สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 701

บทที่ 701 ผลการคัดเลือก

บทที่ 701 ผลการคัดเลือก

ซูฟางหวาออกไปแต่เช้ากว่าจะกลับมาก็มืดค่ำหลายวันติดต่อกัน ในตอนแรกนางรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย แต่ต่อมาพบว่าเดิมทีคนสกุลลู่ก็ไม่ได้สนใจนาง

นางรู้สึกไม่ยินยอมอยู่บ้าง เฝ้ามองหาลู่อี้อยู่หลายครั้ง ท้ายที่สุดไม่ต้องเอ่ยถึงลู่อี้ เพราะแม้แต่มู่ซืออวี่ก็ไม่ออกมาแล้ว

เนื่องจากเรื่องแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ นางจึงยังต้องพำนักอยู่ที่จวนอัครมหาเสนาบดี ทางด้านอาณาจักรเฟิ่งหลิน ลู่จื่ออวิ๋นคุณหนูใหญ่สกุลลู่ได้นำการละเล่นทุกประเภทมานำเสนอ พวกนางมีช่วงเวลาสุขสันต์ที่เรือนพักผ่อนบนภูเขา อาณาจักรเหลียงทางนี้กลับไม่มีผู้ใดสนใจ

ทว่ายังดี งานเลี้ยงต้อนรับที่พระราชวังจัดกำลังจะเริ่มขึ้น ในวันงานเลี้ยงฮ่องเต้ฮุ่ย ฟ่านหยวนซีจะประกาศว่าราชทูตทั้งสองอาณาจักรต้องจากไปหรือรั้งอยู่

ขุนนางบุ๋นบู๊ของราชสำนักได้นำครอบครัวและบุตรธิดาเข้าวังหลวงมาร่วมงานเลี้ยง

“ฮูหยินลู่ คุณหนูลู่ เชิญทางนี้ขอรับ”

มู่ซืออวี่พาลู่จื่ออวิ๋นมาด้วย ส่วนลิงน้อยอีกสองตัวนั้นไม่อาจอยู่นิ่งได้ งานเลี้ยงวันนี้เป็นงานที่สำคัญมาก ไม่สามารถก่อความวุ่นวาย ดังนั้นนางจึงให้พวกเขาอยู่ที่บ้าน

ส่วนมู่เจิ้งหานและลู่ฉาวอวี่ พวกเขาทั้งคู่เป็นขุนนาง ล้วนมีที่นั่งของตนในงานเลี้ยง หากต้องการ พวกเขาสามารถนั่งข้างลู่อี้ได้ ทว่าพวกเขาล้วนเลือกที่จะนั่งกับสหายร่วมงานตนเอง

ก่อนหน้านี้ มู่ซืออวี่นั่งได้เพียงที่นั่งตรงกลางด้านล่างในงานเลี้ยงเท่านั้น ทว่าตอนนี้กลับเป็นรองเพียงเซวียนอ๋อง ผู้ซึ่งนั่งอยู่ตรงกันข้าม

สายตาของเซวียนอ๋องหยุดอยู่ที่ลู่จื่ออวิ๋น

ลู่จื่ออวิ๋นแสร้งทำเป็นไม่เห็นและพูดคุยกับซ่างกวนจิ่นซิ่วที่อยู่ข้าง ๆ นางต่อไป

ถัดจากซ่างกวนจิ่นซิ่วคือเซี่ยเฉิงจิ่น อย่างไรเสียเซี่ยเฉิงจิ่นก็เป็นราชทูตของอาณาจักรเฟิ่งหลิน นอกจากนี้ ซ่างกวนจิ่นซิ่วและเซี่ยเฉิงจิ่นยังเป็นลูกพี่ลูกน้องกันด้วย

เซี่ยเฉิงจิ่นยื่นขนมชิ้นหนึ่งมาให้ “อันนี้ไม่เลวเลย เจ้าลองชิมดู”

ซ่างกวนจิ่นซิ่ว “…”

นางนั่งอยู่ตรงกลาง แต่ขนมนั้นถูกส่งผ่านหน้านางไป อีกทั้งผู้ที่นั่งอยู่อีกฝั่งคือลู่จื่ออวิ๋น การกระทำนี้ของเซี่ยเฉิงจิ่น หลายคนล้วนมองมาและเผยสีหน้าครุ่นคิด

“จิ่นอ๋อง อาหารบนโต๊ะล้วนเหมือนกัน ตรงหน้าน้องหญิงจื่ออวิ๋นยังมีขนมแบบเดียวกัน” ซ่างกวนจิ่นซิ่วเอ่ย

“เจ้าไม่เข้าใจ” เซี่ยเฉิงจิ่นหันไปเอ่ยกับลู่จื่ออวิ๋น “เสี่ยวอวิ๋นเอ๋อร์ เจ้าลองชิมดูสิ ขนมชิ้นนี้อร่อยกว่า”

ลู่จื่ออวิ๋นเหลือบตามองเขา “ไม่ต้อง ท่านกินเองเถอะ!”

“หากเจ้าไม่รับ คนยิ่งจะหันมามองมากกว่าเดิมแล้ว!” เซี่ยเฉิงจิ่นหัวเราะเบา ๆ

ลู่จื่ออวิ๋นเผยยิ้มออกมา “ข้าจะกลัวอะไร? ในเมื่อผู้ที่อับอายคงเป็นท่านกระมัง?”

เซี่ยเฉิงจิ่น “…”

เอาเถอะ! นางไม่ได้หลอกง่ายเหมือนแม่นางน้อยทั่วไป

เซี่ยเฉิงจิ่นเก็บขนมกลับมาแล้ว

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นพลันเห็นสีหน้าของเซวียนอ๋องจึงเลิกคิ้ว

ราชทูตของอาณาจักรเหลียงและอาณาจักรเฟิ่งหลินเป็นแขกผู้สูงศักดิ์ จึงจัดให้นั่งอยู่แถวหน้า

เซวียนอ๋องและลู่อี้อยู่ในแถวที่สอง ข้าง ๆ ที่นั่งของราชทูต

วันนี้ซูฟางหวานิ่งเงียบเป็นพิเศษ นางแต่งกายอย่างประณีตงดงาม ยามนี้นางจึงดูมีทีท่าตามแบบฉบับองค์หญิงขึ้นมาหลายส่วน

“ฝ่าบาทเสด็จ!”

ฮ่องเต้ฮุ่ยก้าวเข้ามา

ทุกคนยืนขึ้นถวายบังคม

“ทุกท่านนั่งลงเถอะ ไม่ต้องมากพิธี”

ครั้งฟ่านหยวนซียังเป็นจงอ๋อง เขาอารมณ์ร้ายเป็นอย่างยิ่ง บัดนี้ได้ขึ้นครองบัลลังก์เป็นฮ่องเต้แล้ว เปลี่ยนจากพระโอรสที่ถูกทอดทิ้งมาเป็นผู้ปกครองแผ่นดิน แม้แต่นิสัยอันเลวร้ายของเขาก็ลดลงไปมาก