สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 992

บทที่ 992 คุณหนูห้ายังไม่ลืมสัญญาของข้า

บทที่ 992 คุณหนูห้ายังไม่ลืมสัญญาของข้า

ฮูหยินผู้เฒ่าสิงและฮูหยินรองสิงมองลู่ฉาวอวี่อย่างกระตือรือร้น รอให้เขาให้คำตอบในทิศทางดี จากนั้นพวกนางจะได้ร้องไห้ด้วยความปลื้มปริ่ม

พวกนางไม่กล้าเอ่ยถาม บัดนี้ฮูหยินรองหัวเอ่ยถามแทนแล้ว

ลู่ฉาวอวี่มองสิงเจียซือที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

จู่ ๆ สิงเจียซือรู้สึกว่าแก้มร้อนผะผ่าวขึ้นมา

เขา…

เพื่อที่จะช่วยนาง เขาจะเสียสละเกินไปหรือไม่?

แทนที่จะใช้วิธีนี้ ยังไม่สู้ใช้วิธีข่มขู่ให้สกุลสิงหวาดกลัว ให้ผู้อื่นคิดว่าสกุลสิงทำให้สกุลลู่ขุ่นเคือง แน่นอนว่า เท่านี้ก็ย่อมไม่มีผู้ใดกล้าแต่งงานกับลูกหลานสกุลสิงแล้ว

เพียงแต่หากเป็นเช่นนั้น ลูกหลานคนอื่น ๆ ของสกุลสิงคงน่าสงสาร เพราะต้องพลอยรับผลพวงเรื่องนี้ไปด้วย

ลู่ฉาวอวี่เอ่ยเสียงเรียบ “ไยข้าต้องมาสู่ขอแทนผู้อื่น?”

“เช่นนั้นใต้เท้ามาเที่ยวนี้…”

“ข้ามาสู่ขอให้ตนเองไม่ได้หรือ?” ลู่ฉาวอวี่กล่าวต่อไป “เดิมทีข้าอยากให้ท่านแม่มา เพียงแต่ท่านแม่ข้างานยุ่งจนไม่เห็นแม้แต่เงา หานางไม่พบ ท่านพ่อข้าน่ะหรือ ยามนี้กำลังจัดการคดีหนึ่ง ไม่อาจผละมาได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็ทำได้เพียงพาแม่สื่อมาทาบทามสู่ขอด้วยตนเองแล้ว เช่นนี้ก็นับว่าเป็นการแสดงความจริงใจของข้า”

เมื่อเขาเอ่ยถึง ทุกคนพลันสังเกตว่าข้าง ๆ มีแม่สื่ออยู่ผู้หนึ่ง เพียงแต่เห็นได้ชัดว่าแม่สื่อผู้นั้นกำลังสับสน ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น

“ใต้เท้าจะมาสู่ขอหรือ? ไม่ทราบว่าใต้เท้าพึงใจแม่นางคนใด?” ฮูหยินผู้เฒ่าสิงเอ่ยถามอย่างกระตือรือร้น

หากแต่งเข้าสกุลลู่ได้จริง ๆ แม้ว่าจะแต่งไปเป็นอนุ นั่นก็เป็นเรื่องดี!

“แม่นางห้า”

ทันทีที่ถ้อยคำนี้ออกมาจากปากของชายหนุ่มรูปงาม ดวงตาแต่ละคู่ต่างก็จ้องมองไปที่ห้าสิง

แม้กระทั่งดวงตาของสาวใช้เหล่านั้นก็เต็มไปด้วยความอิจฉา แทบรอไปแทนที่สิงเจียซือแล้วตอบตกลงไม่ไหว ถึงแม้ว่าจะเป็นอนุหรือสาวใช้ของใต้เท้าลู่น้อย พวกนางก็ยินยอมพร้อมใจทั้งสิ้น

ฮูหยินผู้เฒ่าสิงอึ้งงันไปแล้ว

นางมองสิงเจียซือด้วยความตกตะลึง

ฮูหยินรองหัวแสดงสีหน้าครุ่นคิด

ลู่ฉาวอวี่เอ่ยอย่างใจเย็น “วันนี้สกุลสิงมีแขกหรือ? หรือว่าข้ามาผิดเวลา?”

“มิได้ ๆ ใต้เท้าลู่น้อยเป็นแขกพิเศษ ท่านสามารถมาได้ทุกเมื่อ” ฮูหยินผู้เฒ่าสิงกล่าว

“เช่นนั้น แม่นางห้าแต่งงานแล้วหรือ?”

“มิได้! ยังไม่แต่งงาน” ฮูหยินผู้เฒ่าสิงมองฮูหยินรองหัว สีหน้ากระวนกระวาย ทว่านางไม่ได้ลังเลนานนัก และตัดสินใจได้ในทันที

สกุลหัวไม่อาจเทียบกับสกุลลู่ แม้จะต้องล่วงเกินสกุลหัวเพื่อสกุลลู่ก็นับว่าคุ้มค่า

“กล่าวไปแล้วก็บังเอิญยิ่งนัก” ฮูหยินรองหัวเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “ข้าก็มาสู่ขอสกุลสิงเช่นกัน”

“เช่นนั้นหรือ? ไม่รู้ว่าฮูหยินรองหัวมาสู่ขอแม่นางท่านใด?” ลู่ฉาวอวี่เอ่ยนิ่ง ๆ

ถึงแม้ลู่ฉาวอวี่จะยังเยาว์วัย ทว่าความกดดันที่แผ่ออกมาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าบิดามากนัก

“แน่นอนว่าเป็นแม่นางสี่” ฮูหยินรองหัวเอ่ย “ถึงแม้พวกเราจะชอบแม่นางห้ามากเช่นกัน ทั้งยังหวังว่าจะได้สะใภ้อย่างแม่นางห้า ทว่าแม่นางห้าบอกว่าตนมีบุรุษในใจแล้ว พวกเราจะกล้าทำลายงานแต่งที่ดีเช่นนั้นได้อย่างไร?”

ฮูหยินผู้เฒ่าสิงสีหน้าบิดเบี้ยวขึ้นมาทันที