สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 508

บทที่ 508 วางขายแผ่นแปะทำความร้อน

บทที่ 508 วางขายแผ่นแปะทำความร้อน

มู่ซืออวี่เหยียดแขน ขณะที่นางกำลังจะลุกออกจากเตียง จู่ ๆ ลมเย็น ๆ ระลอกหนึ่งก็พัดมาปะทะ นางจึงหดมือทันที

หญิงสาวดึงผ้าห่มขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าเพียงครึ่งเดียว ส่วนที่เหลือถูกผ้าห่มคลุมไว้อย่างแน่นหนาราวกับไม่อยากแยกจากผ้าห่ม

นางมองดูแผ่นหลังของบุรุษที่กำลังแต่งกายอย่างเศร้าสร้อย พลางเอ่ยพึมพำ “ท่านมีร่างกายเป็นเหล็กหรืออย่างไร? ในวันที่อากาศหนาวเหน็บเพียงนี้ ตัวท่านไม่สั่นเลยด้วยซ้ำ”

ลู่อี้สวมเข็มขัด หมุนตัวเดินมานั่งลงบนขอบเตียงแล้วบีบแก้มนาง “เมื่อก่อนลำบากมาก แต่ตอนนี้ข้ากำลังสวมเสื้อคลุมที่เสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ทำให้ แล้วจะหนาวได้อย่างไรกัน?”

“แต่ข้าหนาว” มู่ซืออวี่ยื่นมือออกมาและดึงผ้าปิดศีรษะไว้ เหลือเพียงจมูกเท่านั้นที่โผล่ออกมา

ลู่อี้รู้สึกขบขันกับการกระทำของภรรยา

เขาเปิดผ้าที่คลุมแน่นออก ก้มศีรษะจูบลงไปบนริมฝีปากนาง “ให้บ่าวรับใช้เพิ่มอ่างถ่านอีกสักสองสามอ่าง แล้วเปิดหน้าต่างไว้ อย่าปิดแน่นเกินไปนัก”

“ท่านไปเถอะ ข้ารู้วิธีดูแลตนเอง” มู่ซืออวี่เอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ

“ไม่นานมานี้ สหายร่วมงานบอกข้าว่ามีเรือนพักร้อนที่มีบ่อน้ำพุร้อนนอกเมืองแห่งหนึ่งอยากจะขาย เราซื้อเอาไว้ดีหรือไม่ หากเจ้ากลัวหนาวก็ไปพักอยู่ที่เรือนพักร้อนหลังนั้นได้ อีกทั้งยังปรับเปลี่ยนเรือนนั่นให้เหมือนบ้านที่ฮู่เป่ยได้ด้วย จะได้ต้านความหนาวเย็นได้มากกว่านี้”

“ดีเลย!” มู่ซืออวี่เริ่มมีชีวิตชีวามากขึ้น “ซื้อสิ ราคามากน้อยเพียงใดเล่า?”

“เรื่องนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล ข้าจะส่งคนไปจัดการ หากการซื้อเสร็จสิ้นแล้ว ข้าจะมอบโฉนดที่ดินให้เจ้า เจ้าจะเปลี่ยนเป็นอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ” ลู่อี้กล่าว “ข้าไปก่อนแล้ว”

“อือ รีบกลับมาเร็ว ๆ เล่า” มู่ซืออวี่พยักหน้าน้อย ๆ

เมื่อเห็นท่าทางสะลึมสะลือของนาง ลู่อี้ก็รู้ว่าภรรยายังนอนไม่พอ ทั้งยังไม่รู้ว่าต้องนอนอีกนานเพียงใดหลังจากที่เขาออกไปแล้ว

เขาก้มศีรษะลงจูบหน้าผากนาง “ลำบากเจ้าแล้วฮูหยิน”

ลู่อี้ออกไปอย่างระมัดระวัง เขาแง้มประตูออกกว้างแค่พอให้แทรกตัวออกไปข้างนอก ทว่าสายลมเย็น ๆ ก็ยังคงพัดเข้ามาและปลุกมู่ซืออวี่ผู้ที่กำลังหลับใหลโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ไม่มีเครื่องปรับอากาศ ไม่มีเครื่องทำความร้อนใต้พื้น เช่นนั้นขอแผ่นแปะทำความร้อนให้ข้าหน่อยก็ยังดี…” คำพูดของมู่ซืออวี่พลันชะงัก

แผ่นแปะทำความร้อน?

ใช่แล้ว!

แม้นางจะทำเครื่องปรับอากาศไม่ได้ แต่จะทำแผ่นแปะทำความร้อนไม่ได้เชียวหรือ?

นางลุกขึ้นนั่งทันที ตะโกนออกไปข้างนอก “จื่อซู จื่อเยวี่ยน ข้ามีงานให้ทำแล้ว!”

จื่อซูและจื่อเยวี่ยนรู้ว่าฮูหยินของพวกนางจะเกียจคร้านเมื่ออากาศหนาวเย็น ดั้งนั้นพวกนางจึงพลอยเอื่อยเฉื่อยตามไปด้วย

เมื่อได้ยินว่าฮูหยินเรียก พวกนางจึงรีบลุกขึ้นไปหา

มู่ซืออวี่จัดทำรายการหนึ่งและสั่งให้พวกนางจัดเตรียมคนสักสองสามคนไปซื้อของที่ต้องการมาให้

บางอย่างไม่มีในยุคสมัยโบราณ ทว่าทดแทนด้วยสิ่งอื่นได้ ผู้คนมักมีวิธีแก้ปัญหาเสมอ ขอแค่เพียงตรากตรำมากพอ ย่อมไม่มีปัญหาที่คิดไม่ตก

หลายวันถัดมา มู่ซืออวี่และสาวใช้สองสามคนก็ง่วนอยู่กับการปรับแต่งของบางอย่างอยู่ในห้อง หลังจากทดลองมาสามวัน ท้ายที่สุดแผ่นแปะทำความร้อนรุ่นแรกก็สร้างขึ้นได้สำเร็จจริง ๆ

“ลองดู…” มู่ซืออวี่วางแผ่นแปะทำความร้อนลงบนเสื้อผ้าของจื่อซู “เจ้าก็ใส่ให้ข้าด้วยสิ เอาละ ไหนลองดูซิ แล้วบอกข้าว่ารู้สึกอย่างไร”

ผ่านไปไม่นาน จื่อซูก็เอ่ยขึ้น “ฮูหยิน ข้ารู้สึกอุ่นขึ้นเล็กน้อยเจ้าค่ะ”

“รอดูว่าจะอยู่ได้นานเพียงใด” มู่ซืออวี่กล่าว “ข้าก็รู้สึกตัวอุ่นขึ้นเหมือนกัน แต่ไม่อุ่นมาก”

“ของข้าค่อนข้างอบอุ่นเจ้าค่ะ” จื่อเยวี่ยนพูดอยู่ข้าง ๆ

หลังจากเปรียบเทียบกันอยู่ครู่หนึ่ง ในบรรดาแผ่นแปะทำความร้อนของทั้งสามคน แผ่นแปะของจื่อเยวี่ยนประสบความสำเร็จมากที่สุด ทั้งยังสามารถอยู่ได้นานถึงหนึ่งชั่วยาม