สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1045

บทที่ 1045 ซ่งซูผู้นี้ไม่เรียบง่าย

บทที่ 1045 ซ่งซูผู้นี้ไม่เรียบง่าย

“ที่แท้ก็เกี่ยวข้องกับเรื่องกิจการ เครื่องเล่นในลานหรรษาเสียหาย คนงานที่นั่นไม่สามารถไปทำงานได้ กระทบไปถึงชีวิตของพวกเขานี่ก็เป็นเรื่องปกติ ทว่ากิจการของสกุลฉินจะพลอยกระทบไปด้วยได้อย่างไร?”

“กิจการสกุลฉินไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของข้า ข้าเองก็ไม่รู้รายละเอียด รู้เพียงว่าร้านค้าสกุลฉินไล่คนงานออกคนแล้วคนเล่า คนงานมากมายไม่มีงานทำ แน่นอนว่าพวกเขาต้องมีสีหน้ากังวล”

“เจ้าเชิญท่านหมอมาตรวจร่างกายดูแล้วหรือยัง?”

“ดูแล้ว ทว่าไม่มีประโยชน์ ข้าป่วยใจ”

“ชิงไต้ เชิญท่านหมอของเรามาตรวจดูที”

ท่านหมอตรวจร่างกายของเจิ้งซูอวี้ กลับไม่พบความผิดปกติแต่อย่างใด สรุปคือนางซึมเศร้า คิดมากเกินไป หรือก็คือเป็นไข้ใจ

มู่ซืออวี่พาทุกคนมาอาศัยอยู่ในสกุลฉิน

หนึ่งชั่วยามถัดมา ฉินเหวินหานก็รีบกลับมา

ฉินเหวินหานพาสตรีหน้าตาสะสวยผู้หนึ่งมาถวายความเคารพนาง

มู่ซืออวี่มองพินิจซ่งซูแล้วกล่าวว่า “ได้ยินว่านายท่านฉินมีเรื่องน่ายินดีกับสตรีผู้หนึ่ง เป็นดั่งไข่มุกเป็นดั่งอัญมณี ไม่ว่าไปที่ใดล้วนพาติดตัวไปทุกที่ วันนี้ได้พบ เป็นสามีภรรยาที่รักใคร่ลึกซึ้งกันจริง ๆ”

“พระชายาล้อเล่นแล้ว ซูเอ๋อร์เฉลียวฉลาด มีความสนใจในการค้า ดังนั้นข้าน้อยจึงให้นางอยู่ข้างกายเพื่อชี้แนะ” ฉินเหวินหานกล่าว

“โอ้ เช่นนั้นภรรยาแรกของท่านฉลาดไม่พอ ไม่มีความสนใจในการค้าหรือ? หากข้าจำไม่ผิด ร้านสกุลฉินของพวกท่านสี่ในสิบล้วนเป็นนางที่ดูแลกระมัง?”

“แน่นอนว่าอวี้เอ๋อร์ก็ฉลาดมากเช่นกัน หลายปีมานี้ต้องขอบคุณอวี้เอ๋อร์ ข้าจึงสามารถแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ได้มากมายเพียงนั้น ด้วยเหตุนี้สุขภาพของนางจึงย่ำแย่ลงทุกวัน ข้าไม่อาจให้นางเป็นกังวลได้อีกแล้ว”

“จริงหรือ? ที่แท้ท่านใส่ใจนางเพียงนี้นี่เอง” มู่ซืออวี่กล่าว “ท่านใส่ใจนางเพียงนี้ แต่เมื่อนางป่วยหนัก ท่านกลับไม่มาดูแล นี่ช่างน่าสนใจอยู่บ้างแล้ว”

ฉินเหวินหานประกบมือขึ้น “พระชายาโปรดอภัย หมู่นี้กิจการยุ่งวุ่นวายเป็นอย่างมาก ข้าถึงได้ละเลยฮูหยิน”

“พระชายาผู้นี้เข้าใจได้ นับตั้งแต่โบราณกาลมา คู่สามีภรรยาล้วนมีหนึ่งสามีหนึ่งภรรยา เพิ่มขึ้นมาอีกคนก็ไม่ใช่สามีภรรยาแล้ว ตอนนี้ท่านมีภรรยาผู้หนึ่งแล้ว ย่อมไม่ต้องการอีกคน” มู่ซืออวี่เอ่ย “ในเมื่อฮูหยินซ่งผู้นี้จิตใจงดงามอ่อนโยนเพียงนั้น พระชายาผู้นี้จะพักอยู่ที่นี่เป็นการชั่วคราว ท่านก็ให้นางรั้งอยู่ข้างกายคอยปรนนิบัติข้าเถิด”

“เอ่อ….” ฉินเหวินหานกำลังคิดหาเหตุผลที่จะปฏิเสธ ทว่าคำพูดของมู่ซืออวี่กลับขัดขวางไม่ให้เขาเอ่ยคำโต้แย้งใด ๆ

“นายท่านฉินตัดใจจากคนไม่ได้กระมัง? หรือว่าข้าจะสร้างความลำบากใจให้สตรีผู้หนึ่งแล้ว?” มู่ซืออวี่เอ่ย “ข้าในฐานะพระชายาต้องการให้ภรรยาพ่อค้าผู้หนึ่งตามปรนนิบัติรับใช้ข้าทุกที่ หรือข้าทำให้นางคับข้องใจ?”

“ไม่คับข้องใจขอรับ แน่นอนว่าไม่คับข้องใจ” ฉินเหวินหานกล่าว

“วางใจเถิด ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผล เพียงแต่ซูอวี้ล้มป่วย ข้าไม่ได้กลับมาเมืองฮู่เป่ยนาน ต้องการใครสักคนมาเดินเล่นเป็นเพื่อน แน่นอนว่านางเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด”

มู่ซืออวี่อาศัยอยู่ที่จวนฉิน

เดิมทีลู่จื่ออวิ๋นต้องการมากับนาง ทว่ามู่ซืออวี่ขอให้อีกฝ่ายกลับไปอาศัยอยู่ที่เรือนย่อยของสกุลลู่

นางยังมีภารกิจอื่นที่ต้องทำ!

เหตุผลที่มู่ซืออวี่รั้งอยู่ที่สกุลฉินชั่วคราวก็เพราะเป็นห่วงเจิ้งซูอวี้ ต้องการอยู่กับนาง ช่วยนางคลายความเบื่อหน่าย

ซ่งซูยกชาเข้ามา ประคองสองมือส่งให้มู่ซืออวี่ แล้วกล่าว “พระชายา เชิญดื่มชา”

มู่ซืออวี่เห็นนิ้วมือบอบบางของนางก็เอ่ยขึ้น “เจ้าเข้าใจเรื่องยาหรือ?”