สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 338

บทที่ 338 เผชิญหน้ากับจงอ๋อง

บทที่ 338 เผชิญหน้ากับจงอ๋อง

ณ จวนจงอ๋อง

มู่ซืออวี่ส่งมอบแบบก่อสร้างให้จงอ๋อง

เพราะเป็นแปลนของห้องลับ นางไม่กล้าปล่อยให้คนอื่นจัดการ จึงมอบให้กับจงอ๋องด้วยตัวเอง

นางนั่งดื่มชาระหว่างรอให้จงอ๋องค่อย ๆ พิจารณา

ภาพแบบมีทั้งหมดหลายสิบหน้า แต่ละหน้ามีแผนผังโครงสร้างอย่างละเอียดพร้อมข้อความอธิบาย แม้แต่คนที่ไม่รู้เกี่ยวกับด้านนี้เลยก็สามารถเข้าใจได้

เสียงในห้องมีเพียงเสียงจงอ๋องพลิกกระดาษและเสียงจิบชาของมู่ซืออวี่

“ข้าอ่านไม่เข้าใจ” จงอ๋องวางแบบก่อสร้างในมือลง ก่อนจะหยิบขนมชิ้นหนึ่งขึ้นมากินด้วยท่าทางเกียจคร้านและหยาบคาย “แต่แบบภาพถูกวาดขึ้นด้วยความตั้งใจ แค่นี้ข้าก็พอใจ”

“หากเป็นเช่นนั้นก็ไม่รบกวนท่านอ๋องแล้วเจ้าค่ะ” มู่ซืออวี่ยืนขึ้น

จงอ๋องโบกมือ “ไปเถิด!”

หลังออกจากห้องตำรา มู่ซืออวี่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ครั้งนี้จงอ๋องไม่แปลงกายเป็นปีศาจกระหายเลือด นางคาดไม่ถึงเลย

จื่อซูและจื่อเยวี่ยนรีบมาถามนาง

“ฮูหยิน เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?”

“เสร็จแล้ว กลับกันเถิด”

นางไม่ต้องมาจวนที่น่าขนลุกแห่งนี้อีกแล้ว

สาวน้อยทั้งสองได้ยินแล้วก็ผ่อนคลายขึ้นมาก

จะมีสักกี่คนที่เต็มใจก้าวเข้ามาในสถานที่เช่นนี้

ไม่ใช่แค่พวกนาง หากต้องผ่านจวนของจงอ๋อง คนทั้งเมืองซูโจวจะอ้อมไปอีกทาง รอบ ๆ นี้ นอกจากคนที่ภักดีต่อจงอ๋องก็ไม่มีใครอีก

ทันใดนั้น มู่ซืออวี่พลันชะงัก

“จื่อซู จื่อเยวี่ยน เจ้าได้ยินอะไรหรือไม่?”

“ไม่เจ้าค่ะ กรี๊ดดด!” จื่อซูชี้ไปยังเสือตัวเขื่องที่ยืนอยู่ตรงหน้า “ฮูหยิน สะ… สะ… เสือ…”

พยัคฆ์ร้ายน้ำลายหยดขณะจับจ้องมาที่พวกนาง ที่น่ากลัวที่สุดคือมันไม่มีโซ่ล่ามเอาไว้ ทั้งยังไม่ได้ถูกขังอยู่ในกรงด้วย มันตั้งทางพร้อมโจมตี ราวกับว่าพร้อมกระโจนเข้ามาขย้ำพวกนางได้ทุกเมื่อ

“ข้าคงไม่ถูกโฉลกกับเสือสินะ”

ทุกครั้งที่เจอเสือไม่เคยมีเรื่องดีเกิดขึ้นเลย

ไม่สิ! นางไม่ถูกโฉลกกับจงอ๋องต่างหาก

ทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากับเสือก็เป็นเพราะจงอ๋อง มีเพียงคนจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตเช่นเขาเท่านั้นที่เลี้ยงสัตว์ดุร้ายชนิดนี้

“ฮูหยิน ท่านรีบหนีเร็วเข้า พวกเราขวางให้เองเจ้าค่ะ” จื่อซูพูด

“ใช่ ใช่ ฮูหยิน… รีบไปเถิดเจ้าค่ะ!” จื่อเยวี่ยนขวางอยู่ข้างหน้ามู่ซืออวี่ แม้ว่านางจะกลัวแทบขาดใจตายก็ตาม

“โฮก!” เจ้าพยัคฆ์ร้ายกระโจนเข้าหาพวกนาง

“กรี๊ด!” สองสาวกรีดร้องลั่นด้วยความตกใจ

มู่ซืออวี่ลากพวกนางด้วยมือทั้งสองข้าง แล้ววิ่งไปสวนหลังจวนจงอ๋อง

ฟึ่บ! ลูกศรพุ่งไปปักคอพยัคฆ์ร้าย

เสือจำต้องหยุดเพราะความเจ็บปวด มันหันไปจ้องมองเจ้าของศรพร้อมดวงตาสีแดงก่ำ

คนคนนั้นคือจงอ๋อง…

มู่ซืออวี่ลากสองสาววิ่งไปทางจงอ๋อง

จงอ๋องดึงคันธนูออกมาแล้วยิงศรอีกครั้ง

พยัคฆ์ร้ายเผ่นโผนกระโจนเข้ามา

ฟึ่บ!

ทว่าเสือหลบเลี่ยงลูกศรได้

จงอ๋องชักคันธนูอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าเสือกำลังจะกระโจนเข้าถึงตัวจงอ๋อง มู่ซืออวี่ก็ไม่คิดอะไรทั้งสิ้น นางชักดาบออกจากเอวของจงอ๋อง แทงเสือที่กำลังกระโจนเข้ามาทันที