สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 60

บทที่60 โยนตนเองเข้าไปในแห（1）

“คุณชายหลี...” ลูกน้องสั่นกลัวกันออกมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุใดถึงได้ทำให้คุณชายหลีที่เคยอ่อนโยนมาโดยตลอดมา ช่วงนี้ถึงได้ดูเจ้าอารมณ์ขี้หงุดหงิดอยู่เรื่อยแบบนี้ได้

คุณชายหลีนั่งบนโซฟาหนังแท้ พร้อมทั้งเอ่ยพูดออกมาอย่างเฉื่อยชา

“ไปเชิญเชฟที่เก่งที่สุดในเมืองหู้ไห่มา งานเลี้ยงของบ้านในวันนี้...มันจะต้องวิเศษมาก”

“คุณชายหลี เครื่องบินส่วนตัวจะทำการลงจอดที่สนามบินในอีกครึ่งชั่วโมงที่จะถึงนี้ครับ” ลูกน้องอีกคนเดินเข้ามารายงานอย่างรีบร้อน

“ตามฉันไปต้อนรับพวกเขา” คุณชายหลีลุกขึ้นเดินออกไปทางด้านนอกของตัวคฤหาสน์หลังหรู

รถเบนซ์สีดำคันหนึ่งกำลังสตาร์ทเครื่องจอดรออยู่ตรงหน้าประตูคฤหาสน์หรู เสียงเครื่องยนต์ดังสนั่นออกไปไกล...

…………

สนามบินนานาชาติแห่งเมืองหู้ไห่

เครื่องบินส่วนตัวลำหนึ่งค่อยๆลงจอดอย่างช้า ๆ เมื่อห้องโดยสารเปิดออก กลุ่มคนที่แต่งตัวกันอยู่ในชุดหรูหรา ค่อยๆเดินออกมาจากด้านใน

คนกลางคนคนหนึ่งที่เดินนำออกมาได้กวาดสายตาออกไปทั่วทิศทาง จากนั้นก็เอ่ยถามออกไปว่า “ทำไมเช่าเทียนถึงยังไม่มา?”

“ก็คงใกล้จะถึงแล้วล่ะ” ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างกันมองซ้ายแลขวาออกไป

ทันทีที่กลุ่มคนพวกนี้ปรากฏขึ้นมาที่สนามบิน เพียงชั่วพริบตาเดียวก็สามารถเรียกความสนใจจากผู้คนมากมายทันที

ในตอนที่พวกเขาเดินออกมาจากหน้าประตูสนามบินนั้น ทันใดนั้นเองก็มีวัยรุ่นที่มีรอยสักลายเต็มตัวคนหนึ่ง เข้ามาดักหน้าคนวัยกลางคนคนนั้นเอาไว้ จากนั้นก็ตวาดออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจนัก “เฮ้ย! หลีกทางหน่อยได้มั้ย แม่งอย่ามาขวางทางคนอื่นเขาอย่างนี้สิวะ!”

คนวัยกลางคนเหลือบมองเขาเล็กน้อย แววตาเย็นชาเล็กน้อย แต่ก็ยังหลบออกไปอีกข้างนึงเพื่อเปิดทางเดินให้คนอื่นเดิน

วัยรุ่นคนนั้นส่งเสียงออกมาอย่างพึงพอใจ ทันทีที่เดินผ่านร่างของคนวัยกลางคนออกไป อยู่ ๆก็ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเสียงดัง แล้วล้มลงไปกับพื้น

“แกทำอะไรพี่น้องพวกเรา!”