สายเปย์เบอร์หนึ่ง นิยาย บท 70

ตอนที่ 70 พิชิตหู๋ไห่!

สายตาของหลีหงจ้องมองไปที่หลังของเฉินเป่ยอย่างใกล้ชิด ลึกเข้าไปในดวงตาของเขาความแหลมคมค่อยๆก่อตัวขึ้น

ความรู้สึกที่เฉินเป่ยให้เขามันคุ้นเคยมาก ... แต่ว่า เขาคิดไม่ออกสักที

เฉินเป่ยนั่งอยู่ตรงหน้า หลีหง ออร่าที่มองไม่เห็นได้ส่งออกมาจากตัวของหลีหง ปกคลุม เฉินเป่ยไว้ ด้วยแรงกดดันที่มองไม่เห็นราวกับภูเขาที่ทับเขาอยู่

ดวงตาของเฉินเป่ยสงบ เขามองตรงไปที่ หลีหง หลีหงอยู่ที่พรรคการเมือง อยู่ในตำแหน่งที่สูงมาเป็นเวลานาน เขาจึงมีแรงกดขี่ออกมาโดยธรรมชาติ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีผลใดๆกับเฉินเป่ย

“ ทำไมคุณถึงถามเรื่องนี้อย่างกะทันหันละ?” เฉินเป่ยยิ้มเบา ๆ

"ชิงเยียนเป็นหลานสาวของผม แม้ว่าผมจะทำตัวเหินห่างจากเธอเพราะเรื่องบางอย่าง แต่ผมก็ถือว่าเธอเป็นหลานของผมเอง ผมยอมไม่ได้ ที่จะให้ผู้ชายจากไหนก็ไม่รู้มาปรากฏตัวข้างๆเธอ" หลีหงเอ่ยปากพูดจางๆ

เฉินเป่ยครุ่นคิด "คุณพูดถูก"

"ดังนั้น ถึงแม้ว่าคุณถูกแนะนำมาจากเพื่อนของผม แต่ผมก็รู้ว่าตัวตนของคุณนั้นไม่ธรรมดา ... แต่ผมก็ยังอยากแน่ใจว่า คุณไม่ได้คิดร้ายกับเธอ" หลีหงพูดช้าๆ หยิบกาน้ำชาขึ้นมาอย่างเบามือและเทน้ำชาสองถ้วย

เฉินเป่ยยิ้ม“ ทำไมตอนนั้นคุณไม่พูดแบบนี้กับผมละ”

หลีหงครุ่นคิด ความจริงแล้วตอนนั้นหลีหยางขอให้หลีหงรับสมัครชายที่ดีเยี่ยม เพื่อหาลูกเขยให้ตระกูลหลี ... ต่อมาเพื่อนในพรรคการเมืองของหลีหงได้แนะนำเฉินเป่ยให้เขา ซึ่งเป็นทหารรับจ้างที่กลับมาจากต่างประเทศ ตอนนั้นเขาไม่คิดเรื่องนี้อย่างละเอียด จึงตอบตกลง

แต่ใครจะรู้ว่า จุดประสงค์ของหลีหยางและหลีชิงเยียนนั้น เป็นเพราะสัญญาการแต่งงานของหลีเช่าเทียน ... หลังจากที่หลีชิงเยียนแต่งงานได้ไม่นาน หลีหงก็ส่งคนไปตรวจสอบรากเหง้าของเฉินเป่ย แต่ ... ไม่พบอะไร!

หลีหง ได้ส่งยอดนักสืบที่เก่งกาจที่สุดออกไปรวมถึงเส้นสายของหลีหงกว้างขวาง แม้แต่แมลงวันก็สามารถพบได้ในที่ที่มันฟักออกมา

แต่ตอนนี้ เกี่ยวกับประสบการณ์ในอดีตของเฉินเป่ย กลับไม่พบข้อมูลใด มันว่างเปล่า!

ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต ราวกับว่าเฉินเป่ยไม่มีอยู่จริงในโลกใบนี้ ... ไม่มีหลักฐานพิสูจน์การมีอยู่ของเขา

หลีหงจ้องไปที่เฉินเป่ย ตัวตนของเฉินเป่ย ตั้งแต่นั้นมา ก็กลายเป็นเรื่องที่ซับซ้อนขึ้นมาทันที

"เท่าที่ผมรู้ ด้วยฝีมือของคุณ หากคุณต้องการทำร้ายหลานสาวของผม ไม่ต้องรอถึงสามเดือน ... แต่ ผมยังไม่รู้ว่า ทำไมคุณถึงยอมอยู่เคียงข้างลูกสาวผม ... " หลีหงเอ่ยปากพูดเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเฉินเป่ย ... แต่ เขารู้สึกว่าเพื่อนของเขาจะไม่ทำร้ายเขา

“ คุณรู้หรือไม่ว่าการลอบสังหารที่เกิดขึ้นที่ทางเข้าของอาคารตระกูลหลีเมื่อครั้งก่อน?” เฉินเป่ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มช้าๆ

"ผมรู้" หลีหงพยักหน้า "ต้องการให้ผมส่งคนไปตรวจสอบหรือไม่?"

"ไม่จำเป็น" เฉินเป่ยส่ายหัว เขาส่งคนไปตรวจสอบเมื่อนานมาแล้ว แต่ผลสุดท้ายก็มีเพียงเบาะแสที่นายจ้างมาจากเยี่ยนจิง ... ให้ หลีหงไปตรวจสอบ ยิ่งไม่ได้อะไร

"มีหลายคนที่ต้องการลอบสังหารหลานสาวของคุณเยอะมาก การลอบสังหารครั้งนั้น ... เป็นเพียงหนึ่งในนั้น" เฉินเป่ยพูดอย่างลึกล้ำ

ร่างกายของหลีหงสั่น สายตาของเขามองไปที่เฉินเป่ยซึ่งฉายแววเฉียบคม“ ทำไม?” "ท่าเรือและสนามบินของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป เข้าใจหรือยัง?" เฉินเป่ยลุกขึ้น มองดูหลีหงที่จมอยู่ในความคิดและพูดเบาๆว่า "หลานสาวของคุณถูกล้อมรอบไปด้วยอันตรายแม้แต่กองกำลังจากต่างประเทศบางส่วนก็พร้อมที่จะเคลื่อนไหว เรื่องเหล่านี้ ไม่มีบอกคุณไช่ไหม?"

"มันไม่สำคัญว่าผมเป็นใคร ... สิ่งสำคัญคือ ตอนนี้หลานสาวของคุณกำลังตกอยู่ในอันตราย" น้ำเสียงของเฉินเป่ยเรียบสงบ เขาหันหลังและเดินไปที่ประตู "เดี๋ยวก่อน" หลีหงเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม"ถ้าชิงเยียนไม่เป็นอะไร ผมจะขอบคุณด้วยรางวัลใหญ่” เฉินเป่ยหยุดและยิ้ม"ไม่จำเป็น ผมแค่มาตอบแทนบุญคุณคนๆหนึ่ง"

ทันทีที่เสียงนั้นลดลงหลีหงก็เหลือบไปมองไปที่ด้านหลังของเฉินเป่ย ดวงตาของเขาลึกล้ำและไร้ขอบเขต "หนี้บุญคุณ ... " หลีหงขมวดคิ้วและครุ่นคิด แต่จำไม่ได้สักทีว่าเฉินเป่ยเคยเป็นหนี้บุญคุณเขาเรื่องอะไร

การจ้องมองของหลีหงหล่นลงบนหลังของเฉินเป่ย ทันใดนั้น โครงหน้าที่คุ้นเคยทำให้ความทรงจำของหลีหงกลับไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน

ร่างกายของหลีหงสั่นสะท้าน การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปทันที ราวกับว่าเขากำลังระลึกถึงบางสิ่งบางอย่าง ดวงตาที่มองไปที่ด้านหลังของเฉินเป่ยก็ตกตะลึงอย่างมาก

"เป็นไปได้ยังไง ... เหมือนมากเกินไปแล้ว ... คิดไม่ถึงว่าจะเหมือนขนาดนี้ ... " แขนของหลีหงที่ถือถ้วยน้ำชาสั่นสะท้าน ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงคนๆหนึ่งขึ้นมา นั่นคือหลังที่คล้ายกันมาก

คน ๆ นั้น เป็นตำนานที่ทำให้ตะวันตกกลายเป็นความมืดในต่างแดนสั่นสะเทือนพอสมควร

เขา ทำให้ประมุขของประเทศต่างและขุนศึกจากนานาชาติกลัวหนัก

ในปีนั้น ด้วยความบังเอิญ หลีหงได้รู้จักโดยบังเอิญ มีความประทับใจแรกที่ลบไม่ออก

แต่คนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือลูกเขยของตระกูลหลี ต่างจากบุคคลที่น่ากลัวอย่างสิ้นเชิง

เป็นไปไม่ได้ที่มีคนจะเชื่อมโยงสองคนนี้เข้าด้วยกัน ความแตกต่างนั้นมากเกินไป

เมื่อหลีหงมองอีกครั้ง ร่างของเฉินเป่ยก็หายไปและไม่รู้ว่าเขาไปไหนแล้ว

หลีหงหายใจเข้าลึก ๆ และค่อยๆหายใจออกยาว ๆพยายามสงบสติอารมณ์

เมื่อเฉินเป่ยผลักเปิดประตูห้องปรธานออก เมื่อเดินเข้าไปเห็นหลิชิงเยียนนั่งอยู่ในห้องทำงานของประธาน เฝ้าดูเขาอย่างเย็นชา

เฉินเป่ยชะงักครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อยและฝืนยิ้ม“ ท่านประธานหลี หาผมมีธุระอะไรหรือ?”

"นั่งลง" หลีชิงเยียนเอามือกอดอก แสงเย็นชาฉายออกมาจากดวงตาที่สวยงามของเธอ

หลังจากที่เฉินเป่ยนั่งลงบนโซฟา หลีชิงเยียนก็ถามอย่างเย็นชาว่า "ตกลงว่าคุณรู้เรื่องแพทย์ไหม?"

"ผม...ผมรู้นิดหน่อย" เฉินเป่ยยิ้มอย่างประจบ

“ แล้วทำไมโรคที่แพทย์ผู้เชี่ยวชาญรักษาไม่หาย ทำไมคุณสามารถเขียนใบสั่งยาออกและรักษาได้ โดยที่คุณรู้นิดหน่อยก็เก่งขนาดนี้แล้วเหรอ? “หลีชิงเยียนยกมุมปากขึ้นมีท่าทีเยาะเย้ยเล็กน้อย

“ตอนนั้นผมกำลังเล่นหมากรุกกับหมอจีนชราในสวนสาธารณะ หมอชราคนหนึ่งได้พบกับคนไข้ ผมก็ดูใบสั่งยาที่เขาจดไว้ เขาบอกว่าใบสั่งยานั้นตกทอดมาจากบรรพบุรุษ ... ผมความจะดีจึงจดจำไว้ได้ ” เฉินเป่ยอธิบาย

"โชคดีที่คุณโชคดี ดีนะที่คนป่วยไม่ได้ถูกคุณรักษาจนตาย ไม่เช่นนั้นตระกูลหลี่จะต้องพังพินาศ!" หลีชิงเยียนขี้เกียจไปไล่ถามอีก หายใจออกยาวๆ ท่าทางดูเหมือนแม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านไปแล้วแต่ก็ยังหวาดผวา หวาดกลัวอยู่ดี

"คนนั้น ภูมิหลังของเขาใหญ่มากเหรอ?" สีหน้าเฉินเป่ยดูสงสัย ทำหน้าเหมือนไม่รู้อะไรเลย

"แน่นอน คุณไม่สามารถจินตนาการถึงสถานะของเขาได้เลย" สีหน้าหลีชิงเยียนเผยความเกรงกลัวออกมา"โชคดีที่คุณได้ช่วยเขาไว้ ไม่ได้ทำร้ายเขา"

“ งั้นคงดีต่อการยกระดับสถานะของคุณในตระกูลหลีใช่ไหม?”เฉินเป่ยถาม

หลีชิงเยียนพยักหน้า ทันใดนั้นเหมือนนึกขึ้นได้บางอย่าง มองไปที่เฉินเป่ย"คุณหมายถึงอะไร?"

“ ก็ไม่ได้อะไร ผมแค่อยากช่วยให้คุณได้รับตำแหน่งในตระกูลหลี มีศักดิ์ศรีและไม่ต้องอับอายขายหน้าและถูกเยาะเย้ยอีกต่อไป” สีหน้าเฉินเป่ยดูสงบและจริงจัง ทำให้ใบหน้าสวยงามของหลีชิงเยียนเหม่อเล็กน้อยในตอนนั้น

วินาทีนั้น แม้แต่หลีชิงเยียนเองก็ไม่ได้สังเกตเห็น ว่าหัวใจของเธอกระตุกอย่างรุนแรงไปหนึ่งครั้ง คำพูดของเฉินเป่ย สัมผัสเธอเป็นครั้งแรก

แม้แต่หางตาของเธอ ก็ชื้นเล็กน้อย

ในชีวิตของเธอ เฉินเป่ยเป็นคนแรกที่เต็มใจช่วยเหลือเธอ ตระกูลหลีได้กดขี่เธอและ หลีหยางมานานกว่า 20 ปีแล้ว ... ไม่มีใครลุกขึ้นยืนและพูดเพื่อเธอกับหลีหยางพ่อของเธอ

แต่ตอนนี้ มีหลานเขยที่แต่งเข้ามาที่ใครๆก็ดูถูกก้าวออกมา และโจมตีศัตรูกลับเพื่อเธอ!