สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 266

บทที่ 266 คิดวิธีอื่นได้

บทที่ 266 คิดวิธีอื่นได้

มู่ซืออวี่นวดแป้ง ทำขนมอบอันประณีตสารพัดชนิด

ข้อจำกัดในสมัยโบราณมีมากมาย นางต้องหาทางทำติ่มซำของยุคปัจจุบันจากข้อจำกัดเหล่านั้น โดยเฉพาะเค้กที่ต้องใช้วัตถุดิบจำนวนมาก นั้นหายากเป็นที่สุด

“พี่สะใภ้” ลู่เซวียนเดินเข้ามา “ข้าต้องทำอย่างไรบ้าง?”

มู่ซืออวี่หันมองกลับมาอย่างสงสัย “เจ้าไม่ต้องทำอะไรหรอก ทำธุระของเจ้าเถอะ”

“แต่ว่า…” ลู่เซวียนลังเล

“เจ้ามีอะไรจะพูดกับข้าหรือ?” มู่ซืออวี่ชะงักมือของนาง “แม้ข้าจะไม่ได้ฉลาดล้ำเท่าพี่ชายเจ้า แต่ก็พอช่วยเจ้าคิดได้บ้างนะ ว่ามาเถิด”

“วันนี้ข้าพบคุณหนูรองเจิ้งมา”

ลู่เซวียนค่อย ๆ เล่าเรียงการพบปะกับเจิ้งซูอวี้เมื่อครู่นี้

มู่ซืออวี่ฟังแล้วก็ตกตะลึง หัวเราะไม่ออก ร้องไห้ไม่ได้

“นางคิดอะไรอยู่?”

“แล้วข้าก็มาครุ่นคิดดู คุณหนูรองเจิ้งต้องไร้หนทางอื่นใดแล้ว จึงมาพูดเรื่องน่าขันเช่นนี้กับคนอย่างข้า ข้าเป็นกังวลอยู่นิดหน่อย เฉียนจงอวิ๋นผู้นั้นไม่ใช่คนดี หากบังคับนางให้แต่งกับคนเช่นนั้นจริง เกรงว่าคงอาภัพไปชั่วชีวิตเป็นแน่ แม้ข้าจะไร้สัมพันธ์ใด ๆ กับคุณหนูรองเจิ้ง แต่นางก็เป็นสหายของท่าน อีกทั้งก่อนหน้านี้นางยังช่วยครอบครัวเรามามาก ข้าจึงร้อนใจมาก”

“อย่าห่วงเลย แม้จะไม่มีเจ้า นางก็ยังมีหนทางอื่น เพียงแค่ว่าเทียบกันแล้ว เจ้าที่นางอยากแต่งงานด้วยจะปลอดภัยที่สุดก็ตามที” มู่ซืออวี่กล่าวยิ้ม ๆ

ลู่เซวียนกระแอมเบา ๆ “พี่สะใภ้อย่าพูดมั่ว ๆ สิ”

“เจ้าดีกว่าเจ้าคนแซ่เฉียนนั่นเป็นไหน ๆ สายตาของนางไม่ผิด แต่การถือการแต่งงานเป็นเช่นนี้ ข้าก็ไม่ได้เห็นด้วย เจ้าไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก” มู่ซืออวี่กล่าว “แต่ข้าเป็นสหายนาง จะละเลยเรื่องของนางไม่ได้ ข้าจะถามนางว่ามีหนทางอื่นหรือไม่ หากไม่ สู้ให้นางออกจากเมืองฮู่เป่ยไปหาที่อยู่ใหม่ยังดีเสียกว่า”

หากเจิ้งซูอวี้คิดจะไป มู่ซืออวี่จะขอให้ลู่อี้หาทางจดทะเบียนสาแหรกตระกูลใหม่ เจิ้งซูอวี้จะได้เปลี่ยนตัวตนและใช้ชีวิตอย่างไร้ข้อจำกัด

ลู่เซวียนฟังวาจาของมู่ซืออวี่แล้ว เขาก็ยิ่งไม่สบายใจ

ขอเพียงเจิ้งซูอวี้ไม่ตกลงสู่เงื้อมมือมาร เขาก็ไม่ต้องมารู้สึกผิด

มู่ซืออวี่อยากไปหาเจิ้งซูอวี้ นางรอให้ติ่มซำนึ่งเสร็จ แล้วค่อยนำไปเป็นขนมกินเล่นระหว่างทาง ทว่าเมื่อนำขนมไปหาเจิ้งซูอวี้ ก็มีผู้บอกนางว่าเจิ้งซูอวี้ไม่ได้อยู่ในบ้านสกุลเจิ้งมานานแล้ว

“ฮูหยินลู่ใช่หรือไม่?” รถม้าหยุดลง สาวใช้ของเจิ้งซินเยว่เลิกม่านขึ้น และเจิ้งซินเยว่ที่นั่งในรถม้าก็กล่าวกับนางว่า “น้องรองไม่ได้อยู่บ้านแล้ว หากจะมาหานาง ไปตรอกหวงเจียวเถิด บ้านของนางมีประตูสีแดง”

“ขอบคุณคุณหนูใหญ่เจิ้งมาก”

“ฮูหยินลู่ ช่วยข้าเกลี้ยกล่อมน้องรองหน่อยเถิด เรื่องการแต่งงานเป็นการจับคู่ของบุพการี หากนางซ่อนตัวเช่นนี้ ภายหน้านางแต่งเข้าสกุลแล้วจะลำบากนะ” เจิ้งซินเยว่มีท่าทีดูราวกับเป็นห่วง “น้องสาวผู้นี้ของข้ามีความคิดเป็นของตนเองมาแต่เด็ก ชอบเข้าใจข้าผู้เป็นพี่สาวผิดไป ไม่ยอมฟังคำเกลี้ยกล่อมใด ๆ จากข้าเลย ฮูหยินลู่มีสัมพันธ์อันดีกับนาง และนางก็มักฟังคำท่านอยู่บ้าง วันแต่งก็ใกล้เข้ามาแล้ว ฮูหยินลู่ช่วยหน่อยเถิด”

“ข้ามีบางสิ่งต้องคุยกับซูอวี้ ไม่สะดวกให้เรื่องส่วนตัวของนางมารบกวน” หลังจากที่มู่ซืออวี่กล่าวจบ นางก็หันหลังจากไป

“ฮูหยินลู่ บอกน้องรองข้าทีว่าอารองล้มป่วยเพราะนาง หากนางยังเป็นลูกกตัญญูก็ไม่ควรให้เขาลำบากเพียงนี้”

มู่ซืออวี่หาประตูสีแดงที่เจิ้งซินเยว่บอกตำแหน่งจนพบ นางเคาะประตู ยิ่งได้ยินเสียงของชิวซวงดังมาจากข้างในก็ยิ่งรู้ว่าไม่ผิดแน่

ดูเหมือนว่าทุกการกระทำของเจิ้งซูอวี้จะอยู่ภายใต้การจับตามองของสกุลเจิ้ง และสกุลเจิ้งก็รู้ว่านางจะไม่ไปจากเมืองฮู่เป่ย จึงปล่อยนางสัญจรข้างนอกในช่วงเวลานี้