สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง นิยาย บท 9

สามปีก่อน ฟู่เจิงเคยพาฉู่ซืออี๋กลับบ้านใหญ่

ตอนนั้นเธอยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ทั้งที่มหาวิทยาลัยห่างจากบ้านใหญ่มาก แต่เธอก็เดินทางกลับไปทุกวัน ซึ่งสาเหตุที่ทำก็เพื่อจะได้ไม่พลาดการมาเป็นครั้งคราวของเขา

วันนั้นเธอไม่พลาด

เธอเห็นฟู่เจิงแนะนำฉู่ซืออี๋กับทุกคนในฐานะแฟนสาว

เห็นพวกเขาโอบกอดจูบกันที่สวนหลังบ้านกับตา

เธอคิดว่าชาตินี้คงได้แต่มองดูเขาอยู่ไกล ๆ แล้ว

วันที่แต่งงานกับฟู่เจิง เธอยังถึงกับนึกว่าตัวเองกำลังฝัน

ในเมื่อเป็นความฝัน ก็ต้องตื่นขึ้นสักวัน

และฉู่ซืออี๋ก็คือคนนั้นที่ปลุกเธอ

หัวใจเวินเหลียงพลันเกิดความเจ็บถี่ยิบ ก่อนจะยิ้มบางตอบ “ไม่เจอกันนานเลยนะคะ คุณฉู่เฉิดฉายน่าประทับใจกว่าเดิม”

เวลานี้ เธอคงเรียกคำว่า ‘พี่สะใภ้รอง’ ไม่ออกอีกแล้ว

ฉู่ซืออี๋ยิ้มพูด “ขอบใจนะ เธอก็เหมือนกัน จริงสิ อาเหลียง เธอชอบซีดีลายเซ็นของแอลเอกซ์ไหม? เมื่อก่อนเคยได้ยินว่าเธอชอบแอลเอกซ์ เขาเป็นเพื่อนที่ฉันรู้จักตอนอยู่เมืองนอกพอดี กลับมาเที่ยวนี้เลยให้เขาเซ็นชื่อของเธอให้เป็นพิเศษเลยนะ”

เวินเหลียงเหมือนถูกสายฟ้าฟาดผ่าเดี๋ยวนั้น เธอที่ไม่ว่าเจอกับเรื่องอะไรจะรักษาสีหน้าได้เสมอ วินาทีนี้กลับเหม่อลอยทำอะไรไม่ถูก

เหมือนกับตัวตลกตัวหนึ่งที่ถูกทุกคนมุงดู นำพาความขบขันจำนวนนับไม่ถ้วนมาให้ทุกคน

เธอมองฟู่เจิงแบบทื่อ ๆ ดวงตาเจืออารมณ์วิงวอนเล็กน้อย

เธอหวังเหลือเกินว่าฟู่เจิงจะบอกว่าฉู่ซืออี๋พูดผิด เขาเป็นคนซื้อของขวัญ เป็นเขาเจาะจงให้คนไปจัดการ

ฟู่เจิงมองเธออย่างเฉยเมย ถ้อยคำที่พูดกลับเป็นมีดเสียบเข้ากลางใจ “ทำไม? ของขวัญที่ซืออี๋เอามาให้ไม่ชอบเหรอ?”

เวินเหลียงสีหน้าซึมกะทือ ไม่สามารถแสดงอารมณ์อะไรได้

ผ่านไปเนิ่นนานกว่าเธอจะสงบใจได้ ก่อนจะพูดราบเรียบ “เรื่องในอดีตเอาไว้คุยกันเป็นการส่วนตัวเถอะ ทุกคนรอนานมากแล้ว รีบนั่งหารือเรื่องงานกันดีกว่าค่ะ”

“ได้” พอฉู่ซืออี๋ได้ยินอย่างนั้นจึงหันไปบอกกับฟู่เจิง “อาเจิง คุณกลับห้องทำงานเถอะค่ะ ตอนเที่ยงอย่าลืมกินข้าวด้วยกันนะ”

“ครับ”

เวินเหลียงมองเงาหลังของเขา ปากสัมผัสถึงรสขม ทรมานหัวใจจนหายใจไม่ออก

เธอยังนึกว่าฟู่เจิงจะใส่ใจเธอสักนิด

เธอยังนึกว่าฟู่เจิงจะมีใจให้เธอสักหน่อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน