สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 390

บทที่ 390 คนเปลี่ยนไปแล้ว

บทที่ 390 คนเปลี่ยนไปแล้ว

เย่อิงเกอจากไปด้วยความผิดหวัง

จื่อซูเป็นคนตรงไปตรงมา ข้องใจสิ่งใดล้วนถามออกมาทั้งสิ้น

“เหตุใดฮูหยินไม่รับปากเล่าเจ้าคะ? ฟังดูแล้วนี่เป็นการลงทุนน้อยได้กำไรมหาศาลนะเจ้าคะ!”

ก่อนที่มู่ซืออวี่จะได้กล่าวสิ่งใด จื่อเยวี่ยนก็ตอบเสียก่อน “ลงทุนน้อยกำไรมหาศาลรึ? หากขาดทุน เช่นนั้นผู้ใดจะรับผิดชอบ?”

“ยิ่งไม่ต้องเอ่ยว่าจะขาดทุนหรือไม่ แค่กล่าวก่อนว่าการค้าครั้งนี้หากข้ารับมา จะมีผลดีอะไรต่อข้า” มู่ซืออวี่กล่าว “ตอนนี้ข้ายุ่งหรือไม่?”

“ยุ่งเจ้าค่ะ! ฮูหยิน อีกไม่นานก็จะยุ่งเท่านายท่านแล้ว”

“ข้ายุ่งถึงเพียงนี้ งานที่มีอยู่ในมือยังไม่เสร็จสิ้น เหตุใดข้าต้องรับความวุ่นวายนี้มาด้วย?”

“หากทำเงินได้ ฮูหยินเพียงแค่ลงแรงเล็กน้อยก็ได้รับเงินก้อนโตมา เช่นนี้ไม่ดีมากหรือเจ้าคะ?”

“ถึงแม้ร้านเครื่องประทินโฉมที่นางเปิดจะมีรายได้มหาศาลทุกวัน อย่างไรข้าก็ไม่ตอบรับ ตอนนี้ข้ากำลังว่าง ข้าจะทดสอบพวกเจ้าดู พวกเจ้าคิดว่าเหตุใดนางจึงเลือกข้าเป็นหุ้นส่วนการค้า?”

จื่อเยวี่ยนเอ่ยว่า “ทุกคนล้วนเป็นสตรี ฮูหยินเคยช่วยนางไว้ นางจึงพลอยไว้เนื้อเชื่อใจท่านไปโดยปริยาย”

จื่อซูลองคาดเดาบ้าง “ตอนนี้นางเป็นแม่ม่าย คนจากตระกูลโหยวต่างคอยจับจ้องนาง ขอแค่เพียงนางทำอะไรผิดพลาดแม้เพียงน้อยนิด ทรัพย์สินทั้งหมดจะตกไปอยู่ในมือของบ้านรอง นางจึงคิดจะให้ฮูหยินหนุนหลังนาง”

มู่ซืออวี่มองจื่อซูด้วยสายตาประหลาดใจ “ไม่พบสามวันกลายเป็นอื่น คงต้องมองเจ้าใหม่แล้วจริง ๆ เจ้ากลับคิดได้ลึกซึ้งถึงเพียงนี้แล้ว”

จื่อเยวี่ยนเองยังต้องยกนิ้วให้จื่อซู

จื่อซูหัวเราะคิกคัก

มู่ซืออวี่เอ่ยถึงหัวข้อเมื่อครู่นี้ต่อไป “ข้าเป็นฮูหยินนายอำเภอ อีกทั้งยังเป็นหัวหน้ากลุ่มการค้า หากข้าเข้าไปมีส่วนร่วมในการจัดการร้านของนาง มีข้าคนนี้เป็นป้ายรับรองเช่นนี้ เจ้าคิดว่ากิจการของนางจะย่ำแย่หรือ?”

ทั้งจื่อซูและจื่อเยวี่ยนพลันกระจ่างขึ้นมาทันที

“แต่ก่อนเคยคิดว่านางเป็นคนเรียบง่าย นึกไม่ถึงว่านางจะเฉลียวฉลาดเช่นนี้”

“ไม่ว่าคนผู้หนึ่งจะไร้เดียงสาเพียงใด เมื่อผ่านเรื่องราวมามากมาย เพื่อตนเองและลูกแล้ว ย่อมต้องหาวิธีการที่จะอยู่รอดในโลกใบนี้ต่อไป”

“ในเมื่อฮูหยินเข้าอกเข้าใจนางถึงเพียงนี้ ไม่เช่นนั้นช่วยมอบเส้นทางให้นางดีหรือไม่เจ้าคะ?” จื่อซูกล่าว

มู่ซืออวี่ส่ายศีรษะ “ประการแรกข้าไม่รู้ว่านางคิดถึงขั้นใด นางต้องการเปิดร้านอย่างจริงจังหรือเพื่อหาความสนุก แล้ววางแผนเพื่อทั้งร้านอย่างไร หากนางพร้อมจริง ๆ นางก็ควรเตรียมแผนการมาเมื่อมาพบข้าในวันนี้ ถึงแม้นางไม่มีแผนการเช่นนั้น นางก็ควรบอกความคิดของนางให้ข้าฟัง เช่นนี้ข้ายังพอมีโอกาสจะตอบตกลง อย่างไรก็ตามหลังจากข้าปฏิเสธนาง นางก็ถอดใจไปอย่างรวดเร็ว แสดงให้เห็นว่านางไม่ได้เตรียมการมาแม้แต่น้อย”

“นอกจากนี้ ข้ามักจะรู้สึกแปลก ๆ กับนาง ถึงแม้พี่ชายของนางและน้องสามีข้าจะมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันและนับว่าเป็นสหายกัน ทว่าตอนนี้ทั้งสองคนมีสถานะเช่นนี้ นางควรหลบเลี่ยงข้อครหา ทว่าทุกครั้งที่นางเผชิญความลำบาก นางมักจะทำให้น้องสามีเข้าไปยุ่งเสมอ สิ่งที่แปลกที่สุดคือนางไม่ได้เป็นฝ่ายที่ขอให้เขาไป น้องสามีข้าได้ยินเรื่องของนางทีไรก็รีบบึ่งไปช่วยทุกครั้ง”

“ฮูหยินหมายถึงนางจงใจใช้อุบายกับนายท่านรองหรือเจ้าคะ?” จื่อเยวี่ยนถาม

“ไม่มีหลักฐาน ข้าก็ไม่รู้เช่นกันว่าข้าคิดไปเองหรือไม่ ทว่าสัญชาตญาณของสตรีเป็นสิ่งที่แปลกประหลาด โดยเฉพาะสตรีที่ทำการค้าเช่นข้า เป็นผู้ที่ต้องระแวดระวังมากกว่าผู้อื่น”

“ได้ยินฮูหยินกล่าวเช่นนี้แล้ว บ่าวก็รู้สึกเช่นกันว่านางไม่ธรรมดา หากนายท่านรองกลับมาแล้ว ฮูหยินควรเตือนนายท่านรองสักหน่อยนะเจ้าคะ นายท่านรองจะได้ไม่ตกหลุมพราง”