สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 990

บทที่ 990 ช้าไปหนึ่งก้าว

บทที่ 990 ช้าไปหนึ่งก้าว

“ข้าแน่นอนว่าเข้าใจกฎเกณฑ์ เพียงแต่กฎเกณฑ์เหล่านั้นไม่มีประโยชน์อะไรกับคนใจไม้ไส้ระกำเช่นนี้” สิงเจียซือกล่าว “ฉิงโหรวกับฉิงฮุ่ยเป็นคนจากเรือนท่าน ท่านกลับทำเรื่องโหดร้ายกับพวกนางได้ลง”

“เด็กสองคนนั้นสำคัญกว่าท่านย่าของเจ้าหรือ?” ฮูหยินผู้เฒ่าสิงยิ้มเยาะ “ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าควรบอกว่าเจ้าเห็นแก่คุณธรรมน้ำใจ หรือว่าเจ้าใจจืดใจดำกันแน่”

“ยาถอนพิษ”

“ยาข้าสั่งให้คนทำ ไม่มียาถอนพิษ เด็กสองคนนั้นไร้ทางรอด” ฮูหยินผู้เฒ่าสิงกล่าว “เดิมทีขอเพียงพวกนางอยู่ในจวนอย่างว่าง่าย เรื่องอย่างนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น ยาพิษในร่างกายของพวกนางจำต้องระงับด้วยผงหอมพิเศษของจวนสิง เจ้าพาพวกนางเปลี่ยนเสื้อผ้า คิดจะหนีจากการตามล่าของจวนสิง เจ้ากลับนึกไม่ถึงว่าการเปลี่ยนเสื้อผ้านี้จะเป็นการทำร้ายพวกนาง เดิมทีพวกนางสวมใส่เสื้อผ้าของจวนสิง ซึ่งอบร่ำด้วยผงหอมเพื่อรับรองว่าพิษจะไม่กำเริบขึ้นมา อย่างเลวร้ายขอเพียงพวกนางพกถุงหอมติดตัวก็รับรองได้ว่าพวกนางจะไม่ถูกพิษนี้ นี่เรียกว่าคนฉลาดตกเป็นเหยื่อความฉลาดของตนเอง”

“ข้ากลับมาแล้ว ยาถอนพิษควรมอบออกมาได้แล้วกระมัง?” สิงเจียซือเอ่ยอีกครั้ง “ข้าต้องการยาถอนพิษ”

“ยาถอนพิษนั้นให้เจ้าได้ ทว่าไม่ได้รับอนุญาตจากข้า เจ้าห้ามออกไปจากจวนสิง” ฮูหยินผู้เฒ่าสิงกล่าว “สินเดิมของแม่เจ้า ต้องย้ายกลับมา”

“สินเดิมของแม่ข้าไม่ต้องคิดถึง ข้านำไปเก็บไว้ในที่ปลอดภัยแล้ว มีเพียงข้ารู้ว่าอยู่ที่ใด” สิงเจียซือเอ่ย “นั่นเป็นสินเดิมของแม่ข้า ข้านำไปก็ไม่ได้ผิดอะไร”

“ได้ เจ้าไม่มอบสินเดิมกลับมาก็ไม่เป็นไร ขอเพียงเจ้าอยู่ที่จวนสิง รอให้สกุลสิงพูดคุยเรื่องการแต่งงานของเจ้าให้เรียบร้อย เช่นนั้นก็พอแล้ว” ฮูหยินผู้เฒ่าสิงกล่าว

“ข้ารับปาก” รับปากก่อน ค่อยกลับคำทีหลัง

ในเมื่อนางหลบหนีไปได้ครั้งหนึ่ง นางย่อมหลบหนีไปได้เป็นครั้งที่สอง

เพียงแต่ ก่อนที่จะไปจากจวนสิง นางต้องหาทางรักษาฉิงโหรวกับฉิงฮุ่ยเสียก่อน ไม่เช่นนั้นหากเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกครั้ง นั่นคงไม่ใช่เพียงพิษกำเริบแล้ว ฉิงโหรวกับฉิงฮุ่ยอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้

“ในเมื่อเจ้ากล้าจากไป ย่อมรู้ว่าข้าไม่มีสหายเจ้าอยู่ในมือให้ใช้ขู่ ดังนั้นเจ้าจึงจากไปอย่างไม่กังวล” ฮูหยินผู้เฒ่าสิงกล่าว

สิงเจียซือไม่ตอบสนอง

ฮูหยินผู้เฒ่าสิงรู้คำตอบอยู่แล้ว

สิงเจียซือกลับมาหาสกุลสิง คิดจะจากไปกลับไม่มีวิธี ฮูหยินผู้เฒ่าให้ยาถอนพิษนาง พ่อบ้านบึ่งไปที่ร้านขายยาพร้อมกับยาถอนพิษ ตั้งใจจะพาฉิงโหรวกับฉิงฮุ่ยกลับมา

“พวกนางไม่ได้อยู่ที่ร้านขายยาขอรับ” พ่อบ้านเอ่ยกับฮูหยินผู้เฒ่าสิง “คนงานที่ร้านขายยาบอกว่าไม่นานหลังจากคุณหนูห้าจากไป เจ้าหน้าที่ทางการหลายคนก็พาตัวแม่นางทั้งสองท่านไปแล้ว คนงานยังบอกอีกว่า ดูจากเครื่องแต่งกายของพวกเขาแล้ว คงจะเป็นเจ้าหน้าที่จากสำนักตรวจการ”

ดวงตาของสิงเจียซือฉายแววประหลาดใจ

สำนักตรวจการ?

หรือว่าเป็นใต้เท้าลู่น้อย?

ฮูหยินผู้เฒ่าสิงหันกลับไปมองสิงเจียซือ “คนรู้จักของเจ้าหรือ?”

สิงเจียซือเอ่ยเสียงเรียบ “ข้ายังไม่เห็นเลย จะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นผู้ใด? บางทีเจ้าหน้าที่สำนักตรวจการเดินผ่านมา พบแม่นางสองท่านถูกพิษจึงอยากตรวจสอบว่าผู้ใดเป็นคนวางยาพวกนางกระมัง!”

ฮูหยินผู้เฒ่าสิงแค่นเสียงเย็น “ดี ปล่อยให้พวกเขาตรวจสอบให้ดีเถิด ข้าลงโทษบ่าวรับใช้ที่ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์ ดูซิว่าสำนักตรวจการคิดจะทำอะไรข้า?”

“หากฮูหยินผู้เฒ่าไม่มีเรื่องอื่น ข้าจะกลับไปแล้ว”

“ตอนนี้แม้กระทั่งย่า เจ้ายังไม่เรียกแล้วหรือ?”

“หากท่านปฏิบัติต่อข้าเหมือนหลานสาวของท่านจริง ๆ คงไม่ทำราวกับข้าเป็นนักโทษ ขังข้าไว้ในจวนสิง กล่าวตามตรง ข้าเป็นเงื่อนไขต่อรองที่ไม่เลวของท่าน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ไยยังต้องเล่นบทละครย่าหลานที่รักใคร่ลึกซึ้งด้วยเล่า?”