สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 507

ขณะพูด หร่วนซิงหว่านก็นำกรดโฟลิกวางไว้ด้านหน้าของเพ้ยซานซาน "แม้ว่าฉันจะรู้ว่าคุณไม่ต้องการเด็กคนนี้ แต่ก็กินไว้ก่อนดีกว่า ไม่มีอันตรายอะไร รอถึงวันผ่าตัดค่อยโยนทิ้งก็ได้"

เพ้ยซานซานทำหน้าบูดบึ้ง เดินไปกอดหร่วนซิงหว่าน "ฮือ ฮือ ฮือ ซิงซิงคุณใจดีมากเลย"

หร่วนซิงหว่านยิ้ม และลูบหลังเธอ "พอแล้ว ฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะเกลี้ยกล่อมคุณ แต่ยังไงก็เถอะ ยังมีเวลาครึ่งเดือนกว่า คุณก็ลองคิดดูดีๆว่าจะบอกDanielไหม ตามที่ฉันดู เขาไม่ใช่คนที่ไม่มีความรับผิดชอบแน่นอน"

เพ้ยซานซานพยักหน้าอย่างอึดอัดใจ "ฉันขอคิดดูก่อน"

หลังจากจัดของในตู้เย็นเสร็จ หร่วนซิงหว่านนึกถึงเรื่องที่โจวฉือเซินบอกกับเธอเมื่อสองสามวันก่อน

เธอเลียริมฝีปากล่าง "ซานซาน ช่วงนี้หลี่อ๋างมาหาคุณไหม"

"ไม่นะ คิดว่าน่าจะถูกพระเจ้าลงโทษแล้ว"

หร่วนซิงหว่านคิดไปคิดมา ยังไม่บอกเรื่องนี้Danielเป็นคนจัดให้ให้เธอรู้ดีกว่า

เพ้ยซานซานค่อนข้างจะสับสน เธอพูดเรื่องพวกนี้ มีแต่จะรบกวนความคิดของเธอ จะทำให้เธอยิ่งไม่แน่ใจว่าควรจะทำอย่างไรดี

หลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์มือถือของ หร่วนซิงหว่านก็ดังขึ้น โจวฉือเซินเป็นคนโทรมา

เขาพูดอย่างไม่พอใจ "ถึงแม้คุณจะเดินเท้าไป ตอนนี้ก็น่าจะถึงแล้วมั้ง"

หร่วนซิงหว่าน "......"

ลืมเรื่องที่จะต้องส่งข้อความให้เขาไปเลย

หร่วนซิงหว่านพูด "มาถึงนานแล้ว มีธุระนิดหน่อยที่ต้องจัดการ"

ปลายสาย โจวฉือเซินน้ำเสียงไม่พอใจ "จะเสร็จเมื่อไหร่"

"น่าจะอีกสักพัก รอฉันเสร็จงานแล้วจะส่งข้อความถึงคุณ"

เธออยากทำอาหารเย็นให้เพ้ยซานซานก่อนแล้วค่อยกลับ

ไม่ทันรอให้โจวฉือเซินพูดอีกครั้ง หร่วนซิงหว่านก็วางสายเรียบร้อยแล้ว

เพ้ยซานซานนั่งอยู่บนโซฟา และรู้สึกกระฉับกระเฉงขึ้นมาทันที ในดวงตาเต็มไปด้วยเรื่องซุบซิบ "ประธานโจวของคุณตามหาคุณไปเดทหรอ?"

หร่วนซิงหว่านยิ้มที่มุมปาก "ไม่..... ไม่ใช่ เขาเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ตอนเขาไม่ยุ่ง ก็จะคอยจ้องฉันตลอด"

เพ้ยซานซานถอนหายใจ "คิดไม่ถึงจริงๆ คิดไม่ถึง ผู้ชายสารเลวก็มีวันนี้ด้วย"

หร่วนซิงหว่านลุกขึ้น "ฉันไปทำกับข้าวให้คุณ อยากกินอะไร"

เพ้ยซานซานพูดอย่างน่าสงสาร "อยากกินทุกอย่างที่คุณทำ"

"โอเค"

เพ้ยซานซานไม่ได้ทานข้าวดีๆมาสองสามวันแล้ว แล้วบวกกับทุกอย่างที่หร่วนซิงหว่านทำล้วนเป็นสิ่งที่เธอชอบทั้งนั้น และกลิ่นคาวในมันก็ไม่มาก ดังนั้นเธอจึงกินไปสองชามโดยไม่รู้ตัว

หลังจากที่เธอกินเสร็จแล้ว หร่วนซิงหว่านกำลังจะไปเก็บถ้วย เพ้ยซานซานก็พูดว่า "ที่เหลือฉันจัดการเอง คุณรีบไปเดทกับประธานโจวเถอะ มิฉะนั้นเขาจะอารมณ์เสียอีก"

หร่วนซิงหว่านมองดูเวลา ก็สายมากแล้วจริงๆ "งั้นฉันไปก่อนนะ คุณพักผ่อนเยอะๆ"

"รู้แล้ว ไปเถอะ"

หลังจากที่หร่วนซิงหว่านกลับไป เพ้ยซานซานก็ล้างจาน และเก็บกวาดห้องครัวอย่างสะอาดสะอ้าน และสุดท้ายก็ล้มลงบนโซฟาอย่างหมดหวังในความรัก

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน เพ้ยซานซานหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และหาเบอร์ของ Daniel แต่เธอแค่จ้องมอง ไม่ได้โทรออกไป

ข้างนอกเริ่มมืดแล้ว

เพ้ยซานซานโยนโทรศัพท์ไว้ข้างๆ แล้วเอนศีรษะลงบนโซฟา

ช่วยด้วย เธอควรทำอย่างไร!

......

จนถึงเวลาทานข้าว หลังจากดูหนังจบ ระหว่างกระบวนการทั้งหมด หร่วนซิงหว่านใจลอยเล็กน้อย

เมื่อโจวฉือเซินเห็นจึงถาม "ไม่สบายหรอ"

เมื่อได้ยินเสียงของเขา หร่วนซิงหว่านก็พูด "หา" มาหนึ่งคำ แล้วดึงสติกลับมา "ไม่นี่"

คิ้วที่สวยงามของโจวฉือเซินขมวดคิ้ว "ถ้าอย่างนั้นก็คุณไม่อยากไปเดทกับฉัน"

หร่วนซิงหว่าน "........"

เธอพูดอย่างหงุดหงิด "ฉันพูดอย่างนั้นเมื่อไหร่"

"การแสดงออกของคุณยังไม่ชัดเจนพอหรอ"

หร่วนซิงหว่านอ้าปากและอธิบายว่า "ไม่ใช่ ฉันแค่กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่"