สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 118

เซี่ยเจิ้นกั๋วกับหลี่หยู้หลันที่อยู่ด้านนอกประตูได้รับคำตอบแล้ว สามีผีคนนี้จะไปตามเวลา ไปฉลองวันเกิดให้กับเซี่ยซีหวั่น

หลี่หยู้หลันหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะโทรไปแบ่งปันข่าวนี้ให้กับเซี่ยเหยียนเหยียน ทางฝั่งเซี่ยเหยียนเหยียนดีใจมากหัวใจแทบจะหลุดลอย

ทั้งคู่กลับมาไปที่รถหรู เซี่ยเจิ้นกั๋วก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรไปหาเซี่ยซีหวั่น สักพักก็ถูกรับสายขึ้น เสียงอันไพเราะของเซี่ยซีหวั่นดังลอยมาจากปลายสาย “ค่ะพ่อ”

“ซีหวั่น คืออย่างนี้ อีก 2 วันก็จะเป็นวันเกิดครบรอบ 20 ปีของลูก ลูกกับเหยียนเหยียนฉลองวันเกิดวันเดียวกัน พอได้จัดงานเลี้ยงวันเกิดที่ยิ่งใหญ่ไว้ให้กับพวกหนู ถึงเวลานั้นลูกมากันเร็ว ๆ หน่อย พ่อจะได้ฉลองดี ๆ กับลูกสักหน่อย”

เซี่ยซีหวั่นที่อยู่ปลายสายยกริมฝีปากแดงขึ้น “ได้ค่ะพ่อ ขอบคุณค่ะ”

เมื่อวางสายโทรศัพท์นี้แล้ว เซี่ยเจิ้นกั๋วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทุกอย่างเตรียมพร้อมหมดแล้ว และตอนนี้ก็รอให้ถึงงานเลี้ยงวันเกิดอย่างเดียว

“เจิ้นกั๋ว ครั้งนี้คุณวางใจเถอะ เหยียนเหยียนเก่งมาตั้งแต่เด็ก วันงานเลี้ยงวันเกิดวันนั้นจะต้องเป็นวันที่เธอกลายเป็นคุณนายลู่” เวลานี้หลี่หยู้หลันซบเข้ามาในอ้อมกอดของเซี่ยเจิ้นกั๋ว แล้วกระซิบเบา ๆ ด้วยรอยยิ้ม

ตั้งแต่เรื่องอื้อฉาวครั้งก่อน เซี่ยเจิ้นกั๋วก็แยกห้องนอนกับหลี่หยู้หลัน หลี่หยู้หลันรอคอยโอกาสมาโดยตลอด ตอนนี้เรื่องของเหยียนเหยียนจัดการได้อย่างราบรื่นสวยงามเช่นนี้ เซี่ยเจิ้นกั๋วก็ดีใจอย่างมาก เธอมีความมั่นใจแล้ว เป็นธรรมดาที่โอกาสได้มาถึงแล้ว

แต่ว่าเซี่ยเจิ้นกั๋วยังคงกังวลใจอยู่ เขายื่นมือออกมาผลักหลี่หยู้หลัน “หลี่หยู้หลัน คุณอยู่ให้ไกลจากผมหน่อย คุณลืมไปแล้วเหรอเมื่อก่อนคุณทำอะไรไปบ้าง ทางที่ดีจงอยู่นิ่ง ๆ เถอะ…”

“เจิ้นกั๋ว” มือของหลี่หยู้หลันตกลงมาที่หน้าอกของเซี่ยเจิ้นกั๋ว แล้วค่อย ๆ เลื่อนลงไป ยังเผยให้เห็นสีหน้าเศร้าโศกไร้เดียงสา “เมื่อก่อนล้วนเป็นความผิดของฉัน ตอนนี้ฉันสำนึกผิดแล้ว แต่ว่าเห็นแก่ที่ฉันคลอดเหยียนเหยียนลูกสาวที่ดีคนนี้ให้กับคน คุณให้อภัยฉันสักครั้งเถอะนะ คุณจะกลายเป็นพ่อตาแล้ว ต่อไปฉันจะต้องสงบเสงี่ยม ปรนนิบัติคุณอย่างดีแน่นอน”

หลายปีมานี้หลี่หยู้หลันดูแลตัวเองอย่างดี มีความเป็นผู้หญิงสูง เซี่ยเจิ้นกั๋วภายใต้การกระตุ้นของเธอก็ยากจะปฏิเสธ เห็นแก่หลี่หยู้หลันที่ให้กำเนิดเซี่ยเหยียนเหยียน เขาจึงยอมให้หลี่หยู้หลันถอดเข็มขัดของเขาได้อย่างตามใจชอบ…

…

ทั้งครอบครัวตระกูลเซี่ยต่างตกในห้วงแห่งความสุขที่รอคอยมานาน ทางฝั่งเซี่ยซีหวั่นที่วางสายแล้ว เย่หลิงที่อยู่ข้าง ๆ “หวั่นหวั่น ฉันพบว่าเธอคือคนโปรดของทุกคนเลยนะ ครั้งนี้คุณลู่กับนายหญิงลู่ของเธอคนนั้นร่วมมือกันต้านตระกูลแซ่เซี่ยทั้งบ้าน ฉันเดาว่าพวกเขาตอนนี้มีความสุขแค่ไหน งานวันเกิดวันนั้นก็จะอนาถแค่นั้น”

เซี่ยซีหวั่นชี้ไปที่ขมับเย่หลิงทีหนึ่ง “เธอรอวันนี้มานานแล้วไม่ใช่เหรอ”

……

สองวันต่อมา ถึงงานเลี้ยงวันเกิดครบ 20 ปีของเซี่ยซีหวั่น

เที่ยงคืนตรงเป๊ะ โทรศัพท์ของเซี่ยซีหวั่นดังขึ้น มีข้อความจากวีแชทส่งมา

ลู่หานถิงเป็นคนที่ส่งมา——คุณนายลู่ สุขสันต์วันเกิด คุณโตขึ้นอีกหนึ่งปีแล้วนะ

เซี่ยซีหวั่นกอดโทรศัพท์ไว้ เธอยังคงโกรธวันที่อยู่ในบาร์ที่เขาหลอกให้เธอเรียก “สามี” มาก ๆ แต่ว่าตอนนี้ในใจของเธอมีความวาบหวาม คุณลู่สามารถส่งคำอวยพรวันเกิดในเวลาเที่ยงตรงเป๊ะถือว่าเอาใจใส่อยู่

เซี่ยซีหวั่น——ขอบคุณค่ะคุณลู่

ลู่หานถิงส่งข้อความมาอีก——มายืนดูที่หน้าต่างหน่อย

หมายความว่ายังไง

เซี่ยซีหวั่นลงมาจากเตียง เดินมาที่หน้าต่างที่สูงจากสูงจรดเพดาน เธอเอื้อมมือไปดึงผ้าม่านออก เมื่อมองไปรูม่านตาของเธอก็เกร็งหดทันที

ท้องฟ้ายามเที่ยงคืนยังคงมืดมิด แต่ว่าตอนนี้โคมลอยที่นับไม่ถ้วนลอยขึ้นจากพื้นสู่ท้องฟ้า ราวกับดวงดาวที่พร่างพราวส่องสว่างไสวไปทั่วเมืองไห่