สามีพันล้าน รักฉันให้มีสติหน่อย นิยาย บท 61

บทที่ 61 คืนนี้เธอไม่กลับบ้าน

เย่หลิงเป็นดาราดังที่สุดในตอนนี้ เธอไปที่ไหนก็จะถูกนักข่าวแอบถ่าย ดังนั้นวันนี้เธอจึงใส่เพียงเสื้อผ้าธรรมดา

เย่หลิงสวมเสื้อยืดสีขาวคอกว้างทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำพร้อมกระเป๋าใบเล็ก เดิมทีมันก็เป็นชุดที่ธรรมดามาก แต่การที่เย่หลิงใส่มันนั้นทำให้ดูโดดเด่นและมีเสน่ห์ ขาขาวทั้งสองข้างยาว ดูดีอย่างมาก

เย่หลิงกลัวว่าจะถูกจำได้เธอสวมหมวกสีน้ำตาลยาวใหญ่ และสวมแว่นกันแดดใหญ่ขนาดเท่าฝ่ามือซึ่งดูธรรมดาอย่างมาก แต่ด้วยริมฝีปากที่บางสีแดงและฟันขาวที่โผล่ออกมา ระหว่างเดินจากสนามบิน ก็“แชะ”ดึงดูดความสนใจของทุกคน

เซี่ยซีหวั่นโบกมือเล็ก อารมณ์ของเธอเปลี่ยนไปจากหยินเป็นหยาง “หลิงหลิง ทางนี่”

เย่หลิงเงยหน้าขึ้นเดินมาหาอย่างรวดเร็ว เธอยื่นมือออกมาหยิกใบหน้าสวยของเซี่ยซีหวั่น “ไงหวั่นหวั่น เพิ่งผ่านไปไม่กี่วันเธอก็ทำให้ฉันทึ่งแล้ว”

เซี่ยซีหวั่นรู้สึกมีความสุข “เธอก็เหมือนกัน”

จินฮัวผู้จัดการของเย่หลิงลากกระเป๋าเดินทางให้เธอ เธอเห็นหลายคนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายภาพ เซี่ยซีหวั่นและเย่หลิงของเมืองนี้มารวมตัวด้วยกัน ดึงดุดสายตาจังเลย เธอต้องเตือนให้หญิงสาวแสนสวยทั้งสองก่อน “หลิงหลิง คุณเซี่ย เด่นเกินไปแล้ว พวกเราขึ้นรถก่อนค่อยคุยกัน”

“โอเค”

เซี่ยซีหวั่นและเย่หลิงออกจากสนามบิน ก็มีรถมารอรับพวกเธออยู่แล้ว จินฮัวยกกระเป๋าเดินทางขึ้นไป

“หวั่นหวั่น พวกเราขึ้นรถกันเถอะ" เย่หลิงลากเซี่ยซีหวั่นให้ขึ้นรถ

ในตอนนั้นด้านหลังก็มีเสียงทุ้มต่ำของลู่หานถิงดังขึ้นมา “จะไปไหน เดี๋ยวฉันไปส่งพวกเธอเอง”

เย่หลิงหันกลับมา มือเล็กของเธอถอดแว่นกันแดดขนาดใหญ่บนใบหน้า เผยให้เห็นใบหน้าเล็กที่สวยงาม เธอมองขึ้นลงไปที่ลู่หานถิงด้วยสายตาที่งดงาม ช่างเหมือนพ่อบ้านของฝั่งหญิงที่มารับถึงหน้าประตูบ้านอะไรเช่นนี้ จากนั้นเธอก็เม้มปากยกริมฝีปากขึ้น “ประธานลู่ ผู้โด่งดังและน่าเคารพ”

ระหว่างพูดเย่หลิงก็มองไปที่จินฮัว “ฉันคิดไม่ถึงว่าฉันเพิ่งกลับมาที่เมืองไห่ จะเห็นหวั่นหวั่นของฉันมีประธานลู่ขับรถมารับถึงนี้ พี่ฮัวที่นี่มีประธานลู่เป็นคนขับรถแล้ว เธอก็เอากระเป๋าเดินทางของฉันไปที่คอนโดจุ้ยอวี่ฮวน”

จินฮัวพยักหน้า “ได้”

ลู่หานถิงเปิดประตูด้านหลังของรถRolls-Royce Phantomอย่างเป็นสุภาพบุรุษ “เชิญ”

เซี่ยซีหวั่นเข้าไปในรถ จากนั้นเย่หลิงก็รีบตามเข้าไปในทันที เธอมองอย่างอ่อนโยนและกระซิบ “หวั่นหวั่น สายตาดีไม่เลว ประธานลู่คนนี้สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นเสียจริง ท่าทางดูสุขุมนุ่มลึก”

ความจริงเซี่ยซีหวั่นไม่ต้องการขึ้นรถคันนี้ ที่จริงหลังจากเรื่องจูบตอนนั้นทำให้เธอและลู่หานถิงทะเลาะกันจนไม่มีความสุขแล้ว เมื่อเธอได้ยิน“ท่าทางสุขุมนุ่มลึก”ของเย่หลิง ใบหูสีขาวราวกับหิมะของเธอก็กลายเป็นสีแดงทันที “หลิงหลิง เธอพูดบ้าอะไรกัน”

เมื่อลู่หานถิงกลับมาที่รถ บทสนทนาของเพื่อนสนิททั้งสองก็จบลงโดยการหยักคิ้วของเย่หลิง

…

Rolls-Royce Phantomมุ่งหน้าไปยังคอนโดจุ้ยอวี่ฮวน เซี่ยซีหวั่นมองเย่หลิงที่อยู่ข้างเธอ “หลิงหลิง ครั้งนี้เธอกลับมานานแค่ไหน?”

ตารางการเดินทางของเย่หลิงในช่วงสองปีที่นี่เต็มมาก นอกจากถ่ายภาพยนตร์แล้วยังมีกิจกรรมโปรโมทสินค้ามากมายรวมถึงการเข้าร่วมงานแฟชั่นโชว์ของแบรนด์หรู

เย่หลิงคิดอยู่พักหนึ่ง “ช่วงนี้ยังไม่มีไปไหน ช่วยเธอฉีกอีนังตอแหลนั้นก่อน”

เย่หลิงที่กำลังพูดเงยหน้าขึ้นมองลู่หานถิงที่นั่งตรงคนขับ “ประธานลู่ ฉันได้ยินมาว่าคุณให้เงิน 1.2 พันล้านแก่เซี่ยเหยียนเหยียน หวั่นหวั่นของฉันนิสัยดีไม่มีทางตบตีใคร ส่วนฉันนั้นต่างออกไป ถ้าฉันตบตีอีนังตอแหลอย่างเซี่ยเหยียนเหยียน นายจะรู้สึกแย่มั้ย?”

ลู่หานถิงกระตุกตาที่หล่อของเขาขึ้นและมองไปที่เย่หลิงผ่านกระจก ก่อนจะหันไปจ้องมองดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหวั่น “ฉันไม่สนิทกับพวกเธอ ตามใจเธอเลย”