สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง นิยาย บท 7

ฟู่เจิงมองเธอด้วยใบหน้าปราศจากอารมณ์ แล้วมองอู๋หลิงอีกที พร้อมแผ่รังสีเย็นชาอันเย็นเฉียบออกมาจากทั่วร่าง “พวกคุณอารมณ์ดีจังเลยนะ ในฐานะที่เป็นผู้อำนวยการ กลับทะเลาะวิวาทต่อหน้าพนักงาน พวกคุณทำตัวเป็นแบบอย่างกันอย่างนี้เหรอ? เห็นบริษัทเป็นสถานที่อะไร?”

พนักงานทุกคนรีบหดคอ ได้แต่แอบชำเลืองเล็กน้อย

อู๋หลิงพูดเหตุผลอย่างมั่นใจ “ประธานฟู่ ฉันทำงานอยู่ดี ๆ จู่ ๆ ผู้อำนวยการเวินก็เข้ามาเอะอะโวยวาย แล้วยังตบฉันแบบไม่แยกแยะผิดชอบชั่วดี คนแบบนี้จะเป็นผู้จัดการแบรนด์ได้ยังไงคะ...”

สายตาของฟู่เจิงจ้องไปยังร่างของเวินเหลียง น้ำเสียงเย็นชา “ขอโทษซะ”

เวินเหลียงสูดลมหายใจเข้าลึก กำหมัดที่ทิ้งตัวแน่น ๆ “หลังจากผู้อำนวยการอู๋ขอโทษฉันแล้ว ฉันก็จะขอโทษเขาเองนั่นแหละ!”

เป็นถึงผู้อำนวยการแต่ตบหน้าคนในบริษัท เธอทำไม่ถูก แต่ก็ไม่นึกเสียใจ

เธอจะรับผลที่ตามมาแต่อู๋หลิงต้องขอโทษเธอก่อน

อู๋หลิงมองไปทางฟู่เจิงแบบน้อยเนื้อต่ำใจ “ประธานฟู่ ฉันไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไรผิด...”

เวินเหลียงกำลังจะค้าน แต่ฟู่เจิงพูดแทรกฉับพลัน “ขอโทษ!”

น้ำเสียงแข็งกร้าว ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธ

เวินเหลียงแหงนหน้ามองอย่างไม่อยากจะเชื่อ เมื่อมองใบหน้าเย็นชาของเขา ดวงตาพลันรู้สึกขื่นขม

เขาไม่แม้แต่จะถามว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร

ลูกกระเดือกฟู่เจิงขยับขึ้นลงเล็กน้อยทีหนึ่ง “ผมจะพูดอีกครั้ง ขอโทษ”

เล็บของเวินเหลียงจิกเข้าเนื้อตรงฝ่ามือ อดกลั้นอาการสั่นสะท้านอย่างหนัก มองอู๋หลิอย่างคับแค้นและเค้นคำว่า “ผู้อำนวยการอู๋ ขอโทษ” ออกมาจากลำคออย่างแข็งขืน

อู๋หลิงฉายรอยยิ้มกระหยิ่มยิ้มย่องบนใบหน้า “ผู้อำนวยการเวิน อย่าได้มีคราวหน้าอีกนะคะ”

“แต่ผู้อำนวยการอู๋ต้องอธิบายหน่อยหรือเปล่า ทำไมถึงเปลี่ยนคนที่จะเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ผลิตภัณฑ์?” เวินเหลียงถามเสียงเย็น

อู๋หลิงหัวเราะ มองฟู่เจิง “แน่นอน ก็ประธานฟู่ให้เปลี่ยนน่ะสิ”

เวินเหลียงอึ้ง มองไปทางฟู่เจิงด้วยความตะลึง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน