สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 35

บทที่ 35 เขาขับรถสปอร์ตตามเธอมา

ลู่หานถิงเป็นผู้ชาย ผู้ชายล้วนเป็นสัตว์มีสัญชาตญาณ ชอบมองผู้หญิงสวย ลู่หานถิงมีสาวสวยล้อมรอบตั้งแต่เด็ก มีภูมิต้านทานแล้ว

แต่เมื่อเห็นใบหน้าเล็กที่งดงามละเอียดอ่อนของเซี่ยซีหวั่น รูม่านตาเขาของเขายังหดตัวลงเล็กน้อย เขาเคยจินตนาการถึงใบหน้าเธอมาก่อน นิสัยฉลาดหลักแหลมปราดเปรียวของเธอใบหน้าต้องไม่เลวแน่ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะสวยขนาดนี้

ลู่หานถิงยกมือขึ้น อยากลูบใบหน้าของเธอ

แต่เซี่ยซีหวั่นสวมผ้าคลุมหน้ากลับอย่างรวดเร็ว “ประธานลู่ คุณดูก็ดูแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อน”

เซี่ยซีหวั่นใช้แรงผลักเขาออก วิ่งออกไปแล้ว

……

เซี่ยซีหวั่นเข้าไปในห้องน้ำ ใช้น้ำเย็น ๆ ตบใบหน้าเล็ก จากนั้นจึงเช็ดหยดน้ำออกจนหมด

เธอใส่ผ้าคลุมหน้าตั้งแต่เด็ก ที่จริงแล้วให้คนอื่นเห็นก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่ใบหน้านี้จะนำเอาความยุ่งยากที่ไม่จำเป็นมากมายมาให้เธอ

ภายหลังก็ใส่จนชินแล้ว ยิ่งเธอกลับมาจากชนบท ยังไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าของเธอมาก่อน

เขาเป็นคนแรก

เซี่ยซีหวั่นเปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกไป วินาทีต่อมาเธอมองเห็นเงาของร่างกายสูงใหญ่อยู่ที่ระเบียงทางเดิน

ลู่หานถิงมาแล้ว แผ่นหลังเรียบแข็งเอนพิงผนังอย่างเกียจคร้าน มือข้างหนึ่งล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกง อีกมือคีบบุหรี่มวนหนึ่งขึ้นมาสูบ

ไฟเหลืองนวลตรงระเบียงทำให้ใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาละเอียดอ่อนของเขายิ่งแสดงความงดงามออกมา เขาที่ชุดสีดำทั้งร่างไม่สามารถซ่อนความเป็นผู้ใหญ่และเย็นชาได้ เขายืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำหญิง ยิ่งเหมือนกับโอ้อวด ยั่วยวนสาว ๆ ที่เดินผ่านไปจนต้องหันกลับมามองเป็นแถว

เซี่ยซีหวั่นยอมรับว่าลู่หานถิงนั้นมีเสน่ห์มาก เขาเหมือนกับก้อนเหล็ก มีความสง่าเป็นสุภาพบุรุษและอารมณ์สบาย ๆ ของเขาดึงดูดสายตาของผู้คนได้อย่างแน่นอน

สองวันนี้เขาทั้งดื่มทั้งสูบ

เซี่ยซีหวั่นเดินไปข้างหน้า อยากออกไปทันที

แต่เขายื่นขายาวนั้นออกมาข้างหนึ่ง ขวางทางเดินเธอไว้

เซี่ยซีหวั่นเงยหน้ามองเขา “คุณลู่นี่มันหมายความว่ายังไง หรือว่าเห็นหน้ากันแล้วมีอารมณ์?”

ลู่หานถิงลุกขึ้นยืนตรง ร่างกายสูงใหญ่ขวางอยู่ตรงหน้าเธอ สายตาของเขามองผ้าคลุมหน้าที่ปกปิดใบหน้าเล็กสวยพริ้งนั้นไว้อย่างอ้อยอิ่ง

เซี่ยซีหวั่นผลักเขาออกไป แล้วจึงรีบวิ่ง

ลู่หานถิงมองตามหลังน่ารักของเธอจากไป ยกมุมริมฝีปากบางขึ้น

ในตอนนั้นเองโห้วซีจื๋อก็เดินเข้ามา สีหน้าสอดรู้สอดเห็น “พี่รอง เป็นอย่างไรบ้าง สะใภ้รองที่แท้จริงแล้วขี้เหร่อัปลักษณ์หรือสวยเหมือนเทพเซียน?”

ลู่หานถิงเหลือบมองโห้วซีจื๋อ “เก็บความสอดรู้สอดเห็นแกไป”

โห้วซีจื๋อน้อยใจหดคอลง ในตอนนั้นเองเขาก็พูดขึ้นมาอีก “พี่รอง กางเกงพี่ตรงนี้เป็นอะไร ดูเหมือนมีอะไรเปื้อนอยู่”

ลู่หานถิงก้มมอง ส่วนหนึ่งของกางเกงสูทสีดำของเขาเป็นสีดำเข้มขึ้น ราวกับเปียกน้ำอะไรบางอย่าง

คนที่นั่งบนตักเขาเมื่อสักครู่มีแค่เซี่ยซีหวั่น

“พี่รอง....เฮ้ย พี่รอง พี่จะไปไหน?”

……

เซี่ยซีหวั่นออกมาจากบาร์ 1949 เตรียมกลับรีสอร์ทโยวหลาน

ในตอนนั้นเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์อันไพเราะก็ดังขึ้น โทรเข้าหาเธอ

ลู่หานถิงโทรมา

เขาโทรหาเธอทำไม?

เซี่ยซีหวั่นไม่อยากรับสาย ดังนั้นจึงนำโทรศัพท์เก็บไว้ในกระเป๋า

ในตอนนั้นเองรถเมล์โดยสารประจำทางก็ขับมา เซี่ยซีหวั่นขึ้นรถไปแล้ว

บนรถโดยสารคนเยอะมาก ไม่มีที่นั่ง เซี่ยซีหวั่นยืนอยู่ตรงข้างหน้าต่าง มองวิวทิวทัศน์ความเจริญที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วนอกหน้าต่าง

ต่างคนต่างว่าพวกเธอดูสิ มีรถสปอตคันหนึ่งขับตามรถโดยสารของพวกเรามา！

“ลู่หานถิง คุณจะทำอะไร?”

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปาก ผลักเซี่ยซีหวั่นลงบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่

เซี่ยซีหวั่นรีบลุกขึ้นนั่ง มองเขาอย่างระแวดระวัง

ลู่หานถิงขึ้นเตียง เข่าข้างหนึ่งกดลงบนเตียง จากนั้นจับมือขาวเรียวเล็กของเธอวางบนเข็มขัดที่คาดเอวตัวเองอยู่ น้ำเสียงออกคำสั่งจากข้างบนดังลงมา “ถอดมันสิ!”

สมองน้อย ๆ ของเซี่ยซีหวั่น ระเบิดพร้อมกับเสียง “ปัง” “ลู่หานถิง คุณเป็นบ้าอะไร ฉันบอกแล้วว่าถ้าคุณต้องการผู้หญิงก็ไปหาคนอื่น ฉันเห็นบาร์ 1949ไม่เคยขาดเลยคือผู้หญิง มีแบบที่เหมาะกับคุณอยู่ตลอด!”

ลู่หานถิงขมวดคิ้วสวยของเขาจนมีรอยย่นสามขีดระหว่างคิ้ว จากนั้นใช้สายตาบอกเจตนา “คิดอะไรอยู่ คุณทำกางเกงผมเปื้อนแล้ว”

อะไร?

เซี่ยซีหวั่นมองเห็นบริเวณรอยสีเข้มบนกางเกงสแล็คของเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นหลายวินาทีเธอถึงจะตอบสนองกลับมา ประจำเดือนเธอมาแล้ว

เมื่อสักครู่ในโซนวีไอพีหรูนั่งบนตักเขา ทำกางเกงเขาเปื้อนแล้ว

นี่มัน.....น่าอายเกินไปแล้ว

“อึ้งอยู่ทำไม รีบถอดเข็มขัดผมออกสิ ผมจะเปลี่ยนกางเกง” ลู่หานถิงที่รักความสะอาดเอ่ยอย่างหมดความอดทน

พูดแบบนี้ เขาพาเธอกลับมาจากรถเมล์เพียงเพราะจะให้เธอเปลี่ยนกางเกงให้เขา?

เซี่ยซีหวั่นกะพริบขนตาเรียวยาว พูดตะกุกตะกัก “ฉันยอมรับว่าทำกางเกงคุณเปื้อนเป็นความผิดของฉันเอง ฉันขอโทษ แต่ว่า....แต่ว่าคุณเองไม่มีมือเหรอ ฉันไม่อยากเปลี่ยนกางเกงให้คุณ คุณเปลี่ยนเองสิ!”

เซี่ยซีหวั่นคิดอยากดึงมือเล็กของตัวเองกลับมา

แต่ลู่หานถิงกดไว้อย่างแรง “คุณจะเปลี่ยนไม่เปลี่ยน ถ้าคุณไม่กล้าเปลี่ยน ผมจะจูบคุณ บางทีใจคุณอาจกำลังคาดหวังจูบของผมอยู่”

ทันทีที่พูดจบ เซี่ยซีหวั่นจึงถอดเข็มขัดของเขาออกอย่างรวดเร็ว

ท่าทางเชื่อฟังของเธอทำให้ลู่หานถิงลดท่าทีไม่เป็นมิตรลง

เซี่ยซีหวั่นอยากถอดเข็มขัดเขาออกเร็ว ๆ แต่เธอไม่เคยถอดเข็มขัดของผู้ชายมาก่อน ลองมาตั้งนานแล้วก็ยังถอดไม่ได้