สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 33

บทที่ 33 ละเลยกฏหมาย

เพียะ!

เย่ชวงตบอย่างแรงมาก ใบหน้าของไต้ห้าวหนาน เป็นรอยแดงขึ้นมาห้านิ้วในชั่วพริบตา!

เจ้าหน้าตำรวจที่อยู่ข้างเย่ชวงสีหน้าตกตะลึง พวกเขาไม่เคยเห็นเย่ชวง กลายเป็นคนโหดเหี้ยมรุนแรงแบบนี้มาก่อน!

วินาทีนั้น ภายในห้องเงียบกริบ ไต้ห้าวหนานอึ้งอยู่ที่เดิม สีหน้าตกตะลึง！

“นี่คุณกล้า……ตบหน้าผมเหรอ！”ไต้ห้าวหนานค่อยๆยกมือทั้งสองข้างที่สั่นอยู่นั้นขึ้นมา คลำที่ใบหน้า สีหน้าแสดงความไม่ยากจะเชื่อสิ่งที่เห็น！

ตบฉาดนี้ของเย่ชวง ทำให้ไต้ห้าวหนานมึนงง

รอยนิ้วมือสีแดงทั้งห้านิ้ว ทำให้ไต้ห้าวหนานรู้สึกว่า แสบรอนที่แก้มนุ่มๆนั้น นี่มันเป็นความอัปยศที่เขาเกินจะทนไหว！

“แกนังตัวดี！แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร ตั้งแต่เด็กจนโต……ไม่เคยมีใครกล้าตบตีฉัน！”ไต้ห้าวหนานเสียงสั่นเย็นยะเยือก แววตาโกรธแค้นอาฆาต！

ไต้ห้าวหนานกำหมัดแน่น ราวกับราชสีห์ที่กำลังโกรธ！

ไต้ห้าวหนานใบหน้าเย็นยะเยือก ถูกแทนที่ด้วยความบ้าคลั่ง！

“ใส่กุญแจมือ เอาตัวไป！”เย่ชวงตะโกนสั่งเสียงเย็น

“แคร็ก”เสียงล็อคกุณแจมือ สองมือของไต้ห้าวหนานถูกล็อคด้วยกุญแจมือแน่น！

“นังตัวดี！แกกล้าเหรอ！”ไต้ห้าวหนานขู่ตะคอก ดิ้นรนขัดขืนอย่างบ้าคลั่ง ถูกเจ้าหน้าตำรวจสองสามนายควบคุมตัวไว้！

เย่ชวงมองไต้ห้าวหนานอย่างสงสัย ไม่แสดงออกทางสีหน้า เธอค้นเจอเฮโรอีนในห้องของเขา หลักฐานมัดตัวแน่นแบบนี้ เธอจะเห็นใจไต้ห้าวหนานได้อย่างไร！

ปฏิกิริยาเหล่านี้ของไต้ห้าวหนาน ในสายตาของเธอ เป็นการทำให้เรื่องราวมันยิ่งเลวร้ายมากยิ่งขึ้น

“นังตัวดี！แกกับไอ้เฉิน หลีชิงเยียนเหมือนกันหมด ！สมควรตายหมด！”ไต้ห้าวหนานแววตาน่ากลัว เต็มไปด้วยความกระหายเลือด！

“หากฉันก้าวเข้าไปในสถานีตำรวจเมืองหู้ไห่ก้าวเดียว รอฉันออกมา พวกแกต้องตายกันหมดทุกคน！“

ไต้ห้าวหนานตะคอกอย่างโกรธเกรี้ยว เจ้าหน้าที่นายหนึ่งู้สึกรำคาญจึงหยิบผ้ามาผืนหนึ่ง ยัดเข้าไปในปากของไต้ห้าวหนาน

ไต้ห้าวหนานตัวสั่น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับความอัปยศแบบนี้！

เขาอยู่ที่ต่างประเทศอย่างสุขสบาย แม้แต่ราชสำนักของซาอุดิอาระเบียยังต้องเกรงใจเขา แต่เมื่อมาอยู่ที่เมืองหู้ไห่ กลับถูกหยามเกียรติศักดิ์ศรีครั้งแล้วครั้งเล่า

เขากลับถูก ตำรวจกระจอกๆพวกนี้ จับกุมอีก！

เย่ชวงกับเจ้าหน้าที่ทั้งหมดพากันออกจากโรงแรมอย่างอึกทึกครึกโครม เสียงรถตำรวจดังกระหึ่มจากไป……

　…………

ในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป หลีชิงเยียนเหล่มองเฉินเป่ยที่มีสีหน้าท่าทางตามปกติอย่างเยือกเย็น เอ่ยด้วยน้ำเสียงชวนฟังว่า“เรื่องนี้ คุณรู้แต่แรกแล้วใช่มั้ย”

“ผมรู้อะไร ผมก็แค่คาดเดาเท่านั้น ประธานหลีเป็นคนใสซื่อมือสะอาดแบบนั้น จะเกี่ยวข้องกับของสกปรกพวกนั้นได้ยังไงกันครับ ต้องมีคนใส่ร้ายคุณแน่”เฉินเป่ยเอ่ยยิ้มๆ

หลีชิงเยียนฮึ่มในลำคอ เมื่อครู่เฉินเป่ยทำได้ดีมาก หากไม่มีหมอนี่ หลีชิงเยียนอาจจะต้องไปอธิบายต่อที่ห้องสอบปากคำ

หลีชิงเยียนมองเฉินเป่ยด้วยแววตาที่อบอุ่นขึ้น พร้อมพูดว่า“ปิดประตู”

เฉินเป่ยปิดประตูห้องทำงาน หลีหยางขมวดคิ้ว นั่งลงบนโซฟา ถอนหายใจยาวๆ

“เมื่อครู่หากในถุงนี้ไม่ใช่แป้ง พวกเราอาจจะต้องจบเห่กันหมด”

“ว่าแต่ว่า แป้งถุงนี้ใครเป็นคนวางเอาไว้”หลีหยางคิดใคร่ครวญ พลางเอ่ยถาม

หลีชิงเยียนขมวดคิ้วแน่น เห็นชัดว่า มีคนแอบช่วยเธอ ด้วยสติปัญญาของหลีชิงเยียนไม่ใช่เรื่องยากที่จะเดาได้ว่ามีคนลึกลับแอบเอาถุงแป้งมาวางเอาไว้ หลบเลี่ยงสายตา เพื่อลบล้างความน่าสงสัยของเธอ

หรือว่าจะเป็นคนผู้นั้นที่เมื่อก่อนเคยช่วยเธอหลายครั้ง

หลีชิงเยียนไม่เข้าใจ เธอไม่เข้าใจ ว่าทำไมคนๆนั้นถึงต้องช่วยเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไมเขาถึงไม่ยอมเปิดเผยตัวตน

แม้ว่าหลีชิงเยียนตนเองจะไม่เข้าใจ ตนเองจะไม่รู้ตัว ว่าเกิดความรู้สึกบางอย่างกับคนลึกลับผู้นั้น แม้แต่ตนเองก็ยังไม่แน่ใจ

ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก หลินเฉว่เลขาพุ่งพรวดเข้ามา ชำเลืองมองหลีหยางเฉินเป่ยและหลีชิงเยียน พูดว่า“หลังจากรถตำรวจออกจากอาคารตระกูลหลี ก็ไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ไต้ห้าวหนานถูกจับไปแล้วค่ะ”

“ห้าวหนานเหรอ”หลีหยางดวงตาหยี หลีชิงเยียนถอนหายใจเบาๆ

“หากมีหลักฐานมัดแน่น อย่างนั้นคนที่ทำก็อาจจะเป็นห้าวหนาน”หลีหยางเอ่ยเบาๆ

“ทำไมเขาต้องทำแบบนี้”สีหน้าหลีชิงเยียนแสดงถึงความสงสัยไม่เข้าใจ เธอกับเขาร่วมมือกันทำงานอย่างดี ไม่รู้ทำไม ไต้ห้าวหนานกลับมาใส่ร้ายป้ายสีเธอแบบนี้……

“อย่าไปคิดถึงเรื่องพวกนี้เลยครับ”จู่ๆเฉินเป่ยก็เอ่ยขึ้นมา ทำลายความคิดของหลีชิงเยียนและหลีหยาง“ เรียกคนมาเก็บของที่นี่ให้เรียบร้อยเถอะครับ”

“คุณนั่นแหละมาเก็บ”หลีชิงเยียนเอ่ย ทำเอาเฉินเป่ยมีสีหน้าตกตะลึง

“ทำไม ไม่เต็มใจทำเหรอ”หลีชิงเยียนกอดอก ขมวดคิ้ว

“ เต็มใจครับ เต็มใจแน่นอน ประธานหลีสั่งอะไรผมก็เต็มใจทำทั้งนั้นครับ”เฉินเป่ยยิ้มประจบเอาใจ รินชาให้หลีชิงเยียนและหลีหยาง

“พ่อคะ พวกเราออกไปทานข้าวกันเถอะค่ะ”หลีชิงเยียนควงแขนหลีหยางอย่างสนิทสนม

“ได้”หลีหยางเผยให้เห็นรอยยิ้มที่รักและเอ็นดุ มองไปที่เฉินเป่ย ยิ้มพลางเอ่ยว่า“รบกวนคุณด้วยนะ”

“ช่วยเมียเก็บของ เป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้วครับ”เฉินเป่ยตอบแบบยิ้มๆ

รอจนพ่อลูกตระกูลหลีออกจากห้องไปแล้ว นัยน์ตาของเฉินเป่ยจึงกลับมามุ่งมั่น

เฉินเป่ยเดินมาที่ข้างหน้าต่าง ควักโทรศัพท์มือถือออกมา กดโทรหาใครคนหนึ่ง“ไต้ห้าวหนานคิดจะใส่ร้ายฉันกับเมียฉัน ตอนนี้ถูกจับกุมตัวไปที่สถานีตำรวจเมืองหู้ไห่แล้ว”