สักวารัก อาบแผ่นดิน นิยาย บท 1

“เฟิ่งหมิงซีเจ้าทนความโดดเดี่ยวไม่ไหวถึงเพียงนี้แล้วหรือ?”

“แม้แต่บ่าวรับใช้ผู้หนึ่งก็ต้องตาเจ้าได้ งั้นข้าก็จักสนองความต้องการให้เจ้าเอง”

เฟิ่งหมิงซีปวดหัวอย่างหนัก ครั้นลืมตาขึ้น ภาพฉากตรงหน้าก็ทำนางตื่นตระหนกขึ้นทันใด

ชายร่างสูงใหญ่โอบอุ้มนางเอาไว้ นัยน์ตาทั้งสองแฝงเต็มไปด้วยความขยะแขยงและเกลียดชัง

ทันใดนั้น นางก็รู้สึกถึงหนักอึ้งอยู่บนร่าง ราวถูกกดทับเสียจนนางหายไม่ออก

เฟิ่งหมิงซีแทบไม่อยากจะเชื่อ นางพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลังแล้ว แต่ทว่าร่างกายนี้ช่างอ่อนแรงเสียยิ่งนัก

ครั้นจะเปล่งเสียงเอื้อนเอ่ยในลำคอกลับเจ็บปวดเหลือเกิน ราวกับว่าโดนมีดทิ่มแทง

นี่มันเกิดอันใดขึ้น?

หรือว่านางเป็นใบ้ไปแล้ว?

ถูกคนป้อนยาพิษจนเป็นใบไปแล้วงั้นหรือ?

เฟิ่งหมิงซีแทบจะกระอักเลือดออกมา โกรธจะตายอยู่แล้ว พลางดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง

หารู้เลยไม่ว่ามันเกิดอันใดขึ้น

ความอัปยศอันหนักหน่วง ความเจ็บปวดทรมานนี้ พรรณนาได้เพียงว่าอนาถอย่างไร้มนุษยธรรม นางเจ็บปวดเสียจนจะหมดสติไป

ชายผู้นั้นยืนขึ้น แล้วมองลงมาที่นางด้วยความเหยียดหยาม และเอ่ยกับนางด้วยความเกลียดชังอย่างแสนสาหัส “เพื่อจะแต่งกับข้า เจ้าได้เล่นอุบายใส่ข้า ทำร้ายเสด็จแม่ข้าจนหมดสติไม่ฟื้น”

“วันนี้ข้าจักให้เจ้าได้ลิ้มรสชาติของการตายทั้งเป็น”

“พวกเจ้า ถ่ายทอดคำสั่งข้าออกไป นับแต่นี้ จวนเลี่ยอ๋องจักไม่มีหวางเฟย นางเฟิ่งยั่วยวนบ่าวใช้ไร้ความละอายใจ ยินดีรับโทษ แต่นี้ต่อไปลดตัวลงเป็นแค่นางบำเรอ ปลดยศหวางเฟยและความโปรดปรานทั้งหมด กักขังอยู่ในเรือนซิงเยว่ ไม่ได้รับอนุญาตจากข้า ผู้ใดก็ห้ามเข้าเยี่ยม!”

กล่าวขาดคำ ก็จากไปไม่หันกลับ เห็นเพียงแต่แผ่นหลังอันเลือนราง

ทิ้งให้แต่เฟิ่งหมิงซีนอนหายใจรวยริน เจ็บปวดทั่วร่างจนแทบขาดใจ

เฟิ่งหมิงซีงุนงงขึ้นทันใด หวางเฟยผู้แอบคบชู้ที่เขาเอ่ยถึงนั้นคือนาง?

ขณะเดียวกัน ภายในหัวกลับปรากฏภาพขึ้นมานับไม่ถ้วน ความทรงจำที่ไม่ใช่ของตนนั้นต่างไหลหลั่งเข้ามาดุจสายน้ำ

เดิมทีนางเป็นหมอในยุคศตวรรษที่ 21 แต่กลับข้ามมิติมางั้นหรือ?

ยังข้ามมิติมาเป็นหวางเฟยผู้ไร้สมองที่แอบคบชู้

เจ้าของร่างเดิมมีฐานะสูงส่ง เป็นจวิ้นจู่แห่งจวนเฟิ่งอ๋อง วึ่งเป็นอ๋องที่ต่างเชื้อสายกับราชวงศ์

รักใคร่มู่หรงเซียวมาตั้งแต่เด็กๆ เพื่อจะได้แต่งงานกับเขาตามปรารถนา ในงานเลี้ยงคราก่อนนั้นเจ้าของร่างเดิมเล่นอุบายใส่มู่หรงเซียว

เดิมทีมู่หรงเซียวเดิมนั้นไม่ยินยอมแต่งกับนาง แต่เจ้าของร่างเดิมนี้อาศัยอำนาจอันใหญ่โตแห่งแคว้นเป่ยฉีของเสด็จพ่อตน ในมือกุมอำนาจทหารของราชวงศ์ จึงได้ทูลขอองค์ฮ่องเต้ให้ประทานการสมรส

คำสั่งกษัตริย์ยากขัดขืน มู่หรงเซียวมิอาจขัดการสมรส

เจ้าของร่างเดิมรอคอยสมรสกับชายในดวงใจอย่างเบิกบานสะทือนฟ้า

แต่กลับไม่คาดคิด ในคืนวันอภิเษกนางกลับถูกคนวางยางใบ้ ทำลายรูปโฉม และยังถูกทำลายวรยุทธ์ จับยัดเข้าในเกี๊ยวเจ้าสาวส่งมายังจวนเลี่ยอ๋อง

เคราะห์ซ้ำกรรมซัด วันต่อมาเฟิ่งอ๋องก็ถูกรายงานว่าสมรู้ร่วมคิดกับกบฏ กระทำการทรยศ สุดท้ายจึงถูกเนรเทศยกตระกูล เกียรติยศตำแหน่งล้วนถูกปลด

เหลือเพียงแค่เจ้าของร่างเดิมเพราะสมรสกับเลี่ยอ๋องจึงโชคดีรอดชีวิต

แต่ทว่าในวันสมรส มู่หรงเซียวกับไม่ได้แม้แต่จะเข้าพิธีกับนาง ไม่แม้แต่จะชายมามองนางสักครั้งก็รีบไปที่สนามรบเสียแล้ว ผ่านไปสามปี ทิ้งให้เจ้าของร่างอยู่โดดเดี่ยวที่จวนอ๋องในเมืองหลวง เป็นตายมิแยแส

เจ้าของร่างเดิมได้แต่งกับชายในใจสมปรารถนา แต่กลับไม่ได้ใจจากเขา อยู่เป็นหม้ายมาสามปี

เฟิ่งหมิงซีพอนึกถึงในหัวก็เจ็บปวดทรมานราวโดนเข็มทิ่ม

“จวิ้นจู่!” สาวใช้ผู้หนึ่งวิ่งล้มลุกคลุกคลานเข้ามา

ร้องไห้เสียงดังจนนางปวดหัวแทบจะระเบิด

ซวงสี่ยังร่ำไห้ต่อไป “จวิ้นจู่ นี่จะทำอย่างไรดีเจ้าคะ ท่านอ๋องโหดร้ายอำมหิตถึงเพียงนั้น วันนี้เป็นวันเฉลิมฉลองกลับจากสนามรบของเขา ท่านกลับทำเรื่องเช่นนี้ลงไปให้ท่านอ๋องขายหน้า เขาต้องไม่ปล่อยพวกเราแน่เจ้าค่ะ”

เฟิ่งหมิงซีมิอาจเอื้อนเอ่ยได้ เวลาสามปีมานี้เดิมทีนางก็ไม่ได้ใช้ชีวิตเยี่ยงคนทั่วไปอยู่แล้ว ร่างกายอ่อนแอแทบตาย

วันนี้ก็ยังถูกลงโทษอีก ยั่วยวนบ่าวรับใช้ถูกมู่หรงเซียวจับได้คาหนังคาเขา จึงเหยียบย่ำเกียรติศักดิ์ศรีของนางไว้ใต้ฝ่าเท้าจนแหลกลาญอย่างโหดเหี้ยม แล้วลงมือทรมานอย่างอำมหิต จนนางหายใจรวยรินเกือบตาย