สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 429

บทที่ 429 คลอดลูกสาวคนที่สอง

บทที่ 429 คลอดลูกสาวคนที่สอง

เสียงร้องไห้แผดลั่นฟ้า ตามมาด้วยเสียงยินดีจากทั่วทุกทิศทาง

“ฮูหยินคลอดแล้ว!”

“ฮูหยินคลอดแล้ว! รีบแจ้งทุกคน ฮูหยินคลอดแล้ว!”

“ฮูหยินลู่คลอดแล้ว!”

“คลอดได้เพศไหน?”

“ไม่รู้สิ ได้ยินข่าวมาจากจวน เพิ่งคลอดได้ไม่นาน ไม่รู้ว่าได้เพศอะไร”

“รีบไปดูเร็วเข้า”

หน้าประตูมีชาวบ้านมากมายมารวมตัวกัน

พ่อบ้านทนการเร่งเร้าของทุกคนไม่ไหว จึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ทุกท่าน ขอบคุณทุกท่านที่ห่วงใยฮูหยิน ฮูหยินเพิ่งคลอดคุณหนูรอง นามว่าจื่อชิง”

“จื่อชิง เป็นชื่อที่ดีจริง ๆ!” บัณฑิตผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น “ยินดีด้วย ๆ ไม่รู้ว่าฮูหยินเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ใช่แล้ว ฮูหยินไม่เป็นไรใช่หรือไม่?” คนอื่น ๆ เอ่ยขึ้นโดยพร้อมเพรียงกัน

พ่อบ้านเอ่ยพร้อมรอยยิ้มว่า “วางใจเถิด มารดาบุตรล้วนปลอดภัย”

จื่อซูเดินออกมาจากข้างในแล้วแจ้งกับทุกคน “ทุกท่าน ฮูหยินฟื้นแล้ว นางกล่าวว่าอีกร้อยวัน พวกเราจะจัดงานเลี้ยงน้ำไหล*[1] ให้คุณหนูรอง ถึงตอนนั้นขอเชิญทุกท่านมาร่วมงานเลี้ยง”

“งานเลี้ยงน้ำไหล! ฮูหยินใจกว้างจริง ๆ”

“เสียดายที่ใต้เท้าลู่ไม่อยู่ที่นี่ ไม่เช่นนั้นคงครึกครื้นรื่นเริงเป็นอย่างยิ่งแล้ว”

“ตอนนี้ใต้เท้าลู่เป็นขุนนางขั้นสูงในเมืองหลวงแล้ว เด็กคนนี้นับว่าโชคดี นางเป็นบุตรสาวของขุนนางในเมืองหลวง ดูจากความสามารถของใต้เท้าลู่แล้ว ภายหน้าจะต้องค่อย ๆ เลื่อนขั้นขึ้นเป็นแน่”

จื่อซูเล่าความครึกครื้นด้านนอกให้มู่ซืออวี่ฟัง

มู่ซืออวี่เพิ่งคลอดลูก อีกทั้งยังเป็นเวลาที่นางอ่อนแอที่สุด นางจึงนอนอยู่ตรงนั้น มองดูทารกน้อยที่อยู่ในเปล เอ่ยกับลู่จื่ออวิ๋นและลู่ฉาวอวี่ว่า “ชอบน้องสาวหรือไม่?”

“ท่านแม่คลอดออกมา ไม่ว่าจะเป็นน้องชายหรือน้องสาวล้วนน่ารักทั้งสิ้น” ลู่จื่ออวิ๋นป้อนคำหวานแล้วหันไปเอ่ยกับลู่ฉาวอวี่ “ท่านพี่ เชื่อข้าหรือยัง? ข้าพูดถูกแล้ว”

“ใช่แล้ว” ลู่ฉาวอวี่มองนางอย่างอ่อนโยน “เจ้าดูแลน้องสาวกับท่านแม่ ข้าจะไปเขียนจดหมายให้ท่านพ่อ”

“ใช่แล้ว ควรแจ้งข่าวดีนี้กับท่านพ่อ” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย

หมอตำแยได้รับเงินอั่งเปาแล้ว นางบอกทุกคนว่าคุณหนูรองลู่น่ารักน่าชังเพียงใด ชาวบ้านล้วนอยากเห็นมาก คุณหนูใหญ่หน้าตางดงามเพียงนี้ คุณหนูรองจะยิ่งหน้าตาดีเพียงใด

มู่ซืออวี่ไม่อาจพบแขกได้ ยกเว้นแขกที่เป็นสตรีเช่นเจิ้งซูอวี้ ส่วนแขกคนอื่น ๆ ล้วนเป็นท่านหมอจูและถงซื่อคอยต้อนรับ

คนในหมู่บ้านเดียวกันต่างมาเยี่ยมไม่น้อย ทว่าไม่มีผู้ใดมามือเปล่า ถึงแม้จะไม่ใช่ของล้ำค่าอะไร ทว่าล้วนเป็นน้ำใจของทุกคน ทำให้มู่ซืออวี่รู้สึกซาบซึ้งใจ

พ่อบ้านบอกว่าระยะนี้มักมีคนเอาของขวัญมาวางไว้ที่หน้าประตู

คนเหล่านั้นไม่ได้เปิดเผยตัวตน นำไข่หรือไก่จากบ้านของตนมาวางเอาไว้ ถึงแม้ไม่ดีพอให้กล่าวถึง ทว่ากลับทำให้มู่ซืออวี่รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจ

การอยู่เดือนในยุคนี้ใช้เวลาเพียงสามสิบวัน ทว่ามู่ซืออวี่ยังคงอยู่เดือนเป็นเวลาสี่สิบวัน บางทีอาจเป็นเพราะนี่เป็นขนบธรรมเนียมของ ‘บ้านเกิด’ ที่นางทิ้งไว้ข้างหลัง จนกระทั่งตอนนี้ นางยังคงจดจำพื้นเพของตนเองได้

หนึ่งเดือนต่อมา เจิ้งซูอวี้ตระเตรียมงานเลี้ยงน้ำไหลแทนมู่ซืออวี่

พ่อครัวที่รับหน้าที่ในงานเลี้ยงเป็นพ่อครัวของภัตตาคารขนาดใหญ่ในเมือง

ในหนึ่งวันนี้ ภัตตาคารที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองฮู่เป่ยถูกมู่ซืออวี่จองไว้แล้ว ไม่ว่าผู้ใดก็ตามที่เอ่ยว่า ‘ยินดีที่ฮูหยินลู่ได้ลูกสาว’ ย่อมสามารถรับประทานอาหารโดยไม่ต้องจ่ายเงิน

งานเลี้ยงน้ำไหลถูกจัดขึ้นเป็นเวลาสามวันติตต่อกัน ถึงแม้จะเป็นขอทาน ก็ได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียม

ทว่าเมืองฮู่เป่ยมีขอทานหรือ?