สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 33

บทที่ 33 เซี่ยซีหวั่นเล่นไพ่

เซี่ยซีหวั่นเงยหน้า สบสายตาเข้ากับดวงตาเรียวคู่นั้นของลู่หานถิง

ลู่หานถิงนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะไพ่ บนตัวสวมเสื้อเชิ้ตสีดำดูสมบูรณ์แบบกับกางเกงสแล็คสีดำ เขากำลังสูบบุหรี่ นิ้วเรียวยาวสองนิ้วคีบบุหรี่ที่มีเปลวไฟสีแดงไว้ สูดกลืนกลุ่มควัน

ตอนที่โห้วซีจื๋อตะโกน ลู่หานถิงกำลังสูบบุหรี่เข้าไป จากนั้นเขาเงยหน้าขึ้นมองมาทางเซี่ยซีหวั่น กลุ่มควันลอยเป็นเกลียวฟุ้งบดบังใบหน้าหล่อเหลาของเขา แต่ว่ายังมองเห็นคิ้วองอาจของเขาขมวดขึ้นเล็กน้อยอย่างเลือนราง ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นเขาก็ค่อย ๆ พ่นควันบุหรี่ที่อยู่ในปากออกมา

เซี่ยซีหวั่นถูกผลักเข้ามาอย่างแรงว่ากระอักกระอ่วนแล้ว ตอนนี้สบตากับลู่หานถิง ยิ่งกระอักกระอ่วนขึ้นไปอีก

“คุณชายโห้ว สาวน้อยคนสวยคนนี้มาจากไหนกัน หรือว่าสาวสวยที่สุดในบาร์ 1949ของพวกคุณยังไม่อยู่ที่นี่ คุณชายโห้วคุณชักจะเกินไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะซ่อนไว้”

ชัดเจนมากว่าผู้ชายพวกนี้คิดว่าเซี่ยซีหวั่นเป็นสาวเชียร์แขกของที่นี่ โห้วซีจื๋อสังเกตสีหน้าของลู่หานถิงที่อยู่ตรงหน้า

ลู่หานถิงลากสายตากลับมา โยนไพ่ที่อยู่ในมือออกไปหนึ่งใบ สีหน้าราบเรียบเย็นชา

นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน?

ทะเลาะกัน?

สงครามเย็น?

ทำเป็นไม่รู้จัก?

โห้วซีจื๋อยิ้มเงียบ ๆ ยิ่งดีสิ เขาจะได้ดูเรื่องซุบซิบอีกแล้ว อีกอย่างเขาแค่อยากดูละครไม่สนว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ เรียกเซี่ยซีหวั่นมาโดยตรง “เธอ รีบมาเทเหล้าให้พวกฉันสิ ทำไมเข้าใจกฎเกณฑ์อะไรเลย”

มีผู้จัดการใหญ่อ้วนท้วนคนหนึ่งยื่นมือมาจับแขนเรียวของเซี่ยซีหวั่น “สาวน้อยคนสวย เธอสวมผ้าคลุมหน้าทำไม รูปร่างเธอดีขนาดนี้ หน้าตาก็ต้องไม่แย่สิ ถอดผ้าคลุมหน้าให้พวกเสี่ยดูหน่อยสิ”

ผู้จัดการใหญ่อ้วนมันตรงไปเปิดผ้าคลุมหน้าของเซี่ยซีหวั่น

เซี่ยซีหวั่นหลบเลี่ยงจากมือหมูเค็ม ๆ นั่นอย่างว่องไว บิดคิ้วขมวดเข้าหากัน “ฉันว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ใช่สาวเชียร์แขกของที่นี่ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

“สาวน้อยคนสวย เธอรู้ไหมว่าคนในที่นี้เป็นใคร เธอเป็นสาวเชียร์แขกของที่นี่หรือไม่ ไม่ขึ้นอยู่กับเธอ แต่ขึ้นอยู่กับพวกฉัน!”

เซี่ยซีหวั่นนึกถึงเรื่องที่เมื่อกี้ผู้จัดการคนนั้นกำชับแล้วกำชับอีก บอกว่าที่นี่ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตของเมืองไห่ เธอจะทำให้ไม่พอใจไม่ได้

เซี่ยซีหวั่นก็ไม่อยากมีปัญหา แต่วันนี้ดวงซวยเกินไปแล้ว ไม่คาดคิดว่าจะถูกผลักเข้ามาที่นี่

“ถ้าอย่างนั้นพวกเรามาพนันกันเถอะ พนันว่าถ้าสาวน้อยถอดผ้าคลุมแล้ว สุดท้ายแล้วจะขี้เหร่อัปลักษณ์ หรือสวยเหมือนเทพเซียน”

“เอาสิ อันนี้น่าสนใจ ฉันทายว่าขี้เหร่ ถ้าเธอสวยก็ต้องถอดผ้าคลุมตั้งนานแล้ว ก็รู้ว่าความสวยเป็นอาวุธชิ้นใหญ่ของผู้หญิง”

“ฉันพนันว่าสวย เพราะรูปร่างของผู้หญิงคนนี้จริง ๆ มัน.....เกือบทำให้คนอดใจไม่ไหวฮ่าฮ่าฮ่า”

บทสนทนาของเหล่าผู้ชายในโอกาสแบบนี้มักจะไม่เลือกหน้า เซี่ยซีหวั่นถูกล้อมไว้ด้านใน กลายเป็นหัวข้อสนทนาของพวกผู้ชาย

วันนี้เซี่ยซีหวั่นใส่เดรสกระโปรง ระบายขอบชายกระโปรงอยู่เลยเข่าลงมา เธอมีโครงร่างที่เล็ก ไม่ใช่รูปร่างทรงเอสจนเกินไปนั่น แต่เป็นสาวน้อยท่าทางอ่อนหวาน

แม้ว่าเธอจะไม่ได้โชว์อะไรเลยก็ตาม สาวสวยนุ่งน้อยห่มน้อยโซนวีไอพีหรูแห่งนี้ก็โดนเธอกดลงไปตั้งนานแล้ว

เซี่ยซีหวั่นมองลู่หานถิงที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ เขาปิดเปลือกตาสูบบุหรี่ ข้างกายมีผู้หญิงสวย ๆ ไม่ได้มองเธออีก

ตอนนี้เขาอยู่เหนือกว่าทุกคน เย็นชาไร้ความรู้สึก

ต่อให้เธออยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากขนาดไหน เขาก็จะไม่ยื่นมือมาช่วยเหลือกัน

เขาทำเหมือนเธอเป็นคนแปลกหน้า

ถึงแม้ว่าจะเป็นความปรารถนาของเธอ เว้นระยะห่างซึ่งกันและกัน แต่เซี่ยซีหวั่นยังคงรู้สึกเจ็บปวดในใจ

ในตอนนั้นเองผู้จัดการใหญ่ร่างอ้วนที่ลากเธอก็พยายามถอดผ้าคลุมหน้าเธออีกครั้ง “สาวน้อย ลงพนันกันหมดแล้ว รีบให้พวกเราดูใบหน้าที่แท้จริงของเธอสักที”

“เดี๋ยวก่อน” เซี่ยซีหวั่นรีบเอ่ยอย่างรวดเร็ว