สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 24

บทที่ 24 จับชู้

ผู้ชายที่เธอช่วยเอาไว้ตอนนั้น?

เซี่ยซีหวั่นคิดถึงเหตุการณ์ตอนนั้น ปีนั้นเธออายุสิบสองปี ท่ามกลางหิมะปกคลุม เธอได้ช่วยผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังสลบอยู่ เธอกล้ารับรองได้ว่าถ้าเธอไปพบเขาช้าสักนิด ผู้ชายคนนั้นต้องตายอยู่ในกองหิมะแน่นอน

ตอนนั้นหิมะตกหนักจนปิดทางไว้หมด ฟ้าก็ใกล้มืดแล้ว อากาศหนาวเหน็บจนทำให้หนาวสั่นไปทั้งตัว เธอออกแรงทั้งหมดที่มีพาผู้ชายคนนั้นเข้าไปหลบอยู่ในถ้ำบริเวณนั้น จากนั้นก็จุดฟืนก่อไฟเพิ่มความอบอุ่น แต่ก็ยังคงหนาวมาก มือและเท้าของผู้ชายคนนั้นแทบจะแข็งทื่อไปหมดแล้ว

เซี่ยซีหวั่นจึงได้ถอดเสื้อผ้าของตัวเองห่มผู้ชายคนนั้นเอาไว้ด้วย เพื่อได้รับไออุ่นซึ่งกันและกัน

แล้วก็อยู่แบบนั้นกันทั้งคืน

ตอนนี้เซี่ยซีหวั่นคิดถึงเรื่องตอนนั้น ปีนั้นตัวเองเพิ่งอายุสิบสองปี ในใจคิดแค่เพียงอยากช่วยเหลือคนเท่านั้น แต่ในสายตาคนอื่นกลับกลายเป็นฉากจู๋จี๋กัน ยิ่งเซี่ยเสี่ยวแด๋พูดจาใส่ร้ายป้ายสี จึงทำให้ตลอดเวลาที่ผ่านมาซูซีคิดว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่ใสซื่อบริสุทธิ์แล้ว

เย่หลิงด่าเขาแบบนั้นถูกต้องแล้ว คนพวกนี้ช่างน่ารังเกียจเสียจริง ๆ

ส่วนผู้ชายคนนั้น...

เซี่ยซีหวั่นตอบกลับว่า “ผ่านไปเกือบแปดปีแล้ว ฉันก็จำผู้ชายคนนั้นไม่ค่อยได้แล้ว ต่อให้เขามายืนอยู่ตรงหน้า ฉันก็คงจำไม่ได้อยู่ดี แต่หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นฟื้นขึ้นมา เขาก็ได้ให้ป้ายหยกกับฉันอันหนึ่ง เขาบอกว่าเขาจะกลับมาหาฉัน”

เย่หลิง “ป้ายหยกเหรอ?”

เซี่ยซีหวั่น “หายไปแล้ว ฉันหาไม่เจอแล้ว”

เย่หลิงก็ได้ส่งอีโมติคอนให้เธอ เป็นรูปหินก้อนหนึ่งกำลังทุบเธอให้สลบไปเลย “เคยอ่านนิยายรักบ้างหรือเปล่า ตามกลอุบายที่ใช้กันประจำ ผู้ชายคนนั้นที่เธอช่วยเอาไว้ ต้องเป็นคุณชายของตระกูลมหาเศรษฐีไหนสักตระกูล เธอช่วยเขาไว้แล้ว เขาต้องมอบหัวใจและชีวิตให้กับเธอ”

เซี่ยซีหวั่น “...”

เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าป้ายหยกอันนั้นหายไปไหนแล้ว เธอจำได้ว่าตัวเองเอาป้ายหยกนั้นเก็บไว้ในลิ้นชักในห้องและล็อกไว้อย่างดีแล้ว แต่ตอนที่เธอเปิดมันออกมาดู กลับพบว่าป้ายหยกนั้นหายไปแล้ว

นึกถึงตอนนั้นท่ามกลางหิมะถาโถม มีคนมากมายเข้ามาช่วยเหลือ ตอนนั้นไม่เพียงแค่เธอกับผู้ชายคนนั้น แต่ยังมีซูซี และเซี่ยเสี่ยวแด๋ด้วย

คนมากันมากมาย

ทันใดนั้นข้อความจากเย่หลิงก็ส่งมา “หวั่นหวั่น นี่คือสิ่งที่ได้จากการติดตามโทรศัพท์ของซูซี เบอร์โทรศัพท์นั้นที่เขาโทรไปคือที่บ้านหลังหนึ่งในชานเมืองของเมืองไห่ ป้าหลินอยู่ที่นั่น”

เซี่ยซีหวั่นเปิดดูที่อยู่ที่เย่หลิงส่งมาให้ ที่จริงการที่เธอไปตามนัดที่ห้อง 8206 นั้นเธอมีแผนการอยู่แล้ว เธอเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อให้ซูซีโทรหาป้าหลิน แล้วเย่หลิงก็ได้ทำการติดตาม GPS ตำแหน่งที่อยู่ของป้าหลิน

ซูซีเอาป้าหลินซ่อนไว้ที่บ้านชนบทในเขตชานเมือง

ดีจริง ๆ เลย เธอหาพบแล้ว!

เซี่ยซีหวั่นส่งอีโมติคอนรูปจูบอันใหญ่ไปให้เย่หลิง แล้วก็จบการสนทนา ตอนนี้ค่ำแล้ว สะดวกที่จะลงมือแล้ว เธอต้องการไปหาป้าหลินทันที

ส่วนเรื่องที่เซี่ยเสี่ยวแด๋ใส่ร้ายป้ายสีเธอ เธอต้องหาโอกาสดี ๆ มอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับเซี่ยเสี่ยวแด๋แน่นอน

เรื่องสำคัญเร่งด่วนที่ต้องจัดการในตอนนี้คือต้องช่วยป้าหลินออกมาให้ได้

ขณะที่เซี่ยซีหวั่นกำลังจะออกจากบ้าน โทรศัพท์ก็ดังขึ้น มีสายเรียกเข้า

เธอก้มดู หน้าจอโทรศัพท์แสดงชื่อ “คุณลู่” โทรเข้ามา

เป็นลู่หานถิงที่โทรมาหา

โทรศัพท์สั่นอยู่ครู่หนึ่ง แต่เซี่ยซีหวั่นไม่ได้รับสาย เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นไม่หยุด

จากนั้นมีเสียง “ติ๊ง” ของวีแชทดังขึ้นมา

เซี่ยซีหวั่นเปิดอ่าน เป็นลู่หานถิงส่งข้อความมาว่า “นอนแล้วเหรอ?”

เซี่ยซีหวั่นเห็นข้อความนั้น ก็นึกถึงสไตล์ที่เรียบง่ายแต่กลับมีพลังของเขา จากนั้นก็เลื่อนไปดูข้อความด้านบน บทสนทนาที่ทั้งสองคุยกันไว้ล่าสุดคือ “ด่าฉันเหรอ? กลับไปค่อยจัดการเธอ!”