สามี....เซ็นใบหย่าไปเลย นิยาย บท 72

ณ ห้องทำงานของท่านประธาน

โจวฉือเซินเปิดถุงกระดาษคราฟท์ แล้วหยิบเอกสารออกมาจากข้างใน หลังจากที่กวาดตาดูแล้ว ก็โยนมันลงไปบนโต๊ะน้ำชา

ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

หลินหนานพูดว่า "ประธานโจว พวกคณะกรรมการต่างก็ออกไปกันหมดแล้วค่ะ"

โจวฉือเซินทำเสียงอืมเบาๆ แล้วพูดว่า "ส่งคนไปจับตามองดู ตาเฒ่าจะไม่ยอมแพ้หรอก"

"ครับ"

การกระทำของท่านใหญ่ในตอนนี้มันชัดเจนเกินไปแล้ว อาจจะกล่าวได้ว่าการช่วงชิงอำนาจได้เข้าสู่ช่วงที่ร้อนระอุแล้ว และสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันใดๆล้วนสามารถเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์สุดท้ายของเรื่องนี้ได้ทั้งหมด

หลินหนานเพิ่งออกจากประตูสำนักงาน ก็มีผู้รับผิดชอบแผนกรักษาความปลอดภัยรีบเดินมาบอกว่า "ผู้ช่วยพิเศษหลิน เกิดเรื่องแล้วครับ"

"เกิดอะไรขึ้น"

ผู้รับผิดชอบหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วแสดงวิดีโอกล้องวงจรปิดให้เขาดู

กล้องวงจรปิดนี้เป็นกล้องวงจรปิดที่ตั้งอยู่นอกประตูบริษัทโจวซื่อกรุ๊ป ระยะทางค่อนข้างไกล แต่ขอบเขตการมองเห็นค่อนข้างกว้าง แม้ว่าเขาจะเห็นหน้าตาของบุคคลในโทรศัพท์ไม่ชัดเจน แต่หลินหนานมองปราดเดียวก็จำเสื้อผ้าที่หร่วนซิงหว่านสวมใส่ในวันนี้ได้ รวมถึงตรงข้ามกับเธอก็มีหร่วนจุนที่กำลังพันผ้าพันแผลอยู่บนศีรษะเป็นเวลาหลายวันแล้วก็ได้แวบผ่านขึ้นมาจากชั้นล่างด้วย

หลินหนานไม่สนใจอะไรมาก เขาคว้าโทรศัพท์มา แล้วรีบเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน

โจวฉือเซินอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมา และในขณะที่เขากำลังจะเอ่ยปากพูดอะไร หลินหนานก็รีบพูดขึ้นมาว่า "ประธานโจว คุณหญิงเธอถูกหร่วนจุนจับตัวไปแล้วครับ!"

แล้วสีหน้าของโจวฉือเซินก็เย็นชาลงมาในชั่วพริบตา เขาลุกขึ้นยืนแล้วสาวเท้ายาวๆเดินออกไปข้างนอก และพูดว่า "เกิดเรื่องขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่"

"สิบนาทีที่แล้วครับ"

"รีบส่งคนไปตามหาทันที ไปสถานที่ที่หร่วนจุนมักจะไปบ่อยๆ อย่าปล่อยผ่านไปแม้แต่ที่เดียว" โจวฉือเซินกัดกรามแน่น แล้วพูดด้วยเสียงที่เหมือนกับถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งว่า "โดยเฉพาะที่มู่สื้อ ถ้าเห็นหร่วนจุนแล้ว ก็ให้กักตัวเอาไว้ทันที"

......

หร่วนจุนพาหร่วนซิงหว่านไปจนถึงด้านนอกของบ่อนคาสิโนใต้ดิน หลังจากที่ใช้เทปกาวติดมือของเธอไว้แล้ว เขาก็ใช้เศษผ้ามัดมือของเธอเอาไว้อีก พร้อมกับพูดว่า "ลูกสาวที่แสนดี ลูกอย่าโทษพ่อเลยนะ ถ้าจะพูดว่าใจร้ายลูกต่างหากที่ใจร้าย ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแกเคยโกหกพ่อ พ่อก็คงไม่โดนพวกเขาทุบตีแบบนี้และเกือบจะตายไปแล้วหรอก แต่แกไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้ไร้น้ำใจเท่าแกขนาดนั้น ฉันยังหาบ้านตระกูลดีๆหลังต่อไปให้แกแล้วด้วยนะ"

ตอนที่หร่วนจุนลงมาจากรถ เซ่หรงก็รอเขาอยู่ที่นั่นแล้ว

เซ่หรงพูดว่า "ได้เอาเงินมาด้วยหรือเปล่า?"

หร่วนจุนลูบมือไปมา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "เอามาแล้วๆ"

ในขณะที่กำลังพูด เขาก็เหลือบมองเข้าไปในรถ "นี่มันไม่ใช่นี่นา"

เซ่หรงมองตามสายตาของเขาผ่านหน้าต่างรถเข้าไป เขาก็เห็นสายตาที่สวยงามและเมินเฉยคู่หนึ่ง

หร่วนจุนจึงพูดว่า "เป็นยังไงบ้าง ลูกสาวของฉันมีค่ามากกว่าเงินหนึ่งล้านใช่ไหมล่ะ?"

เซ่หรงขมวดคิ้ว "เธอมาที่นี่อีกแล้ว"

"มาอีกแล้วหมายความว่าไง นี่ลูกสาวของผมเอง หรือว่าเธอไม่สมควรที่จะใช้หนี้แทนผมอย่างนั้นเหรอ" หร่วนจุนโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆ เอามือข้างหนึ่งปิดหน้า แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาว่า "คุณวางใจได้ ผมติดต่อคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว เขาก็อยู่โรงแรมข้างๆนี่แหละ อีกประเดี๋ยวเดียวพอเขาเอาเงินมาให้ผม ผมก็จะเอามาให้คุณทันทีเลย ไม่บิดพลิ้วอย่างแน่นอน"

เซ่หรงจุดบุหรี่หนึ่งมวน แล้วพูดว่า "นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นพ่อแบบคุณ บอกว่าเธอเป็นลูกสาวของคุณ คาดว่าคงไม่มีใครเชื่อหรอก"

หร่วนจุนกลอกตาไปมา แล้วพูดอย่างรวดเร็วว่า "คุณพูดอย่างนี้ได้ยังไง เลือดของผมกำลังไหลเวียนอยู่ในตัวเธออยู่นะ ทำไมจะไม่ใช่ลูกของผมล่ะ ถึงเธอจะไม่มีชีวิตที่ร่ำรวยมั่งคั่ง แต่การที่ได้มาเกิดกับพ่อคนนี้ มันก็คือชะตาของเธอ!"

เซ่หรงหันหน้าไป แล้วยิ้มเยาะ