินเดือน ทุกคนก็รอมานานมากแล้ว เดิมทีพวกเขาคิดว่า หร่วนซิงหว่านมาเพื่อสร้างภาพ ใครจะไปรู้ว่าเธอมาถึงวันแรก เธอก็แก้ปัญหาที่ทุกคนกังวลที่สุดได้

อย่างไรก็ตาม หลังจากได้รับเงินเดือนแล้ว บางคนก็ยังรู้สึกว่าหลินซื่อไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกแล้ว และเลือกที่จะลาออก

หลังจากที่หลินจื้ออานเกิดเรื่องไม่นาน ก็มีคนลาออกไปไม่น้อยแล้ว

และบวกกับเหตุการณ์ในวันนี้ หลินซื่อที่ใหญ่ ก็มีพนักงานเหลืออยู่เกือบครึ่ง

แม้แต่อาคารของบริษัทก็ว่างเปล่าและเงียบสงบไปมาก

หร่วนซิงหว่านยืนอยู่ในห้องทำงาน มองไปที่ถนนชั้นล่าง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เสียงของเสิ่นจื่อซี ดังมาจากด้านหลัง "เสียใจไหม?"

หร่วนซิงหว่านส่ายหัว "คนที่จากไปตอนนี้ คิดที่จะแจ้งออกตั้งนานแล้ว และกะจิตกะใจของเขาไม่ได้อยู่งานตั้งนานแล้ว แทนที่จะเสียเวลาที่นี่ สู้ไปหาสถานที่ที่เหมาะสมกับพวกเขาดีกว่า ตรงกันข้าม คนที่เลือกจะอยู่ต่อในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ก็จะทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด"

เพราะทุกคนรู้ดีว่า ไปตอนนี้เหมาะที่สุดแล้ว ถ้าอยากจะใช้ชีวิตไปวันๆที่หลินซื่อ ก็น่าจะอยู่ต่อไปไม่ได้แน่ๆ

นั่นเป็นเหตุผลที่อยู่ต่อ ก็จะพยายามอย่างเต็มที่

กล่าวได้ว่า หลินซื่อจะรอดหรือไม่ ก็มีความเกี่ยวข้องกับพวกเขาด้วย

ยังไงก็ต้องลองอีกสักตั้ง

เสิ่นจื่อซีกล่าวว่า "ฉันได้อ่านรายละเอียดของโครงการเหล่านี้แล้ว และจะติดตามทีละรายการในภายหลัง พูดคุยและบอกพวกเขาว่าจะต้องระวังอะไรบ้าง อย่างไรก็ตาม คุณจะเชื่อใจพวกเขาจริง ๆ ใช่ไหม?ถ้าพวกเขาทรยศคุณ คุณรู้ไหมว่าต้องเผชิญกับอะไร?"

หร่วนซิงหว่านหันกลับมาแล้วพูดว่า "พอจะรู้บ้าง"

"ถ้างั้นคุณยังกล้ามอบเรื่องสำคัญเช่นนี้ให้พวกเขาทำอีกหรอ?"

"แต่ตอนนี้ฉัน หาคนอื่นไม่ได้แล้ว" หร่วนซิงหว่านกล่าว "แล้วอีกอย่าง ไม่มีใครเหมาะสมไปกว่าพวกเขาแล้ว"

เสิ่นจื่อซีขมวดคิ้ว ก่อนที่จะมาเขาก็รู้ว่าความยุ่งเหยิงของหลินซื่อนั้นไม่ได้รับมือง่ายๆ และตอนนี้ก็ดูเหมือนว่า จะเป็นเช่นนี้จริงๆ

หร่วนซิงหว่านพูดอีกครั้ง "นอกจากนี้ พวกเขาไม่ได้ช่วยฉัน พวกเขากำลังช่วยตัวเองต่างหาก"

"หมายความว่าอย่างไร?"

"ตอนนั้นพวกเขาถูกทำให้เป็นแพะรับบาป รับผิดชอบต่อความผิดที่ไม่ใช่ของพวกเขา และถูกไล่ออกจากวงการ หางานที่เกี่ยวข้องไม่ได้ กระทั่งบางคนล้มละลาย ทำให้คนใกล้ชิดต้องเดือดร้อน ถูกดูถูกเหยียดหยามไม่สามารถเงยหน้าได้ บางทีตอนนี้สำหรับพวกเขาแล้ว เงินอาจไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด แต่อยากล้างมลทินนี้โดยเร็วที่สุด"

หร่วนซิงหว่านกล่าวต่อ "หลังจากเรื่องนี้จบลง ความจริงปรากฏ ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ในหลินซื่อต่อหรือไปบริษัทอื่น ก็จะเป็นบุคคลที่เก่งที่สุดในวงการ ผลที่ได้รับจะไม่แย่ ดังนั้นถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำเพื่ออนาคตของตัวเอง พวกเขาก็จะต้องทำเรื่องนี้ให้ดีที่สุด"

เสิ่นจื่อซีเห็นด้วยกับคำพูดของเธอ

แม้ว่าหลินจื้ออานจะเป็นคนที่ดึงพวกเขาออกมากันกระสุนปืน แต่จ้าวจิ้งกับคนอื่นๆก็ไม่ใช่คนบริสุทธิ์ พวกเขาได้ลิ้มรสความหนาวเย็นของโลกแล้วครั้งหนึ่ง ก็ยิ่งเข้าใจว่า ทำอะไรถึงจะถูกต้องและเหมาะสมสำหรับตัวเอง

นอกจากนี้เสิ่นจื่อซียังได้อ่านเอกสารที่เกี่ยวข้องของคนเหล่านี้แล้ว คนเหล่านี้มีความสามารถมากจริงๆ แต่บางครั้งก็มีความคิดเห็นที่ไม่ตรงกับจ้าวจิ้ง และมักจะถูกเขาลอบกัด

หากการเดาถูกต้อง จ้าวจิ้งยังแนะนำให้หลินจื้ออานทราบเกี่ยวกับแพะรับบาป

ถ้าเดาไม่ผิด เรื่องเป็นแพะรับบาป ก็ต้องเป็นความคิดของจ้าวจิ้งที่เสนอต่อหลินจื้ออาน

เพื่อช่วยเขากำจัดคนที่ขัดแย้งเขา

เช่นนี้ยิ่งดี ยิ่งคนเหล่านั้นเกลียดเขามากเท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิ่งใส่ใจงาน และบรรลุสิ่งที่หร่วนซิงหว่านมอบหมายให้ทำ

หลังจากผ่านไปหลายวัน หร่วนซิงหว่านก็อยู่ที่หลินซื่อ อ่านเอกสารทุกวัน อ่านจนเวียนหัว

เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านในตอนเย็นก็นอนอยู่บนเตียง ไม่อยากขยับตัว โจวฉือเซินกอดเอวของเธอและหัวเราะ "ทำไมคุณถึงยุ่งกว่าฉันอีก"