สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 682

บทที่ 682 เลื่อนขั้นอีกครั้งแล้ว

บทที่ 682 เลื่อนขั้นอีกครั้งแล้ว

มู่ซืออวี่อ่านจดหมายแล้วหันไปเอ่ยกับลู่จื่ออวิ๋นที่อยู่ข้าง ๆ “พวกเราคงต้องกลับเมืองหลวงสักเที่ยว”

“เหตุใดหรือเจ้าคะ?” ลู่จื่ออวิ๋นวางพู่กันในมือลง “หรือว่าเมืองหลวงเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว?”

“ฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ นับว่าเป็นเรื่องใหญ่หรือไม่? ท่านพ่อเจ้าได้เลื่อนตำแหน่งเป็นอัครมหาเสนาบดี นับว่าเป็นเรื่องใหญ่หรือไม่?”

“ท่านพ่อเลื่อนตำแหน่งแล้วหรือเจ้าคะ?” ลู่จื่ออวิ๋นประหลาดใจ “นี่เลื่อนขั้นเร็วเกินไปหรือไม่?”

“เขาเป็นมือขวาของฮ่องเต้องค์ใหม่ หนึ่งคนบรรลุเซียน ไก่กับสุนัขจึงได้ขึ้นสวรรค์ไปด้วย ย่อมได้รับประโยชน์จากความรุ่งโรจน์ของฮ่องเต้องค์ใหม่เช่นกัน นี่เป็นเหตุผลว่าเหตุใดขุนนางทั้งบู๊บุ๋นต่างจับจ้องการแย่งชิงบัลลังก์ขององค์ชาย เพราะหากเดิมพันได้ถูกต้อง แสดงความสามารถเพียงครั้งเดียวทุกคนก็ต้องตะลึงงัน เพียงแต่….”

ในนิยายต้นฉบับ เซวียนอ๋องกลายมาเป็นฮ่องเต้องค์ใหม่ บัดนี้เส้นเรื่องกลับพลิกโผออกไปคนละโลกแล้ว ไม่รู้ว่าเรื่องราวจะดำเนินต่อไปอย่างไร

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม การที่เซวียนอ๋องไม่ได้ดำเนินตามไปตามเส้นเรื่องเดิม สำหรับสกุลลู่แล้วนับว่าเป็นเรื่องที่ดี อย่างน้อยก็ดีสำหรับลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของนาง หากเซวียนอ๋องขึ้นครองบัลลังก์ เขาจะต้องบังคับเสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ให้แต่งงานด้วยเป็นแน่ เว้นเสียแต่ว่าลู่อี้จะแกร่งเพียงพอที่จะต่อต้านคนทั้งราชสำนักได้ การค้านเซวียนอ๋องหัวชนฝาย่อมไม่ให้ผลลัพธ์ที่ดีอะไร

“หากพวกเราไปจากที่นี่แล้ว กิจการเรือจะทำอย่างไรเจ้าคะ?”

“มีช่างใหญ่สองสามคนที่พอรับผิดชอบดูแลได้” มู่ซืออวี่เอ่ย “อีกอย่าง เราเพียงแค่กลับไปชั่วคราวเท่านั้น อีกสักระยะก็ยังคงต้องกลับมา”

“เช่นนั้นข้าก็จะกลับไปกับท่านแม่”

“พี่ชายเจ้าคงกำลังกลับมาเมืองหลวงเช่นกัน” มู่ซืออวี่เอ่ย “ฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ พี่ชายเจ้าและท่านน้าเจ้าย่อมถูกส่งตัวกลับมา นอกจากนั้น สองปีมานี้ความสำเร็จในการรับราชการของพี่ชายเจ้าไม่เลวเลย เขาเองก็คงได้เลื่อนขั้น”

สกุลลู่กำลังรุ่งโรจน์ ทว่าไม่รู้ว่าจะคงอยู่เช่นนี้ได้อีกนานเพียงใด นางเชื่อมาโดยตลอดว่าความรุ่งเรืองไม่ใช่ว่าไม่มีวันถดถอย การโดดเด่นเกินหน้าเกินตาเช่นนี้ไม่ปลอดภัยเท่าใดนัก

ครึ่งเดือนต่อมา มู่ซืออวี่กลับมายังเมืองหลวงพร้อมลูก ๆ และคนสนิท

เมื่อพวกนางกลับมาถึงบ้าน ลู่อี้ไม่อยู่ เป็นพ่อบ้านที่ออกมาต้อนรับพวกนางที่หน้าประตู

“พ่อบ้าน เชิญฮูหยินรองมาทานมื้อค่ำเสียหน่อย” มู่ซืออวี่เอ่ย

“ขอรับ”

ซูจือหลิ่วมาถึงจวนอัครเสนาบดีพร้อมกับท้องโย้ ๆ ของนาง

เดิมทีฮ่องเต้องค์ใหม่ต้องการพระราชทานจวนหลังใหม่ให้ลู่อี้ ทว่าลู่อี้ปฏิเสธ เขาขอเปลี่ยนเป็นป้ายจวนที่เขียนโดยลายพระหัตถ์ของฮ่องเต้องค์ใหม่แทน ไม่ยินยอมย้ายออกไป

“ท้องของเจ้า…” มู่ซืออวี่มองท้องของซูจือหลิ่ว “กี่เดือนแล้ว?”

“หกเดือนแล้ว”

“ในจดหมายเจ้าไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนี้มาก่อน”

“หนึ่งข้าไม่อยากทำให้ท่านวอกแวก สองข้าอยากทำให้ท่านประหลาดใจ” ซูจือหลิ่วนั่งลงข้างมู่ซืออวี่ “เรื่องที่ท่านกลับมา ท่านได้บอกใต้เท้าลู่ล่วงหน้าแล้วหรือไม่?”

“ข้าไม่ได้บอกเขา” มู่ซืออวี่เอ่ย “ข้ารู้ว่าเขายุ่งจึงไม่อยากให้เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้รบกวน อีกอย่างก็เหมือนเจ้า ข้าอยากให้เขาประหลาดใจ”

ลู่จื่ออวิ๋นเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินเข้ามา นางคำนับแล้วกล่าวทักทายซูจือหลิ่ว ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ไอรีนโนเวล ขอบคุนจ้า

มือหนึ่งของนางจูงลู่จื่อชิง อีกมือหนึ่งจูงลู่ฉาวจิ่ง