สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1088

บทที่ 1088 ทั้งหมดที่ข้าทำได้มีเพียงเท่านี้

บทที่ 1088 ทั้งหมดที่ข้าทำได้มีเพียงเท่านี้

เคร้ง! กรงเหล็กเปิดออก

มู่ซืออวี่เดินเข้าไปในห้องขัง

ฉู่หนิงจูผู้ที่อยู่ในชุดนักโทษเงยหน้ามอง เมื่อเห็นว่าเป็นมู่ซืออวี่ แววตานางพลันแจ่มชัดขึ้นมา

พบกันคราแรก อีกฝ่ายยังเป็นหญิงสาวชาวนาธรรมดา ๆ

ส่วนนาง… เป็นธิดาคนโปรดของสวรรค์

นางกลายมาเป็นอย่างทุกวันนี้ได้อย่างไร?

“พี่หญิง ขอบคุณท่านที่แวะมาเป็นครั้งสุดท้าย” ฉู่หนิงจูยิ้มบาง ๆ

ฉีซืออี้โผเข้ามาหา

ขณะที่เจ๋อหลานยืนขวางหน้ามู่ซืออวี่ มองนางอย่างระแวดระวัง “ท่านคิดจะทำอะไร?”

ครานี้ฉีซืออี้กลายเป็นคนบ้าคลั่ง ไม่มีความสูงส่งและสง่างามอย่างคุณหนูสกุลใหญ่อีกต่อไป

“พระชายา ข้ากับท่านแม่ล้วนเป็นผู้บริสุทธิ์ ท่านต้องช่วยพวกเรานะเจ้าคะ”

“อี้เอ๋อร์” ฉู่หนิงจูขมวดคิ้ว “บิดาเจ้ากระทำความผิดมหันต์ พวกเราในฐานะภรรยากับลูกของเขาจะรอดพ้นชะตากรรมนี้ได้อย่างไร? เจ้าอย่าได้ทำให้พระชายาต้องลำบากใจ”

“เพียงแต่ ความผิดที่บุรุษกระทำเหตุใดเราต้องแบกรับด้วยเล่าเจ้าคะ?” ฉีซืออี้ไม่ยอมแพ้ “พวกเราเพียงอยู่ในเรือนหลัง ไม่ได้ทำอะไรผิด ตอนนี้จะตัดหัว กลับนับพวกเราไปด้วยแล้ว”

“หลายปีมานี้เจ้าดื่มด่ำกับชื่อเสียงเกียรติยศของสกุลฉี เจ้าจึงไม่อาจหลบเลี่ยงความรับผิดชอบของสกุลฉีไปได้” ฉู่หนิงจูกล่าวด้วยท่าทีสงบ “นี่คือครอบครัว”

“ท่านแม่ ท่านอยากตายจริง ๆ หรือ? ถ้าท่านอยากตาย ท่านเคยคิดถึงข้ากับน้องชายบ้างหรือไม่?”

ฉู่หนิงจูค้อมคำนับมู่ซืออวี่แล้วกล่าว “ทำให้พระชายาขบขันแล้ว เจ้าเด็กคนนี้ถูกข้าตามใจจนเสียคน หลังจากมาเมืองหลวงก็ทำเรื่องโง่ ๆ ไปมากมาย บัดนี้ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว โปรดอภัยให้เด็กโง่เขลาผู้นี้ด้วยเถิด!”

“ข้าขอความเมตตาจากฝ่าบาทให้แล้ว ฉีเจินตาย ทว่าพวกเจ้าญาติหญิงไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จะไม่ได้รับโทษถึงชีวิต ฉีเซียวก็เป็นสมาชิกของสกุลฉีคนหนึ่งเช่นกัน เขาเก็บกวาดบ้านตน นับว่าช่วยชีวิตคนที่เหลือในสกุลฉีเอาไว้”

“เช่นนั้นพวกเราจะเป็นอย่างไรหรือเจ้าคะ?” ฉีซืออี้อยากจะก้าวเข้ามาหาอีกครั้ง ทว่าเจ๋อหลานเอื้อมมือไปขวางไว้ นางจึงถอยหลังไปสองสามก้าว

“พวกเจ้าจะถูกเนรเทศไปชายแดน” มู่ซืออวี่กล่าว “ที่นั่นพวกเจ้าคุ้นเคยดี ทว่าต่างกันที่เมื่อก่อนพวกเจ้าเป็นผู้สูงศักดิ์ แต่ตอนนี้พวกเจ้าเป็นผู้มีตราบาปจึงต้องมีคนเฝ้า อยู่ภายใต้การสอดส่องของผู้อื่นตลอดเวลา”

“พวกน้องชายเล่าเจ้าคะ?”

“พวกเขาเป็นบุรุษ เดิมทีไม่อาจมีผู้ใดรอดพ้นไปได้ แต่ใต้เท้าฉีเซียวร้องขอความเมตตา จึงให้โอกาสพวกเขาได้มีชีวิตอยู่ สถานการณ์ของพวกเขาก็เหมือนกับพวกเจ้า ต่างกันตรงคนที่เฝ้าพวกเขาเข้มงวดกว่า ผู้ที่เฝ้าพวกเขาจะรายงานสถานการณ์ทุกปี หากพบว่ามีเจตนาไม่ดี ย่อมต้องรับโทษตายโดยไม่ปรานี หนิงจู นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของพวกเจ้า ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะไม่ทำเรื่องโง่ ๆ และใช้ชีวิตให้ดี”

ฉู่หนิงจูดึงฉีซืออี้ให้คุกเข่าลง “ขอบคุณพระชายา พระชายาวางใจ ในฐานะมารดา ข้าเพียงแค่อยากให้ลูกตนมีชีวิตอยู่อย่างดี เรื่องอื่น แต่ไรมาไม่เคยเป็นความตั้งใจของข้า”

“ดูแลตนเอง” มู่ซืออวี่หมุนกายเดินจากไป

ฉู่หนิงจูมองเงาร่างของมู่ซืออวี่

“พี่หญิง…”

มู่ซืออวี่หยุดฝีเท้า ทว่าไม่ได้หันกลับมามอง

“ขอบคุณท่าน” ฉู่หนิงจูกล่าว “ถึงแม้ท่านจะเอาแต่กล่าวว่าขอความเมตตา แต่ข้ารู้ว่าท่านคงช่วยพวกเราไม่น้อยทีเดียว มิเช่นนั้น สกุลเราย่อมไม่อาจรอดพ้นจากเรื่องที่พวกเขากระทำ”

“เจ้าอย่าได้ทำให้ข้าผิดหวัง อย่างที่เจ้าเอ่ย สตรีเราไม่ได้มีความทะเยอทะยานเพียงนั้น เราไม่เคยสนใจบัลลังก์หรือใต้หล้า เราเพียงแค่อยากให้ครอบครัวของเราปลอดภัย”