สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 364

บทที่ 364 ท่านทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องทำ

บทที่ 364 ท่านทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องทำ

“มีอะไรหรือ?” เวินเหวินซงเห็นความเคลื่อนไหวทางนี้จึงเข้ามาถาม

เจ้าหน้าที่คนนั้นเล่าที่มาที่ไปให้เขาฟัง

เวินเหวินซงไปหมู่บ้านสกุลลู่บ่อยครั้งจึงพอจะรู้จักมู่ต้าซาน

“ท่านแก่มากแล้ว คุณสมบัติไม่เข้าข่าย ไม่ทำจะดีกว่า”

เขาทำเช่นนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของมู่ต้าซานทั้งนั้น หาได้ใช้อำนาจเบียดเบียน

มู่ต้าซานเผยสีหน้ากระดากอายออกมา

แน่นอนว่าเขารู้ว่าตนทำไม่ได้ เพียงแต่มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขา

หากเขาไม่ทำงานนี้ เขาคงทะเลาะกับภรรยาใหม่อีกครั้งแน่ ชีวิตเช่นนี้เมื่อไหร่จะจบสิ้นเสียที?

มู่ต้าซานเหลือบมองหนิวเหมยที่อยู่ข้าง ๆ ก็พบว่าเป็นอย่างที่คิด สีหน้าของนางย่ำแย่มาก เดิมทีก็ไม่น่ามองอยู่แล้ว ยิ่งทำหน้าเยือกเย็นเช่นนี้ยิ่งเหมือนยักษ์เข้าไปใหญ่

“ข้าทำได้” มู่ต้าซานเอ่ยด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ

หนิวเหมยพยักหน้าอีกครั้ง “ใช่แล้ว ใต้เท้า สามีของข้าทำได้ เขาแข็งแรงมากนะเจ้าคะ!”

เวินเหวินซงลังเล

หากอีกฝ่ายยืนกรานไม่ฟังคำเตือน เขาพูดมากไปก็ไม่ดีเช่นกัน ชีวิตของราษฎรลำบากยิ่งนัก หากพวกเขามีเงินเหลืออยู่ในมือ ผู้ใดจะอยากขายชีวิตกัน?

หนิวเหมยเห็นเวินเหวินซงยังคงไม่เชื่อ นางเหลือบไปเห็นว่าข้าง ๆ มีท่อนไม้จึงเสนอว่า “หากท่านไม่เชื่อ เขาสามารถพิสูจน์ให้ท่านดูได้”

“พิสูจน์อย่างไร?” เวินเหวินซงเอ่ยถาม

“เขายกท่อนไม้ท่อนนั้นได้” หนิวเหมยชี้ไปยังท่อนไม้ท่อนใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลนัก

ณ โรงหมอถงตั๋ว ท่านหมอจูนับวัตถุดิบสมุนไพร จากนั้นจึงเอ่ยกับคนจัดยา “สมุนไพรชุดนี้ใช้ไม่ได้ เจ้าไม่ได้ซื้อจากร้านสมุนไพรร้านที่สองที่ข้าบอกหรือ?”

คนจัดยาเอ่ยว่า “อาจารย์ขอรับ ร้านที่สองต่อรองเก่งยิ่งนัก ราคาพุ่งสูงทุกอย่าง ข้าไม่มีทางเลือก ได้แต่เปลี่ยนร้านสมุนไพรใหม่”

“เหตุใดเจ้าไม่บอกข้า? เรื่องสำคัญเช่นนี้เจ้าตัดสินใจเองได้หรือ?” ท่านหมอจูไม่สบอารมณ์

“ข้าสำนึกผิดแล้วขอรับอาจารย์” คนจัดยากังวลใจขึ้นมา

ถงซื่อเดินเข้ามาแล้วเอ่ยว่า “ก่อนหน้านี้ไม่นาน ตอนที่ท่านออกไปรักษาคนไข้นอกสถานที่ มีเถ้าแก่แซ่หวังผู้หนึ่งบอกว่าเขามีกิจการร้านขายสมุนไพร และอยากทำงานร่วมกับเรา ข้าจึงขอที่อยู่ไว้ ท่านอยากไปดูหน่อยหรือไม่?”

“ข้าค่อยไปดูทีหลัง” ท่านหมอจูเอ่ยอย่างอ่อนโยน “ข้าให้เจ้าพักผ่อนไม่ใช่หรือ? เหตุใดเจ้าจึงทำความสะอาดห้องอีกแล้ว?”

คนจัดยารีบฉวยผ้าไปอย่างชาญฉลาดทันที “นายหญิง ตอนนี้ท่านกำลังแบกสองร่างเลยนะ ไม่ต้องทำงานหนักพวกนี้แล้ว ระวังจะทำให้ตนเองเหนื่อยเอาได้นะขอรับ”

“ทังหยวน เจ้าเด็กคนนี้หลักแหลมยิ่งนัก ตั้งแต่เขามา เขาก็ง่วนอยู่กับการจัดการเรื่องต่าง ๆ ในโรงหมอ ความผิดครั้งนี้ถือว่าแล้วไปเถิด ภายหน้าเขาคงระวังมากขึ้นแล้วล่ะ” ถงซื่อพูดแทนคนจัดยา

ท่านหมอจูรู้ว่าถึงแม้คนจัดยาคนนี้จะไม่ฉลาดเท่าคนก่อน แต่ก็ขยันขันแข็งและซื่อสัตย์ ทั้งยังนิสัยดี ไม่เคยทำให้ลำบากใจมาก่อน เพียงแค่เตือนให้อีกฝ่ายระมัดระวังในครั้งต่อไปก็เพียงพอแล้ว

“ท่านหมอจู รีบตามข้าไปดูเถอะขอรับ มีคนได้รับบาดเจ็บแล้ว” นักการคนหนึ่งวิ่งเข้ามาในโรงหมอ เขาพูดพลางหอบหายใจ

“ผู้ใดบาดเจ็บหรือ?”

“มีหลายคนเลยขอรับ”

“บาดเจ็บร้ายแรงหรือไม่?” ท่านหมอจูเอ่ยถาม “ข้าจะได้รู้ว่าต้องเตรียมอะไรบ้าง”

“คนหนึ่งลื่นไถลตอนยกท่อนไม้ขึ้น ตอนที่ท่อนไม้นั้นตกลงมาจึงหล่นใส่คนสามคนที่อยู่ข้าง ๆ เขา รวมแล้วได้รับบาดเจ็บทั้งหมดสี่คนขอรับ”

ท่านหมอจูพอทราบคร่าว ๆ แล้วจึงเตรียมสมุนไพรตามนักการคนนั้นไป

ถงซื่อก็จะตามไปเช่นกัน

“เจ้าไม่ต้องไป” ท่านหมอจูห้ามนางไว้

“เขาไม่ได้บอกหรือไรว่ามีคนบาดเจ็บหลายคน? ท่านคนเดียวจะไหวหรือ? เพียงแค่งานทำแผล ข้าทำได้” ถงซื่อเร่งเร้า “รีบไปเถอะ ไม่ต้องมัวเสียเวลาแล้ว”

คนมากมายรุดเข้าไปในสถานที่รับสมัคร

เมื่อเห็นกลุ่มคนที่นอนอยู่บนพื้น สายตาของท่านหมอจูก็เลื่อนไปหยุดอยู่ที่มู่ต้าซาน

หนิวเหมยกำลังกระวนกระวายอยู่ตรงนั้น เมื่อท่านหมอจูมาถึง นางก็รีบกล่าว “ท่านหมอจู รีบดูอาการบาดเจ็บให้สามีของข้าเถอะ ดูเหมือนเอวเขาจะเคลื่อน”