สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1157

บทที่ 1157 ตอนพิเศษ (51)

บทที่ 1157 ตอนพิเศษ (51)

“ได้ขอรับ” จงซู่เกินตกปากรับคำแล้ว

หยางชิงซือถลึงตาจ้องเขา

สิบตำลึงเงิน!

เจ้าโง่คนนี้ เหตุใดต้องตกลงด้วยเล่า?

นางรับรองได้ว่า แม้จะไม่ให้แม้แต่เหรียญทองแดงเดียว พ่อแม่คนดีของนางก็จะรับการแต่งงานนี้ ท้ายที่สุดแล้วชื่อเสียงของนางตอนนี้ย่ำแย่ยิ่ง หากพลาดการแต่งงานนี้ไป นางอาจจะไม่ได้แต่งงานแล้ว

จงซู่เกินเพียงแค่เห็นท่าทีของหยางชิงซือก็รู้ว่านางโกรธแล้ว

เขากล่าว “สิบตำลึงเงินนี้ถือเสียว่าเป็นการทดแทนบุญคุณที่พวกเขาเลี้ยงดูเจ้ามา”

ก่อนจะขอแต่งงาน เขาได้คำนึงถึงผลลัพธ์ในรูปแบบต่าง ๆ ไว้แล้ว สินสอดสิบตำลึงเงินก็นับว่าประหยัดไปได้ไม่น้อย จำต้องรู้ว่าเขาพึ่งเอ่ยปากว่าจะให้หกสิบตำลึงเงินในคราวเดียว นั่นหมายความว่าเขาเตรียมตัวเตรียมใจที่จะถูกเอารัดเอาเปรียบแล้ว

จงซู่เกินมองป้าจง “ท่านแม่ ก่อนหน้าพวกเราตกลงกันอย่างไร?”

“ได้ ๆ ๆ สิบตำลึงเงินก็สิบตำลึงเงิน” ป้าจงกล่าวแล้วนำสิบตำลึงเงินออกมาจากแขนเสื้อส่งให้ “รับไปสิ คนมากมายเพียงนี้ ทุกคนล้วนกำลังมองอยู่ อย่าได้คิดจะกลับคำเล่า!”

แววตาของจงซู่เกินเปี่ยมไปด้วยความยินดี

“ชิงซือ…”

หยางชิงซือหันกลับไปมองเขา “เจ้าคิดจะแต่งงานเมื่อใด?”

“สามวันให้หลัง”

“สามวันหรือ?” ซ่งซื่อกล่าว “จะทันที่ใดกัน?”

“ยังทัน” จงซู่เกินเอ่ย “ข้าจะจัดเตรียมงานเป็นอย่างดี พวกท่านเพียงแค่ต้องดูแลชิงซือให้ดีก็พอ”

ตอนนี้เขาตัดสินใจแล้ว เขาควรแต่งงานโดยเร็วที่สุด เขาไม่อยากปล่อยให้เวลาผ่านไป ยิ่งช้าอุปสรรคยิ่งมากขึ้น

สามวันนั้นเร่งรีบไปบ้าง ทว่าขอเพียงเต็มใจจ่ายเงิน คนทั้งหมู่บ้านย่อมมาช่วยได้

วันแต่งงานกำหนดแล้ว จงซู่เกินวุ่นอยู่กับการตระเตรียมงานแต่ง

อย่างแรกคือเรือนหอ

จงซู่เกินใช้เงินห้าตำลึงซื้อบ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้านที่ยังไม่ได้ใช้งาน อยู่ห่างจากบ้านป้าจงเล็กน้อย หลังหนึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้าน อีกหลังหนึ่งอยู่ทางทิศตะวันตกของหมู่บ้าน เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการจงใจ

แน่นอนว่าป้าจงไม่ต้องการให้ลูกชายคนรองต้นไม้เขย่าเงินต้นนี้หลุดจากการควบคุมของตน ทว่าสถานการณ์ในตอนนี้ไม่เป็นอย่างใจนางอีกต่อไป

ยังมีหยางชิงซือ นังเด็กเหม็นโฉ่ผู้นั้นหยิ่งผยองเสียเหลือเกิน หากไม่ใช่เพราะ ‘คนรัก’ คนใหม่ของจงซู่เกินเกินจะรับได้ นางคงไม่ยอมรับเด็กถือดีอย่างหยางชิงซือมาเป็นลูกสะใภ้

สามวันให้หลัง จงซู่เกินลากเกวียนไปรับหยางชิงซือ

เขาสวมชุดแต่งงานสีแดง บนร่างกายประดับดอกไม้แดง นอกจากนี้ยังจ้างขบวนรับตัวเจ้าสาวมาบรรเลงเพลง ครึกครื้นมีชีวิตชีวาเป็นอย่างยิ่ง

ทุกคนในหมู่บ้านต่างก็ไปร่วมครื้นเครง

การรับเจ้าสาวในหมู่บ้านนั้นเรียบง่ายมาก น้อยคนนักที่จะสวมชุดแต่งงานสีแดงอย่างจงซู่เกิน นับประสาอะไรกับจะจ้างขบวนรับเจ้าสาวมา

สกุลหยางทางนั้นเตรียมพร้อมแล้ว

หยางชิงซือกำลังรอจงซู่เกินอยู่ในห้องหอ

นางสวมชุดแต่งงาน สวมผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว ชุดแต่งงานไม่เพียงใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้าเท่านั้น แต่รองเท้าที่นางสวมใส่ยังเป็นรองเท้าใหม่ แถมที่ข้อมือยังสวมกำไลเงินวงหนึ่งด้วย

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นจงซู่เกินซื้อมา พ่อแม่สกุลหยางไม่อาจตัดใจควักเงินซื้อของเหล่านี้ให้กับหยางชิงซือได้