สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 521

บทที่ 521 ฮูหยินผู้สูงศักดิ์หนีหนี้

บทที่ 521 ฮูหยินผู้สูงศักดิ์หนีหนี้

มู่ซืออวี่พักผ่อนหนึ่งคืน วันถัดมานางจึงไปดู ‘เรือนกรุ่นฝัน’ ตั้งแต่เช้าตรู่ว่าเป็นอย่างไรบ้าง

เดิมทีลู่อี้ลาหยุดสองสามวัน ตั้งใจว่าจะใช้เวลาอยู่ที่บ้านกับนาง ทว่าเมื่อเห็นภรรยาเป็นเช่นนี้ เขาได้แต่จำใจเปลี่ยนชุดขุนนางพาจือเชียนไปสะสางคดีที่อยู่ในมือต่อ

“อาจารย์ แผ่นแปะทำความร้อนขายได้ดีมาก พวกเราควรทำเพิ่มอีกสักชุดหรือไม่ขอรับ?” เฟิงเจิงยืนอยู่หน้าโต๊ะ รอคอยคำแนะนำจากมู่ซืออวี่

มู่ซืออวี่ส่ายศีรษะเบา ๆ “ไม่ละ อากาศเริ่มอุ่นขึ้นแล้ว ต่อไปอากาศจะไม่หนาวอีก ไม่จำเป็นต้องทำเพิ่ม”

“ขอรับ”

“เมื่อครู่นี้ตอนข้าเข้ามาเห็นคนแปลกหน้ามากมาย ระยะนี้เจ้าจ้างคนงานใหม่เพิ่มหรือ?”

เฟิงเจิงมองออกไปนอกประตูแล้วลดเสียงลง เอ่ยเบา ๆ ว่า “พี่อี้เพิ่งส่งมาขอรับ แต่ละคนล้วนแต่มีฝีมือ ข้าไม่รู้เช่นกันว่าเกิดอะไรขึ้น ทว่าในเมื่อเป็นคนที่พี่อี้ส่งมา เช่นนั้นต้องไว้ใจได้เป็นแน่”

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้” มู่ซืออวี่นึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ ลู่อี้คงทำเช่นนี้เพื่อความปลอดภัยของนาง คิดเช่นนี้แล้ว ในใจก็อดรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาไม่ได้

เช้านี้ตอนที่นางบอกว่าจะมาที่ร้าน เขายังไม่ลุกจากที่นอน เอนกายอยู่บนเตียงด้วยท่าทีเอื่อยเฉื่อย ดวงตาที่ปกติทำให้ผู้ร้ายหวาดผวาจนขวัญหนีดีฝ่อเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย ราวกับสามีที่ถูกภรรยาทอดทิ้ง

นางกอดเขา จูบเขาอยู่อย่างนั้นหลายครั้ง ความหดหู่ของลู่อี้จึงลดลงได้ เขาลุกขึ้นจากเตียงออกไปทำงานอย่างอิดออด

เฟิงเจิงเห็นมู่ซืออวี่นิ่งไปจึงโบกมือไปมาเบื้องหน้านาง พร้อมเรียก ‘อาจารย์’ อยู่หลายครั้ง

“หืม?”

“อาจารย์ ท่านและพี่อี้แต่งงานกันมามากกว่าสิบปีแล้ว เหตุใดยังไม่เบื่อหน่ายกันอีกเล่า?” สีหน้าเฟิงเจิงราวกับทนไม่ได้ “โชคยังดีที่อีกไม่นานข้าก็จะแต่งงานแล้ว”

มู่ซืออวี่แบมือออกสองข้าง สีหน้าจนปัญญา “ช่วยไม่ได้ พี่อี้ของพวกเจ้าไม่อาจอยู่โดยไม่มีข้า เมื่อครู่นี้เจ้าว่าอย่างไรนะ?”

“คือว่า… ไม่นานมานี้พวกเราไม่ได้รับค่าสินค้า คนงานของพวกเราไปถึงประตูบ้านลูกค้าหลายครั้งแล้ว แม้กระทั่งผู้ดูแลเรือนก็ยังไม่ได้พบ สกุลนี้เป็นสกุลที่ได้รับความเคารพนับถือเป็นอย่างยิ่ง คนของเราจึงไม่กล้าล่วงเกิน”

“ใบแจ้งหนี้เล่า?”

เฟิงเจิงนำสมุดเล็ก ๆ จากชั้นข้าง ๆ ออกมา เขาเปิดมันออก ชี้ไปที่หน้าหนึ่งแล้วเอ่ยว่า “สกุลนี้ขอรับ”

“จวนเจี่ยง” มู่ซืออวี่ฉีกหน้านั้นออกมา “ข้าจะจัดการเอง”

ครึ่งชั่วยามต่อมา มู่ซืออวี่รู้จากฉานอีว่า ‘จวนเจี่ยง’ เป็นจวนของเจี่ยงเฟิงหยาง รองผู้บัญชาการศาลต้าหลี่

“รองผู้บัญชาการศาลต้าหลี่?” จื่อซูเอ่ย “นั่นมิใช่สหายร่วมงานนายท่านของพวกเราหรือ? สกุลเช่นนี้จะค้างชำระหนี้ได้อย่างไร?”

ร่างของสตรีนางหนึ่งปรากฏขึ้นในความคิดของมู่ซืออวี่

“ฉานอี เจ้าส่งคนไปตรวจสอบว่าผู้ใดเป็นฮูหยินของรองผู้บัญชาการเจี่ยง”

“บ่าวตรวจสอบจวนเจี่ยงออกมาชัดแจ้งแล้วเจ้าค่ะ” ฉานอีส่งรายละเอียดที่นางตรวจสอบพบให้

มู่ซืออวี่อ่านเนื้อหาของรายงานฉบับนั้น จากนั้นจึงเอ่ยกับฉานอี “ไม่เลว ฉานอี ไม่เสียแรงที่เป็นคนที่พี่ใหญ่เซี่ยพามา”