สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 35

บทที่ 35 เขาขับรถสปอร์ตตามเธอมา

ลู่หานถิงเป็นผู้ชาย ผู้ชายล้วนเป็นสัตว์มีสัญชาตญาณ ชอบมองผู้หญิงสวย ลู่หานถิงมีสาวสวยล้อมรอบตั้งแต่เด็ก มีภูมิต้านทานแล้ว

แต่เมื่อเห็นใบหน้าเล็กที่งดงามละเอียดอ่อนของเซี่ยซีหวั่น รูม่านตาเขาของเขายังหดตัวลงเล็กน้อย เขาเคยจินตนาการถึงใบหน้าเธอมาก่อน นิสัยฉลาดหลักแหลมปราดเปรียวของเธอใบหน้าต้องไม่เลวแน่ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะสวยขนาดนี้

ลู่หานถิงยกมือขึ้น อยากลูบใบหน้าของเธอ

แต่เซี่ยซีหวั่นสวมผ้าคลุมหน้ากลับอย่างรวดเร็ว “ประธานลู่ คุณดูก็ดูแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อน”

เซี่ยซีหวั่นใช้แรงผลักเขาออก วิ่งออกไปแล้ว

……

เซี่ยซีหวั่นเข้าไปในห้องน้ำ ใช้น้ำเย็น ๆ ตบใบหน้าเล็ก จากนั้นจึงเช็ดหยดน้ำออกจนหมด

เธอใส่ผ้าคลุมหน้าตั้งแต่เด็ก ที่จริงแล้วให้คนอื่นเห็นก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่ใบหน้านี้จะนำเอาความยุ่งยากที่ไม่จำเป็นมากมายมาให้เธอ

ภายหลังก็ใส่จนชินแล้ว ยิ่งเธอกลับมาจากชนบท ยังไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าของเธอมาก่อน

เขาเป็นคนแรก

เซี่ยซีหวั่นเปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกไป วินาทีต่อมาเธอมองเห็นเงาของร่างกายสูงใหญ่อยู่ที่ระเบียงทางเดิน

ลู่หานถิงมาแล้ว แผ่นหลังเรียบแข็งเอนพิงผนังอย่างเกียจคร้าน มือข้างหนึ่งล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกง อีกมือคีบบุหรี่มวนหนึ่งขึ้นมาสูบ

ไฟเหลืองนวลตรงระเบียงทำให้ใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาละเอียดอ่อนของเขายิ่งแสดงความงดงามออกมา เขาที่ชุดสีดำทั้งร่างไม่สามารถซ่อนความเป็นผู้ใหญ่และเย็นชาได้ เขายืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำหญิง ยิ่งเหมือนกับโอ้อวด ยั่วยวนสาว ๆ ที่เดินผ่านไปจนต้องหันกลับมามองเป็นแถว

เซี่ยซีหวั่นยอมรับว่าลู่หานถิงนั้นมีเสน่ห์มาก เขาเหมือนกับก้อนเหล็ก มีความสง่าเป็นสุภาพบุรุษและอารมณ์สบาย ๆ ของเขาดึงดูดสายตาของผู้คนได้อย่างแน่นอน

สองวันนี้เขาทั้งดื่มทั้งสูบ

เซี่ยซีหวั่นเดินไปข้างหน้า อยากออกไปทันที

แต่เขายื่นขายาวนั้นออกมาข้างหนึ่ง ขวางทางเดินเธอไว้

เซี่ยซีหวั่นเงยหน้ามองเขา “คุณลู่นี่มันหมายความว่ายังไง หรือว่าเห็นหน้ากันแล้วมีอารมณ์?”

ลู่หานถิงลุกขึ้นยืนตรง ร่างกายสูงใหญ่ขวางอยู่ตรงหน้าเธอ สายตาของเขามองผ้าคลุมหน้าที่ปกปิดใบหน้าเล็กสวยพริ้งนั้นไว้อย่างอ้อยอิ่ง

เซี่ยซีหวั่นผลักเขาออกไป แล้วจึงรีบวิ่ง

ลู่หานถิงมองตามหลังน่ารักของเธอจากไป ยกมุมริมฝีปากบางขึ้น

ในตอนนั้นเองโห้วซีจื๋อก็เดินเข้ามา สีหน้าสอดรู้สอดเห็น “พี่รอง เป็นอย่างไรบ้าง สะใภ้รองที่แท้จริงแล้วขี้เหร่อัปลักษณ์หรือสวยเหมือนเทพเซียน?”

ลู่หานถิงเหลือบมองโห้วซีจื๋อ “เก็บความสอดรู้สอดเห็นแกไป”

โห้วซีจื๋อน้อยใจหดคอลง ในตอนนั้นเองเขาก็พูดขึ้นมาอีก “พี่รอง กางเกงพี่ตรงนี้เป็นอะไร ดูเหมือนมีอะไรเปื้อนอยู่”

ลู่หานถิงก้มมอง ส่วนหนึ่งของกางเกงสูทสีดำของเขาเป็นสีดำเข้มขึ้น ราวกับเปียกน้ำอะไรบางอย่าง

คนที่นั่งบนตักเขาเมื่อสักครู่มีแค่เซี่ยซีหวั่น

“พี่รอง....เฮ้ย พี่รอง พี่จะไปไหน?”

……

เซี่ยซีหวั่นออกมาจากบาร์ 1949 เตรียมกลับรีสอร์ทโยวหลาน

ในตอนนั้นเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์อันไพเราะก็ดังขึ้น โทรเข้าหาเธอ

ลู่หานถิงโทรมา

เขาโทรหาเธอทำไม?

เซี่ยซีหวั่นไม่อยากรับสาย ดังนั้นจึงนำโทรศัพท์เก็บไว้ในกระเป๋า

ในตอนนั้นเองรถเมล์โดยสารประจำทางก็ขับมา เซี่ยซีหวั่นขึ้นรถไปแล้ว

บนรถโดยสารคนเยอะมาก ไม่มีที่นั่ง เซี่ยซีหวั่นยืนอยู่ตรงข้างหน้าต่าง มองวิวทิวทัศน์ความเจริญที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วนอกหน้าต่าง

ต่างคนต่างว่าพวกเธอดูสิ มีรถสปอตคันหนึ่งขับตามรถโดยสารของพวกเรามา！