สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 679

บทที่ 679 ราชโองการแต่งตั้งผู้สืบทอดราชบัลลังก์อยู่นี่

บทที่ 679 ราชโองการแต่งตั้งผู้สืบทอดราชบัลลังก์อยู่นี่

“เอาละ ไม่ต้องเถียงกันแล้ว” เซวียนอ๋องเอ่ยปากห้าม “เสด็จพ่อเพิ่งสวรรคตได้ไม่นาน จะสร้างความวุ่นวายเพียงเพราะเรื่องราชบัลลังก์นี้ได้อย่างไร? ข้ายินดีมอบบัลลังก์ให้เสด็จพี่”

“ท่านอ๋อง…” ขุนนางกว่าครึ่งคุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว “ไม่ได้ ไม่ได้อย่างเด็ดขาด! จงอ๋องผู้นั้นทั้งโหดเหี้ยมเลวร้าย เขาหาใช่โอรสสวรรค์ที่ปราดเปรื่องนะพ่ะย่ะค่ะ!”

“มีใต้เท้าทุกท่านคอยช่วยเหลือ เสด็จพี่จะต้องปรับปรุงข้อบกพร่องที่ขาดไปเหล่านั้นได้อย่างแน่นอน ใต้เท้าทุกท่านไม่ต้องกังวล”

“เคยได้ยินเพียงภิกษุผิดศีล ทว่าไม่เคยได้ยินปีศาจฆ่าคนเก็บดาบเข้าฝัก เรื่องที่จงอ๋องทำหลายปีมานี้ยังคงเด่นชัดในความทรงจำของทุกคน ครั้งเขายังเป็นเพียงองค์ชาย เขาไม่เคยเห็นกฎหมายอยู่ในสายตา หากได้ขึ้นครองบัลลังก์ ฟ้าจะถล่มลงมาหรือไม่?”

“นายของพวกท่านยินดีสละบัลลังก์ให้จงอ๋อง แสดงให้เห็นแล้วว่าบัลลังก์นี้ผู้อาวุโสกว่าควรครอบครอง” ลู่เซวียนเอ่ย

“สิ่งที่ใต้เท้าลู่กล่าวจริงแท้แน่นอน”

“พวกเราควรต้อนรับจงอ๋องกลับเข้าเมืองหลวงจึงจะถูก กองทัพของจงอ๋องใกล้เข้าประตูเมืองมาแล้ว พวกเราหลายคนเพียงนี้ แม้แต่เรื่องการต้อนรับยังละเลย นั่นจะไม่ทำให้ทหารที่ผ่านการสู้รบนองเลือดมาหนาวเหน็บหัวใจหรือ?”

“กล่าวได้ไม่ผิด เวลาเช่นนี้พวกเราควรไปต้อนรับจงอ๋องกลับมายังราชสำนัก!”

“ข้าไม่ต้องให้ทุกท่านไปต้อนรับ ข้ามาเองแล้ว” เสียงกังวานก้องของจงอ๋องดังขึ้นจากหน้าประตูพระตำหนัก ขณะที่เขาเอ่ยปาก เท้าก็ก้าวเข้ามาแล้ว

เขาสวมชุดเกราะ ท่าทางดุดันน่าเกรงขาม แม้แต่พระตำหนักหรูหราโอ่โถงแห่งนี้ยังดูคับแคบลงในชั่วพริบตา

ทุกคนได้กลิ่นคาวเลือดลอยคลุ้งอยู่ในอากาศ พลันผงะถอยหลังสองสามก้าวด้วยความหวาดกลัว

สีหน้าของขุนนางที่เพิ่งกล่าวว่าจงอ๋องโหดเหี้ยมแปรเปลี่ยนฉับพลัน ประหนึ่งเห็นผีเข้าให้แล้ว

ลู่เซวียนแค่นเสียงกล่าว “ใต้เท้าหวัง เหตุใดไม่เอ่ยอะไรแล้วเล่า? จงอ๋องกลับมาถึงพอดี หากท่านมีอะไรไม่พอใจเขา กล่าวออกมาต่อหน้าเขาจะไม่ดีกว่าหรือ?”

“ทุกสิ่งที่ข้าพูดล้วนว่ากันไปตามเหตุและผล ไม่มีอะไรต้องเอ่ยอีก”

“เช่นนั้นท่านก็ว่ามา!” จงอ๋องจ้องมองใต้เท้าหวัง

ใต้เท้าหวังสั่นไปทั้งตัว “สิ่งที่ควรกล่าวก็ได้กล่าวไปหมดแล้ว ตอนนี้ข้าไม่อยากเอ่ยเรื่องไร้สาระเหล่านี้อีกต่อไป”

“เสด็จพี่กลับมาอย่างปลอดภัย ควรจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับเสด็จพี่ ทว่าเสด็จพ่อเพิ่งสวรรคต ทำให้เสด็จพี่ต้องคับข้องใจแล้ว” เซวียนอ๋องกล่าว

“ไม่คับข้องใจอะไร” จงอ๋องเอ่ย “ข้าตั้งตาชมละครที่ยอดเยี่ยมฉากนี้มานานแล้ว”

“องค์หญิงใหญ่เสด็จ!”

เมื่อคำประกาศเสียงดังฟังชัดของขันทีดังขึ้น องค์หญิงใหญ่ก็เดินเข้าไปในท้องพระโรงโดยมีนางกำนัลคอยประคอง

“คารวะองค์หญิงใหญ่”

“ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี” องค์หญิงใหญ่เดินไปด้านหน้าเพื่อเผชิญกับสายตาของขุนนางทุกท่าน “หากว่ากันตามเหตุผลแล้ว ข้าไม่ควรมารบกวนทุกท่านที่ท้องพระโรง ทว่าข้ามีราชโองการพระราชทานราชสมบัติอยู่ในมือ ซึ่งเกี่ยวพันไปถึงตำแหน่งรัชทายาทจึงต้องนำมามอบให้ด้วยตนเอง”

“พระราชทานราชสมบัติ?”

เหล่าขุนนางล้วนตกตะลึง ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

“ไม่ผิด ข้ามีราชโองการพระราชทานราชสมบัติของฮ่องเต้พระองค์ก่อนอยู่ในมือ” องค์หญิงใหญ่กวาดตามองรอบ ๆ สายตาของนางหยุดอยู่ที่จงอ๋องและเซวียนอ๋อง “ทุกท่าน รับราชโองการเถิด!”

ทุกคนคุกเข่าลง

“ด้วยโองการแห่งฟ้า ฮ่องเต้มีพระบัญชา… เซวียนอ๋องเก่งกาจทั้งบุ๋นบู๊ มีความสามารถในการจะเป็นฮ่องเต้ที่ปราดเปรื่อง…”

ฝ่ายจงอ๋องได้ยินดังนี้ ภายในใจพลันรู้สึกเย็นเยียบ

นี่จะสละราชสมบัติให้เซวียนอ๋องหรือ?

เช่นนั้นจงอ๋องจะทำอย่างไร?

แล้วผู้ที่ซื่อสัตย์ต่อจงอ๋องอย่างพวกเขาจะทำอย่างไร?

เกิดเสียงพูดคุยจ้อกแจ้กจอแจดังขึ้นจากด้านล่าง บางคนยินดี บางคนกังวล บางคนโกรธ และบางคนนึกสงสัย

“องค์หญิงใหญ่ เหตุใดราชโองการพระราชทานราชสมบัติถึงอยู่ในมือท่าน?” ลู่เซวียนเอ่ยถาม

“เหตุใดมันถึงอยู่ในมือข้าน่ะหรือ? ใต้เท้าลู่ คำถามนี้ของท่านทำให้ข้าข้องใจนัก ข้าและฮ่องเต้พระองค์ก่อนเป็นพี่น้องกัน เหตุใดราชโองการพระราชทานราชสมบัตินี้จะมาอยู่ในมือข้าไม่ได้เล่า?”

“มีคนมากมายเพียงนี้ ฮ่องเต้พระองค์ก่อนกลับมอบราชโองการพระราชทานราชสมบัติให้สตรีนางหนึ่ง อีกทั้งหลายปีมานี้ฮ่องเต้พระองค์ก่อนยังมีพระพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรงมาโดยตลอด จะคิดเขียนราชโองการพระราชทานราชสมบัติได้อย่างไร?”