สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 13

บทที่ 13 แฟนคนแรก

เฉินเป่ยที่มีประสาทสัมผัสยังหลักแหลม ตื่นตัวสุดขีด ในวินาทีนั้น ก็ไม่เคยคาดคิดเลยว่า หลีชิงเยียนจะลงมืออย่างกะทันหัน! ยังได้ลงมือร้ายกาจเช่นนี้ ไร้ความปราณี!

ถ้าหากให้พวกผู้นำและนายพลของแต่ละประเทศ ในต่างแดนไม่เห็นเข้า ต้องตกตะลึงนิ่งอึ้งอย่างแน่นอน ราชาหลงที่มีชื่อเสียงโหดเหี้ยมโด่งดัง แต่ถึงกับโดนผู้หญิงคนหนึ่งทำให้สภาพน่ากระอักกระอ่วนใจเช่นนี้!

นี่ยังเป็น เฉินเป่ยอยู่หรือ! สภาพของเขาในตอนนี้ ดูแย่สิ้นดี!

เฉินเป่ย ล้มลงกับพื้น ส่วน หลีชิงเยียน จ้องเขม็งเขาอย่างเย็นชา ดวงตาที่งดงาม เต็มไปด้วยไฟโกรธ ความสงบในปกติที่ต่อสู้ในวงการธุรกิจ พังทลายไม่เหลือซาก

“เฉินเป่ย ทำไมนายถึงได้หน้าด้านขนาดนี้? ขี้ขลาดตาขาวก็ช่างเถอะ กลัวความตาย แต่ยังกล้าพูดความชอบธรรมอย่างเต็มปาก!” แววตาที่งดงามของ หลีชิงเยียนจ้องเขม็ง เฉินเป่ย อย่างดุดัน เห็นได้ชัดว่ามีความผิดหวัง กับกระทำของเฉินเป่ยในเมื่อครู่ เธอพึงพอใจมาก แต่เมื่อนึกถึงเรื่อง ตอนที่ เฉินเป่ย ตกอยู่ในอันตราย ทิ้งตัวเองแล้วหนีไปก่อนเป็นลำดับแรก ก็โกรธมากจนแทบจะขาดใจ

“ประธานหลี ค้าของฉันกำลังจะหักแล้ว นี่คุณลงมือโหดร้ายเกินไปแล้ว......” เฉินเป่ยร้องโหยหวนอย่างน่าสังเวช แต่ดวงตาที่สวยงามของ หลีชิงเยียน ฉายรังสีแห่งความเยือกเย็น “นายยังไม่ไสหัวไปอีกเหรอ?”

เฉินเป่ย จะกล้าลังเลได้อย่างไร รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เดินกะเผลกออกจากห้องนอน

หลังจากที่กลับไปในห้องนั่งเล่น หลีหยางเห็น เฉินเป่ยที่เดินกะเผลกอย่างน่าเวทนา บนตัวอย่างมีฝุ่นเกาะอยู่ไม่น้อย ถามขึ้นอย่างสงสัย “ เจ้าเฉิน นายพึ่งจากไปไม่นานเอง ขาเป็นอะไรไป?”

“ถูกหมากัด” เฉินเป่ยพูดอย่างอารมณ์เสีย

“หมา? บ้านเราไม่ได้เลี้ยงหมานี่”หลีเซียงหานยังตอบสนองไม่ทัน เฉินเป่ยเลยต้องอธิบายว่า เพราะบนพื้นมีน้ำ ตัวเองเลยได้ลื่นล้มโดยไม่ทันระวัง......

ขณะที่เฉินเป่ย อธิบายไปด้วย ก็นึกถึง ท่าทางของหลีชิงเยียน ที่ไม่ปรานีเลย ก็อดไม่ได้ที่จะแอบพูดในใจ ได้เป็นภรรยาของเขา มาตั้งหลายเดือนแล้ว ช่างลงมือโหดร้ายเหลือเกิน......

ผ่านไปเนิ่นนาน หลีชิงเยียนถึงได้ค่อยๆลงจากชั้นบน เมื่อเห็นเฉินเป่ย สายตาจ้องมองอย่างดุร้าย

“พ่อ ฉันเตรียมจะจ้างบอดี้การ์ดหน่อย” หลีชิงเยียน พูดขึ้น

“บอดี้การ์ด? ฉันเห็นว่า เจ้าเฉิน ก็เหมาะที่จะเป็นบอดี้การ์ดของเธอมาก” หลีหยาง พูดอย่างติดตลก

“ ฝีมือสมัครเล่นสุดแย่แบบเขา เหมาะที่จะปกป้องฉัน? เดาว่าแม้แต่ฉัน ก็อาจจะไม่สามารถเอาชนะได้” หลีชิงเยียน ชำเลืองมองเฉินเป่ยพูดอย่างเย็นเฉียบ

ในขณะที่ หลีชิงเยียนกำลังพูดอยู่ ร่างที่ลึกลับก็ปรากฏขึ้นในหัวสมองของเธอ ซึ่งก็คือบุคคลลึกลับ ตรงทางเข้า อาคารอาคารตระกูลหลี ในเช้าวันนี้ แม้แต่เงาด้านหลังของเขา หลีชิงเยียนก็มองไม่ชัด ในเวลานั้น ภายในใจของหลีชิงเยียน มีเพียงสองคำ......ซุปเปอร์แมน!

หากมีเขาปกป้อง ต่อไปตัวเองจะไม่ได้พบกับความอันตราย อย่างเช่นวันนี้อีกแน่นอน ไม่เหมือนกับสามีที่รักตัวกลัวตายของตัวเอง ทันทีที่ได้เจออันตราย ก็หนีไปใจสุดขอบฟ้า!

เฉินเป่ยที่อยู่ด้านข้าง ยิ้มแต่ไม่พูด มือสมัครเล่น? ถ้าหากพูดว่า เฉินเป่ยก็เป็นแค่มือสมัครเล่น นั่นในโลกนี้ ก็หาไม่เจอคนที่เป็นมือสมัครเล่นมากกว่า เฉินเป่ยอีกแล้ว...... อยู่ที่ต่างประเทศ ที่รู้จักตัวตนของเขา ใครจะกล้าว่าเขาเป็นมือสมัครเล่น?

ทหารหน่วยซีลของหัวเซี่ย ยังใช้ภารกิจของเขาเป็นตำราเรียน......บอดี้การ์ดส่วนตัวของประเทศหมู่เกาะ ได้ดูวิดีโอที่เขาปฏิบัติภารกิจปกป้องนับครั้งไม่ถ้วน

ผู้ที่มีสิทธิ์ให้ เฉินเป่ยปกป้องด้วยตัวเอง ยังเป็นเมื่อครึ่งปีที่แล้ว ราชวงศ์ซาอุดีอาระเบีย เชิญเขาให้ไปปกป้องเจ้าชายแห่งราชวงศ์ซาอุดีอาระเบียเป็นเวลาสองสัปดาห์ ด้วยค่าตอบแทนในพื้นที่น้ำมันหลายผืน บวกกับน้ำใจของเพื่อนเก่า......

“ฉันจ้างบอดี้การ์ดที่มีชื่อเสียงที่สุดในหัวเซี่ย เก่งกว่านายน่ารังเกียจนี่ ไม่รู้กี่เท่า” หลีชิงเยียนเหลือบมอง เฉินเป่ยอย่างเย็นชา แล้วพูดขึ้น

“ได้ๆๆ ตามใจเธอหมด หลีหยางยิ้มด้วยความเอ็นดู

จนกระทั่งถึงเที่ยงคืน เฉินเป่ย ถึงถูกหลีชิงเยียน ไล่ไปที่โรงรถเพื่อสตาร์ทรถกลับบ้าน

หลังจากที่ได้เห็น เฉินเป่ย ออกไป หลีชิงเยียน ถึงได้ระบายความคับอกคับใจให้ หลีหยางฟัง “พ่อ ให้เขาอย่าอยู่ในบ้านของฉันได้ไหม ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ”