สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 417

บทที่ 417 นางเป็นน้องสาวของฉู่หลิงหรือ?

บทที่ 417 นางเป็นน้องสาวของฉู่หลิงหรือ?

สองวันต่อมา ลู่อี้และคนอื่น ๆ ติดตามกองคาราวานของคนตระกูลฉินไปยังเมืองฮู่เป่ย

ลู่เซวียนมาหาเขา แล้วยกมือขวางมู่ซืออวี่ขณะที่นางกำลังจะขึ้นรถม้า จากนั้นพูดด้วยความลำบากใจเล็กน้อย “พี่สะใภ้ ขอคุยด้วยหน่อย”

ลู่อี้เลิกคิ้ว สายตาของเขาราวกับพูดว่า ‘มีบางอย่างที่ข้าไม่รู้อยู่อีกหรือ?’ ทว่าเขาเคารพความคิดของน้องชาย จึงเข้าไปรอมู่ซืออวี่ในรถม้าก่อน

“มีอะไรหรือ?” มู่ซืออวี่ถาม

ลู่เซวียนลดเสียงลงขณะพูดว่า “สองวันก่อน ข้าต้องออกไปทำธุระ จึงไม่ได้คุยกับแม่นางฉู่ ข้าอยากถามพี่สะใภ้ว่าแม่นางฉู่หน้าตาคล้ายกับฉู่หลิงมากถึงเพียงนั้นได้อย่างไร หรือว่านางเป็นน้องสาวของฉู่หลิง?”

มู่ซืออวี่มองตาลู่เซวียนด้วยสายตาซับซ้อน “เห็นได้ชัดว่าหน้าตาดี ที่แท้ก็เปล่าประโยชน์งั้นหรือ?”

“อะไรนะขอรับ?” ลู่เซวียนไม่เข้าใจ

“เจ้ายังมีเวลาเขียนหนังสือหรือไม่?” มู่ซืออวี่ถาม

ลู่เซวียนพยักหน้า “ข้าเป็นคนว่างงาน ไม่ได้มีเงินทองมากมาย หากข้าต้องการอยู่อย่างสบายในเมืองหลวง แน่นอนว่าข้าต้องหาเงินบ้าง โชคดีที่ข้าใช้นามแฝงจึงไม่มีผู้ใดรู้ว่าข้าเป็นผู้ใด แต่พี่สะใภ้ยังไม่ได้ตอบคำถามของข้าเลย แม่นางฉู่เป็นน้องสาวของฉู่หลิงหรือ? ข้าคิดอย่างนั้นเพราะพวกเขาหน้าตาเหมือนกันมาก หากฉู่หลิงผิวขาวกว่านี้ พวกเขาก็จะเหมือนกันทุกประการ”

“ดูจากนิสัยของพี่สะใภ้ หากเป็นคนที่ข้าไม่รู้จัก พี่สะใภ้จะไม่พาผู้หญิงแปลกหน้ามาพบข้า ต้องมีบางอย่างเป็นแน่ใช่หรือไม่?”

“ตอนที่ข้าหางานเขียนให้เจ้าทำ ข้าอยากให้เจ้าใช้เวลาให้เกิดประโยชน์ ไม่คิดฟุ้งซ่านทั้งวัน ต่อมายิ่งเจ้าเขียนก็ยิ่งมีชื่อเสียงมากขึ้นเรื่อย ๆ แสดงว่าเจ้ามีความสามารถ ส่วนคำถามของเจ้านั้น ข้าจะถือว่ามันเป็นปริศนา เจ้าต้องใช้ความฉลาดด้านการเขียนบทคิดหาเหตุผล บางทีเมื่อเราพบกันครั้งหน้า เจ้าก็น่าจะรู้คำตอบแล้ว” มู่ซืออวี่กล่าว “พี่ชายของเจ้ากับข้าขอลาไปก่อน เจ้าระวังตัวด้วย”

ลู่เซวียนเฝ้ามองร่างของพวกเขาลับสายตาไป

“พี่สะใภ้ทำตัวลึกลับมากขึ้นเรื่อย ๆ”

ลู่อี้กำลังอ่านหนังสือในรถม้า มู่ซืออวี่รู้สึกเบื่อหน่าย จึงดึงแขนเสื้อของลู่อี้ “ท่านไม่สงสัยบ้างหรือ?”

ส่วนสองสาวถูกจัดให้อยู่ในรถม้าด้านหลัง

ลู่อี้วางหนังสือในมือลง เขาจับมือนางแล้วพูดว่า “คุณหนูฉู่คนนั้นไม่เหมาะกับน้องรองของข้า”

“เจ้ารู้ความสัมพันธ์ของพวกเขาด้วยหรือ?” มู่ซืออวี่ประหลาดใจ

“ฉู่หลิงปลอมตัวได้แนบเนียนยิ่งนัก แต่ข้าลองสังเกตมานานแล้ว ตราบใดที่มีข้อบกพร่องเพียงเล็กน้อยก็ไม่อาจหลบสายตาของข้าได้ ข้ารู้ว่านางมีปัญหา จึงไปถามท่านอาจารย์ และท่านอาจารย์บอกว่านางเป็นแค่ผู้หญิงที่รักสนุก ในเมื่อไม่มีพิษมีภัยจึงแสร้งทำเป็นไม่รู้ แค่ไม่คิดว่านางจะมีความสัมพันธ์เช่นนี้กับน้องเซวียน”

“เราไม่ต้องไปสนใจเรื่องของคนหนุ่มสาวหรอก” มู่ซืออวี่กล่าว “ดังที่ท่านพูดมา คุณหนูฉู่เป็นลูกสาวของครอบครัวที่มีอำนาจ จวนฉู่กั๋วกงไม่ใช่สิ่งที่เราจะเข้าไปยุ่งได้ ฉู่หนิงจูชื่นชมความสามารถน้องรองของท่าน และแค่ต้องการเป็นเพื่อนกับเขา นางไม่กล้าคิดเป็นอื่นหรอก นับประสาอะไรกับน้องรองของท่าน ข้าแค่คิดว่าท่าทางสับสนของน้องสามีตลกดีเท่านั้น”

“เจ้าขี้เล่นมากขึ้นเรื่อย ๆ” ลู่อี้กอดนางไว้ในอ้อมแขน “การเดินทางนี้ทำให้เหนื่อยล้า หากเจ้าเหนื่อยก็นอนหนุนตักข้าได้”

“การย้ายเมืองหลวงครั้งนี้ ชีวิตของพวกเราจะได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง” มู่ซืออวี่นอนซุกอยู่ในอ้อมแขนของลู่อี้ “ท่านพร้อมหรือยัง?”

“ไม่ต้องกลัวหรอก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าเสมอ” ลู่อี้ลูบผมของนาง

กองคาราวานของตระกูลฉินใช้เส้นทางการค้าตามปกติ ระหว่างทางก็ได้พบปะผู้คนอยู่ตลอด ซึ่งช่วยให้พวกเขาไม่ต้องเจอปัญหาได้มาก อีกทั้งการพักในโรงเตี๊ยมก็ช่วยประหยัดเงินได้มาก