สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1043

บทที่ 1043 ข้าชักจะคิดถึงอ๋องลู่ขึ้นมาแล้ว

บทที่ 1043 ข้าชักจะคิดถึงอ๋องลู่ขึ้นมาแล้ว

“ท่านแม่ ปัจจุบันมีเรือเช่นนี้กี่มากน้อยหรือ?”

“ตอนนี้มีเรือเพียงสองลำ ทว่าองค์กรนี้ได้รับภาพแบบมาแล้วย่อมสร้างเองได้” มู่ซืออวี่เอ่ย “ตรวจสอบตามริมน้ำก่อนเถอะว่ามีร่องรอยเรือหรือไม่”

เซี่ยสืออีและเซี่ยสือซานมีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องนี้

พวกเขาพาคนไป แยกย้ายกันค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับเรือลำดังกล่าว

นอกจากนี้มู่ซืออวี่ยังพบร่องรอยอื่น ๆ บนเกาะอีกด้วย

อย่างเช่นป้ายที่เป็นสัญลักษณ์ของพระจันทร์

“ดูเหมือนคนที่ลอบสังหารเรากลุ่มนั้นจะมาจากพรรคเทพจันทรา” มู่ซืออวี่เอ่ย “รูปนี้เหมือนกับสัญลักษณ์บนตัวของมือสังหารก่อนหน้านี้ทุกประการ”

“ในเมื่อพวกเขาต้องการสังหารเรา เหตุใดหลังจากพวกเรามาถึงที่นี่ พวกเขาไม่ทำอะไรเล่า?”

“พวกเขาเป็นสาขาย่อยไม่ใช่หรือ? ในเมื่อเป็นสาขาย่อย ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ข่าวจะไม่ได้ถ่ายทอดมา นอกจากนั้น พรรคนี้ก็ยังใหญ่โต แต่ละสาขาล้วนมีหน้าที่รับผิดชอบต่างกันไป ในความคิดข้า สาขานี้คงเป็นเพียงสาขาย่อยเล็ก ๆ เท่านั้น”

“สาขาย่อยสาขาเดียวถึงขั้นทำให้ผู้คนที่นี่เสียสติไปแล้ว หากเป็นสาขาใหญ่ นั่นไม่เท่ากับว่าจะมีคนถูกหลอกมากขึ้นหรือเจ้าคะ?”

มู่ซืออวี่ค้นหารอบ ๆ ทว่านอกจากยืนยันว่าคนที่ไล่ล่าพวกนางนั้นมาจากพรรคเทพจันทราแล้วก็ไม่พบสิ่งใดอีก นางอยากรู้ว่าผู้ใดคือผู้บงการเบื้องหลังองค์กรนี้ แต่เกรงว่าผู้นำสาขาเล็ก ๆ คงไม่รู้เช่นกัน

ชาวบ้านในหมู่บ้านสกุลหยางเหล่านั้นล้วนเป็นผู้ศรัทธาของพรรคเทพจันทรา มีหน้าที่รวบรวมข้อมูลข่าวสารให้พรรคเทพจันทรา มิเช่นนั้น พรรคเทพจันทราจะรู้ได้อย่างไรว่าครอบครัวใดมีคดีที่ไม่ได้รับความยุติธรรม ครอบครัวใดได้รับความไม่เป็นธรรมบ้าง? ท้ายที่สุดแล้วก็เพียงแค่เป็นหูตาเท่านั้น

เพื่อปฏิบัติการ ชาวบ้านตัวปลอมเหล่านี้จึงฆ่าชาวบ้านตัวจริงและตั้งรกรากอยู่ที่นี่ เหตุที่หลี่เสี่ยวฝานถูกชาวบ้านตัวปลอมใช้อุบายจัดการในวันนั้นเป็นเพราะเขาบังเอิญค้นพบอุโมงค์ ทั้งยังมีศพของชาวบ้านตัวจริงอยู่ใต้อุโมงค์ด้วย พวกเขาจึงวางแผนจัดการหลี่เสี่ยวฝาน ส่วนสตรีที่เป็นเหยื่อผู้นั้น แน่นอนว่านางไม่ใช่หยางเสี่ยวชุ่ยตัวจริง แต่เป็นสตรีในหมู่บ้านที่เสียชีวิตไปแล้ว แม้กระทั่งใบหน้านางยังสวมหน้ากากหนังมนุษย์ของหยางเสี่ยวชุ่ย

สำหรับห้องที่เต็มไปด้วยเลือดและเรื่องข่มขืนผู้อื่นจนถึงแก่ความตาย หลี่เสี่ยวฝานตื่นขึ้นมาแล้วก็ไม่อาจปัดป้องให้ตนเองได้ ศพของสตรีก็ไม่อาจให้ผู้อื่นเห็น ชาวบ้านตัวปลอมเหล่านั้นดูโมโหโกรธา การแสดงฉากนั้นสมจริงเป็นอย่างยิ่ง

นายอำเภอเจิ้งได้ยินลู่เยี่ยและคนอื่น ๆ เรียกมู่ซืออวี่ว่า ‘พระชายา’ ก็ทราบตัวตนของนางจึงตกใจเป็นอย่างมาก

เขาดีใจที่ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจประนีประนอม มิเช่นนั้นนับประสาอะไรกับหมวกขุนนางบนหัวเล่า เกรงว่าทั้งครอบครัวคงได้รับผลกระทบจากเขาแล้ว

“ท่านแม่ พวกเราเดินทางต่อเถอะ!” ลู่จื่ออวิ๋นกล่าว “เราต้องกลับเมืองหลวงโดยเร็ว ไม่อย่างนั้น ข้าเกรงว่าคนพรรคนั้นจะยังสร้างปัญหาให้เราอีก”

พวกนางมีคนน้อย ยังคงไม่วางใจอยู่บ้าง หากกลับถึงเมืองหลวงเร็ว มีเรื่องอะไรย่อมหากำลังเสริมได้ นางมักจะรู้สึกว่าพรรคเทพจันทรานั้นแข็งแกร่งยิ่ง อีกทั้งคนในเงามืดยังมีแบบแผนแน่นอน เกรงว่าพวกเขาจะเตรียมการล่วงหน้ามาแล้ว

เซี่ยสืออีและเซี่ยสือซานกลับมารายงานว่าพบร่องรอยของเรือที่บริเวณตอนล่างของแม่น้ำหมู่ตาน

ดังคาด ทุกอย่างเป็นไปตามที่เดาเอาไว้

“เช่นนั้นผู้จัดการเฉียนเป็นอย่างไร?”

“เขาซื้อสินค้าท้องถิ่นไปไม่น้อย ทำการค้าหลายอย่าง อย่างอื่นไม่พบข้อสงสัยขอรับ”