สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1078

บทที่ 1078 วิถีของอนุ

บทที่ 1078 วิถีของอนุ

“ตามคำสั่งของคุณหนูใหญ่ ข้ามาที่นี่เพื่อขอคนผู้หนึ่งจากอนุเป็นพิเศษ คุณหนูใหญ่บอกว่า ตอนนี้อนุจะต้องไม่อยากพบนางอีกแน่นอน ท้ายที่สุดแล้วก็ติดตามกันมาหลายปีเพียงนี้ ความสัมพันธ์ย่อมแตกต่างจากผู้อื่น พานางไปจะดีกว่า เช่นนี้จะได้หลีกเลี่ยงไม่ทำให้อนุโกรธ หากอนุไม่เห็นนาง ใจก็ไม่ต้องกังวล แน่นอนว่าย่อมไม่เก็บเอาสาวใช้ต่ำต้อยเช่นนี้ไปใส่ใจ”

“พี่หญิงรอประเดี๋ยว ข้าจะเข้าไปรายงานอนุก่อน”

สิงเจียเวยทานรังนกแล้วเอนตัวนอนอยู่ที่นั่น

เมื่อท่าเหมยเข้ามาเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นข้างนอกให้ฟัง นางพลันลืมตาขึ้นด้วยความโมโห

“โธ่ นายหญิง ท่านอย่าได้โกรธไปเลยนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นท่านจะตกหลุมพรางผู้อื่นเอาได้” ท่าเหมยเอ่ย “จวนนี้มีกี่คนกันที่คอยจับจ้องท้องของท่าน พวกเขาแทบอดใจรอให้ท่านโกรธสาวใช้ต่ำต้อยผู้หนึ่งไม่ไหว เช่นนั้นเป้าหมายของพวกเขาก็จะบรรลุผล”

“นังหญิงแพศยานั่นทรยศข้า โดนลงโทษเพียงแค่ล้างส้วมก็ถือว่ายังน้อยไป นางไม่ได้ชอบยั่วยวนบุรุษหรือ? ข้าควรขายนางไปยังที่ที่สกปรกที่สุดเสียด้วยซ้ำ? แต่ละคนล้วนอยากเห็นเรื่องขบขันของข้า คิดจะให้ข้าหนักใจกระมัง?”

“นังหญิงแพศยาผู้นั้นแสร้งทำเป็นน่าสงสาร จะต้องเป็นเพราะเมื่อครู่นางร้องไห้เสียงดังมากเป็นแน่ คุณหนูใหญ่เดินผ่านจึงคิดจะพานางกลับไป เพียงแต่คุณหนูใหญ่เอ่ยปากแล้ว เราก็ไม่อาจไม่ปล่อยคนนะเจ้าคะ!”

ท่าเหมยยังคงกล่าวต่อไป “คนข้างกายคุณหนูใหญ่ยังคงรออยู่ข้างนอก พวกเขาต้องการสัญญาขายตัวของนังแพศยานั่น นายหญิง ท่านว่า…”

สิงเจียเวยกำมือแน่น

เมื่อเห็นสิงเจียเวยเป็นเช่นนี้ ท่าเหมยจึงใส่ไฟต่อไป

“คุณหนูใหญ่คงเห็นใจนาง เพียงแค่หันหลังกลับไปก็ลืมนางแล้ว นางเป็นเพียงสาวใช้จิปาถะผู้หนึ่งเท่านั้น หากอนุคิดจะจัดการกับนาง จะมีสัญญาขายตัวนั่นหรือไม่ก็เหมือนกัน ท่านคิดเห็นอย่างไรเจ้าคะ?”

“ช่างเถอะ เจ้าเอาสัญญาขายตัวให้พวกเขาไปเถิด!” สิงเจียเวยเอ่ย “รอให้ข้าคลอดลูกในท้องก่อนแล้วค่อยจัดการนาง”

ตอนนี้เพื่อลูกแล้ว นางไม่อาจโมโหเกินไปได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงเซียงเสวี่ยที่ทรยศ สิงเจียเวยก็อดโกรธไม่ได้ เพื่อตนเองและลูกแล้ว ระยะนี้จึงไม่ต้องการพบหน้านางอีก

ท่าเหมยนำสัญญาขายตัวเดินออกไป

รถม้าเคลื่อนเข้ามาในจวนฉี

“พี่หญิงสกุลฉี วันนี้ท่านงดงามยิ่งนัก”

คุณหนูสูงศักดิ์ทั้งหลายแวะเวียนเข้ามาทักทาย

หลี่เข่อหรงยืนอยู่ด้านหลัง เผชิญหน้ากับฉีซืออี้ นางทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย

คราวที่แล้วเพราะนาง ชื่อเสียงของฉีซืออี้จึงด่างพร้อยกลายเป็นเรื่องตลกของทั้งเมืองหลวง

อีกทั้งตัวนางเอง คุณหนูจวนหลี่ที่ไม่เป็นที่ชื่นชอบผู้หนึ่งก็กลายเป็นเป้าที่ถูกคุณหนูผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายปฏิเสธที่จะคบหา

สถานการณ์หลี่เข่อหรงไม่ค่อยดีนัก

เพียงแต่ นึกไม่ถึงว่าฉีซืออี้จะส่งเทียบเชิญมาให้นางจริง ๆ

“เข่อหรง สีหน้าเจ้าดูไม่สู้ดีเลย ไม่สบายหรือไม่?” ฉีซืออี้ดึงมือหลี่เข่อหรงมากุม พลางถามด้วยความเป็นห่วง

หลี่เข่อหรงประหลาดใจที่ได้รับความสำคัญ จึงรีบเอ่ย “ข้าเพียงแค่พักผ่อนไม่เพียงพอ ไม่เป็นไร ขอบคุณพี่หญิงที่เป็นห่วง”

คุณหนูผู้ดีทั้งหลายที่อยู่ข้าง ๆ พลันมีสีหน้าแปลกพิกลขึ้นมา

ฉีซืออี้ช่างใจกว้างจริง ๆ ยังยินดีที่จะคบหากับคนที่ทำร้ายตนจริง ๆ หากเป็นพวกนาง เกรงว่าคงแทบจะอดใจรอถลกหนังหลี่เข่อหรงไม่ไหวแล้ว

เพียงแต่ นี่ยังแสดงให้เห็นว่าฉีซืออี้สามารถคบหาเป็นสหายสนิทได้ ท้ายที่สุดแล้วผู้ใดบ้างจะไม่ชอบคนที่ใจกว้างเช่นนี้?