สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 668

บทที่ 668 เกิดการปล้นขึ้นบนเกาะ

บทที่ 668 เกิดการปล้นขึ้นบนเกาะ

“ระมัดระวังเอาไว้ดีกว่ามาเสียใจภายหลัง” ลู่เยี่ยเอ่ย “ไม่ว่าติงเซียงจะคิดมากเกินไปหรือไม่ พวกเรารอบคอบมากหน่อย เช่นนี้จึงจะคุ้มครองความปลอดภัยของคุณหนูได้ดีที่สุด”

เมื่อเรือหยุดลง ลู่เยี่ยก็พาคนกลุ่มหนึ่งขึ้นไปบนเกาะก่อน

ผ่านไปสักพัก เสียงพลุส่งสัญญาณก็ดังขึ้นในอากาศ

ติงเซียงมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วเอ่ยว่า “คุณหนู ท่านดูนั่นสิเจ้าคะ ลู่เยี่ยจุดพลุสัญญาณสีแดง หมายความว่ามีอันตราย ทุกคน เร็วเข้า เร่งออกเรือโดยเร็ว พวกเราจะพาคุณหนูไปจากที่นี่ประเดี๋ยวนี้”

“หากพวกเราไปแล้ว ลู่เยี่ยกับคนอื่น ๆ จะทำอย่างไรเล่า?!” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย

“คุณหนู ความสำคัญของคุณหนูเหนือสิ่งอื่นใด หากเกิดเรื่องกับท่าน ลู่เยี่ยจะถูกลงโทษ ท้ายที่สุดเขาก็ไม่อาจรอดพ้น หากท่านจากไปก่อน ลู่เยี่ยยังสามารถพาคนอื่นหาสถานที่หลบซ่อนได้ ท่านลืมแล้วหรือ? บนเกาะยังมีช่างฝีมือคนอื่น ๆ อีก พวกเขาคุ้นเคยกับพื้นที่บนเกาะดี จะต้องหาที่หลบซ่อนได้เป็นแน่เจ้าค่ะ”

ลู่จื่ออวิ๋นไม่รู้ว่าเบื้องหน้ามีอันตรายอย่างไร ทว่าพลุสัญญาณสีแดงก็เป็นสัญลักษ์ของอันตรายจริง ๆ หากลู่เยี่ยสามารถจัดการได้ เขาย่อมจัดการมันทันที ดังนั้นหมายความว่าอันตรายบนเกาะตอนนี้ เขาไม่อาจจัดการไหว

“พวกเราไป”

นางไม่ควรไป เพราะหากนางไปแล้ว ลู่เยี่ยและคนอื่น ๆ ก็ไปจากเกาะไม่ได้

อย่างไรก็ตาม จิตใต้สำนึกบอกนางว่า ชาวประมงและคนเรือตอนนี้ล้วนเป็นคนธรรมดาทั่วไปเท่านั้น แม้พวกเขาจะเสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วย พวกเขาก็คงไม่อาจจัดการกับอันตรายบนเกาะนั้นได้ การกลับไปนำกำลังเสริมกลับมาย่อมดีกว่า เช่นนี้อาจจะช่วยคนส่วนหนึ่งเอาไว้ได้

“ติงเซียง เจ้าจุดพลุส่งสัญญาณ บอกลู่เยี่ยว่าพวกเราจากไปแล้ว เช่นนี้เขาจะได้ไม่ต้องสู้จนตัวตาย”

“เจ้าค่ะ”

ติงเซียงจุดพลุสีเหลืองขึ้นไป

หัวเรือเบนกลับไปยังทางที่มันมา อย่างไรก็ตาม ไม่นานนักคนเรือชราที่คุมเรือก็เดินมาแจ้งกว่า “คุณหนู ดูเหมือนจะมีเรือหลายลำอยู่ข้างหน้าขอรับ”

ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย “ท่านแม่ข้าติดตั้งสิ่งที่เรียกว่ากล้องส่องทางไกลอะไรสักอย่างเอาไว้ใช่หรือไม่?”

“ขอรับ ด้วยเหตุนี้เราจึงรู้ล่วงหน้าว่าท้องทะเลข้างหน้าเป็นอย่างไร”

ลู่จื่ออวิ๋นยืนอยู่หลังกล้องส่องทางไกล มองดูทะเลข้างหน้าผ่านเลนส์กล้อง เป็นดังคาด ทะเลเบื้องหน้ามีเรือนับสิบลำ เรือเหล่านั้นค่อนข้างลำใหญ่ อีกทั้งยังมีคนยืนอยู่บนนั้นมากมาย

“พวกเราเปลี่ยนทิศทางประเดี๋ยวนี้!” ลู่จื่ออวิ๋นเอ่ย “คนเหล่านั้นดูเหมือนไม่ใช่คนดีอะไร”

“เรือมากมายเพียงนี้ พวกเราจะสลัดพ้นได้อย่างไร?” คนเรือเฒ่าเอ่ย

“หากไม่ไป เช่นนั้นก็รออยู่ที่นี่ให้พวกเขามาฆ่า ท่านเลือกเองเถอะ!”

คนเรือเฒ่ากระวีกระวาดเรียกคนเรือคนอื่น ๆ มาเร่งความเร็วเรือทันที

เรือลำนี้เป็นเรือลำใหม่ มู่ซืออวี่และช่างต่อเรือเหล่านั้นทุ่มเงินและลงแรงไปมากมายเพื่อสร้างเรือลำนี้ขึ้นมา นอกจากมันจะแข็งแรงทนทานแล้ว ยังสามารถโจมตีจากระยะไกลได้ด้วย อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เคยเผชิญหน้ากับอันตรายเช่นนี้มาก่อน บัดนี้ต้องเผชิญหน้ากับเรือนับสิบลำในคราวเดียวกัน อีกทั้งบนเรือยังบรรทุกคนมามากมาย พวกเขาจึงไม่อาจตัดสินใจได้ง่ายนัก

ลู่จื่ออวิ๋นตรวจดูกลไกบนเรือ

“พี่น้องทั้งหลาย พวกท่านเห็นเรือลำใหญ่เบื้องหน้าพวกท่านหรือไม่? นั่นเป็นผลงานชิ้นเยี่ยมของมู่ซืออวี่ สตรีผู้ทำการค้าอันดับหนึ่งของโลก และบนเรือลำนั้นมีบุตรสาวคนโตของของนางอยู่ พวกเจ้าว่า พวกเราฉุดบุตรสาวของนางไปเป็นฮูหยินของพี่ใหญ่ดีหรือไม่ หากลูกเขยอยากจะขอเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแม่ยาย นางรวยถึงเพียงนั้น คงไม่ปฏิเสธกระมัง?”