สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 833

บทที่ 833 กลยุทธ์ของลู่จื่อชิง

บทที่ 833 กลยุทธ์ของลู่จื่อชิง

“หากไปสำนักศึกษาหลวง เจ้าจะต้องเก่งกว่าคนที่ไม่รู้จักตัวอักษรแม้แต่ตัวเดียวแน่นอน คราวหน้าไม่จำเป็นต้องติดตามนางและเรียกนางว่าพี่หญิงใหญ่อีกต่อไปแล้ว นี่เป็นเรื่องดี แค่พยายามให้หนักเท่านั้น! ลู่ฉาวอวี่พูดอย่างใจเย็น

ซ่งหานจือมองลู่จื่อชิง “ชิงเอ๋อร์ จะไม่ไปสำนักศึกษาหลวงหรือ?”

“นางไม่ไป”

“แต่ข้าได้ยินมาว่าหลี่เยียนหรานกำลังจะเข้าเรียนที่สำนักศึกษาหลวง นางบอกว่า นางจะกลายเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในสำนักศึกษาหลวง ครั้งนี้สำนักศึกษาหลวงรับสมัครคนมากกว่าสามร้อยคน หากนางไปที่สำนักศึกษาหลวง ต่อไปนางจะได้เป็นเพื่อนกับคนไม่ต่ำกว่าร้อยคนอย่างแน่นอน แต่ชิงเอ๋อร์จะไม่มีเพื่อนมากมายรอบตัวเหมือนนาง”

“หลี่เยียนหรานบอกว่านางจะกลายเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดหรือ?” ลู่จื่อชิงปล่อยต้นไม้ “นางมีสิทธิ์อะไรถึงกล้าพูดแบบนั้นออกมา นางขี่ม้าไม่เก่งเท่าข้า ใช้แส้ไม่เก่งเท่าข้า ต่อสู้ไม่เก่งเท่าข้า นางไม่เก่งอะไรเท่าข้าเลยสักอย่าง!”

“นางรู้หนังสือ” ลู่ฉาวอวี่พูดอย่างสงบ “ด้วยเรื่องนี้ นางจึงเก่งกว่าเจ้า”

ลู่จื่อชิงหน้ามุ่ย “เหตุใดกัน? การรู้หนังสือไม่ใช่ยาครอบจักรวาล”

“เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่เรียน” ลู่ฉาวอวี่พูดอีกครั้ง

“หลี่เยียนหรานเป็นที่รู้จักในฐานะหญิงที่มีความสามารถมากที่สุดในเมืองหลวง สตรีที่งดงามและมีความสามารถมากที่สุดในเมืองหลวงคนก่อนคือพี่หญิงอวิ๋นเอ๋อร์” ซ่งหานจือกล่าว “ข้าไม่เคยคาดหวังเลยว่าไม่นานหลังจากที่พี่หญิงอวิ๋นเอ๋อร์จากไป สตรีที่มีความสามารถที่สุดจะกลายเป็นนางไปได้”

“นั่นเป็นไปไม่ได้” ลู่จื่อชิงกล่าว “เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!”

“เจ้าเป็นคนไม่มีการศึกษา…”

“ข้าจะเรียนหนังสือ!” ลู่จื่อชิงขัดจังหวะลู่ฉาวอวี่ “เหตุใดนางถึงมีชื่อเสียงพอ ๆ กับพี่สาวของข้าเล่า?”

ครึ่งชั่วยามต่อมา ลู่จื่อชิงกำลังถือย่ามที่มู่ซืออวี่เตรียมไว้ให้นางตั้งแต่เมื่อคืน คุณหนูรองสวมชุดใหม่ที่เพิ่งตัดและตามเจ้าอ้วนน้อยจากสกุลซ่งไปสำนักศึกษาหลวงด้วยรถม้า

ลู่ฉาวอวี่พาพวกเขาไปรายงานตัวด้วยตนเอง

“ท่านใต้เท้าลู่น้อย…”

“นั่นท่านใต้เท้าลู่น้อย…”

“ท่านใต้เท้าลู่น้อยมีความสามารถมาก หากสามารถมาบรรยายที่สำนักศึกษาหลวงได้ เราก็จะโชคดียิ่งนัก”

“ฝันไปเถอะ มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นที่สำนักตรวจการ ท่านใต้เท้าลู่น้อยมักจะออกจากจวนแต่เช้าและกลับมาดึกดื่นเสมอ เขาจะมาที่นี่เพื่อบรรยายได้อย่างไร?”

“น้องชายและน้องสาวของเขามาศึกษาที่นี่กันหมด เป็นเรื่องปกติที่เขาจะมาบรรยาย!”

ลู่จื่อชิงดึงชายเสื้อของลู่ฉาวอวี่ “พี่ใหญ่ ตอนนี้มันสายเกินไปที่ข้าจะเปลี่ยนใจแล้วใช่หรือไม่?”

“ยังมีเวลาอยู่” ลู่ฉาวอวี่พูดอย่างใจเย็น

“จริงหรือ?” ลู่จื่อชิงประหลาดใจ

“อืม ก็แค่บอกให้ทุกคนรู้ว่า คุณหนูรองของสกุลลู่เป็นคนขี้ขลาด ไม่สามารถเรียนรู้สิ่งที่คนอื่นสามารถเรียนรู้ได้และวิ่งหนีเมื่อเจอปัญหา” ลู่ฉาวอวี่พูดอย่างใจเย็น “สกุลลู่รู้สึกอับอายยิ่ง”

ลู่จื่อชิง “…”

นางไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว

วิธีการยั่วยุเช่นนี้…

ยังใช้ได้ผลสำหรับนาง

“พี่ใหญ่ช่างร้ายกาจ!” ลู่จื่อชิงรู้สึกเสียใจ “ข้าเสียหน้าได้ แต่สกุลลู่ไม่อาจเสียหน้าได้”