สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 473

บทที่ 473 ความผิดพลาดในงานแต่ง

บทที่ 473 ความผิดพลาดในงานแต่ง

“หัวหน้ากลุ่มการค้าเมืองฮู่เป่ย หัวหน้ามู่ และรองหัวหน้าเจิ้งมาแล้ว!”

พ่อบ้านที่เฝ้าอยู่หน้าประตูเห็นมู่ซืออวี่และเจิ้งซูอวี้ จึงขานชื่อเสียงก้อง

แขกเหรื่อที่กำลังแลกเปลี่ยนประสบการณ์ทำการค้ากันได้ยินเสียงก็พากันหันไปมองคนแล้วคนเล่า

หัวหน้ากลุ่มการค้าเมืองฮู่เป่ยทั้งสองเป็นสตรีทั้งคู่ นี่เป็นหัวข้อพิเศษในวงการ บางคนเอ่ยคำปรามาสเอาไว้ บางคนคิดจะเอาชนะ บางคนคิดจะกอดต้นขา ทุกคนคิดแตกต่างกันออกไป ทว่าพวกเขามีท่าทีเดียวกันต่อสตรีหัวหน้ากลุ่มผู้ลึกลับ คือถือโอกาสนี้หยั่งเชิงอีกฝ่าย ดูว่าสามารถเอารัดเอาเปรียบได้หรือไม่

เอารัดเอาเปรียบในที่นี้ไม่ได้หมายถึงบุรุษเอารัดเอาเปรียบสตรีในแง่นั้น แต่เป็นทางด้านทรัพยากรในการทำการค้าที่ผู้ทำการค้าหวงแหนที่สุด

“ได้ยินมานานแล้วว่าสกุลฉินมีความสัมพันธ์อันดีกับสตรีหัวหน้ากลุ่มการค้าเมืองฮู่เป่ย บัดนี้ดูเหมือนจะเป็นความจริง”

“สกุลฉินมีการร่วมมือทางการค้ากับ ‘เรือนกรุ่นฝัน’ ไม่ใช่ความลับอะไร”

“คุณชายฉินหน้าตาไม่เลว เหตุใดไม่คิด… อะแฮ่ม ท่านนั้น… อย่างไรก็เป็นถึงรองหัวหน้ากลุ่มการค้า หากหัวหน้ากลุ่มการค้าผู้นั้นตามสามีเข้าเมืองหลวงไปแล้ว นางจะมีอำนาจชี้ขาดในกลุ่มการค้าทันที หากแต่งงานกับนาง นี่ไม่คุ้มค่ากว่าหรือ?”

“จิตใจของสกุลฉินสูงส่งเทียมฟ้า เหยียดหยามสตรีทำการค้า ย่อมอยากแต่งบุตรสาวตระกูลขุนนางเป็นภรรยาเอก”

“หัวหน้ามู่ รองหัวหน้าเจิ้ง ข้าเลื่อมใสพวกท่านมานานแล้ว”

ทุกคนรุมล้อมเข้ามาทักทาย

มู่ซืออวี่หาโอกาสปลีกตัวออกมา ทิ้งจิ้งจอกเฒ่าเหล่านั้นไว้ให้เจิ้งซูอวี้จัดการ

เจิ้งซูอวี้เขม่นตามองนางด้วยความโมโห ทว่าไม่ได้เปิดโปงอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของสหาย พลางรับมือกับจิ้งจอกเฒ่าเหล่านั้นด้วยท่าทีสบาย ๆ

ท้ายที่สุดก็ถึงเวลาเป็นพยานงานแต่ง มู่ซืออวี่ออกมาจาก ‘ห้องสุขา’ ที่ไม่รู้อยู่ที่ใด และกลับไปหาเจิ้งซูอวี้

เจ้าบ่าวฉินเหวินหานแต่งกายด้วยชุดแต่งงานสีแดง เดิมทีหน้าตาเขาก็คมคายอยู่แล้ว วันนี้กลับหล่อเหลายิ่งกว่าเดิม เขาถือผ้าแดงไว้ด้วยรอยยิ้ม เดินนำเจ้าสาวเข้ามาในโถงแต่งงานทีละก้าว

“ช่างน่าสงสาร!” เจิ้งซูอวี้เอ่ยขึ้น

“คุณชายฉินเงินก็มี หน้าตาก็ดี กิจการของสกุลฉินในเมืองหลวงก็ไปได้ดี เหตุใดจึงน่าสงสาร?” มู่ซืออวี่มองไปข้างหน้าแล้วเอ่ยว่า “เขาตอบรับงานแต่งครั้งนี้ด้วยตนเอง นั่นหมายความว่ายอมเสียสละบางสิ่งเพื่ออีกสิ่ง ในเมื่อเป็นทางที่ตนเลือกเอง เช่นนั้นก็ควรทำตามกฎ”

“เจ้าเห็นแจ้งถึงเพียงนี้” เจิ้งซูอวี้หันมามองนาง “อยากรู้จริง ๆ ว่าจะมีใครหรือสิ่งใดในใต้หล้านี้ทำให้เจ้าสูญเสียตัวตนได้หรือไม่”

“มีสิ! ทุกคนล้วนมีจุดอ่อน ข้าก็เป็นมนุษย์ แน่นอนว่าไม่ใช่ข้อยกเว้น คนที่ยืนอยู่วงนอกย่อมมองสถานการณ์ได้ชัดแจ้งกว่า อย่างโบราณว่าไว้ คนข้างในสับสน คนข้างนอกมองได้ชัดเจน”

“หนึ่งคำนับฟ้าดิน….”

คู่แต่งงานใหม่เตรียมจะคำนับฟ้าดิน ทว่า…

จู่ ๆ เจ้าสาวก็สั่นเทิ้มไปทั้งตัว ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติ

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?” มีคนเอ่ยถามขึ้น

ฉินเหวินหานดึงเจ้าสาวไป เอ่ยถามอย่างอ่อนโยน “รู้สึกไม่สบายที่ใดหรือ? ให้เชิญท่านหมอมาหน่อยหรือไม่?”

เจ้าสาวระเบิดหัวเราะฮ่า ๆๆๆ ออกมา นางมองฉินเหวินหานด้วยรอยยิ้ม

ทุกคนมองเจ้าสาวอย่างประหลาดใจ

เจ้าสาวคนนั้นหน้าตาค่อนข้างดี แต่ดู ๆ ไปแล้ว…