So Sexy Girl สยบรักร้ายนายเจ้าชู้ นิยาย บท 3

ฉันเดิน เดิน เดิน แล้วก็เดินทักทายเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่รู้จัก เวลานี้ว่างค่ะเพราะเป็นช่วงเวลาที่อยู่ในช่วงของการรับแขกอยู่เลย อีกสักพักใหญ่โน่นงานเลี้ยงกับพิธีการถึงจะเริ่มงาน พอพิธีการเริ่มก็มีสัมภาษณ์คู่บ่าวสาว มีตัดเค้ก มีบอกรักกันหอมแก้มกัน ชิส์

ไม่เห็นจะมีอะไรน่าตื่นเต้นเลยสำหรับงานแต่งงาน มีแต่บรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความรักของเจ้าบ่าวเจ้าสาว น่าเบื่อ ไม่น่าอิจฉาเลยสักนิดยิ่งสำหรับคนที่เกิดมาไม่เคยมีแฟนแบบขนมก็ยิ่งไม่อิจฉา ไม่อิจฉาเลยสักนิด! -_-!

“มุเดี๋ยวมานะ” ฉันหันไปบอกมุตาเพราะรู้สึกอยากจะออกไปข้างนอก เหมือนในละครเลยใช่ไหมล่ะคะ นางเอกมางานแล้วเกิดอึดอัดบรรยากาศหรืออะไรสักอย่างเลยปลีกตัวออกไปที่สวนของโรงแรม ไปยืนนิ่ง ๆ เหม่อลอยเหมือนโดนยาสักตัวก่อนจะมีพระเอกเดินเข้ามาแอบมอง หรือเข้ามาทักทายแต่ไม่ใช่สำหรับขนมหรอกค่ะ ที่จะออกไปข้างนอกก็แค่เพราะหนมหนาวค่ะ หนาวจนเริ่มควบคุมตัวเองไม่ให้สั่นไม่ได้แล้ว เปิดแอร์บ้าบอคอแตกอะไรขนาดนั้นวะไม่เห็นเหรอว่ามีผู้หญิงใส่ชุดราตรีเกาะอกเปิดไหล่มาประชันกันเป็นสิบเป็นร้อย

“ไปไหนอ่ะหนม” มุตาที่นั่งจิ้มอาหารกินอยู่ที่โต๊ะก็เอ่ยปากถามทันที

“ไปข้างนอก หนาวมากนั่งต่อไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวมา” ฉันบอกมันแล้วก็ลุกขึ้นทันที แต่ต่อให้หนาวยังไงก็พยายามสูดหายใจลึก ๆ ไม่ให้ตัวสั่นแล้วก็เชิดหน้าประดุจนางพญา หนมเลิศ หนมเชิด หนมสวย อิอิ เดินเชิดไปค่ะอีหนม ไปหาอากาศที่มันเย็นน้อยกว่านี้!

“ฟู่ว์!” พอออกมาด้านนอกหมายถึงด้านนอกห้องจัดงานนะคะน้องคงไม่บ้าเดินลงจากโรงแรมเพื่อไปชมสวนหรอกทั้งที่ใจจริงก็อยากจะออกไปอยู่แต่ใส่รองเท้าส้นสูงแหลมปรี๊ดไงคะที่เดินฉับ ๆ เหมือนนางแบบตอนอยู่ในงานนี่ก็กัดฟันจะตายละ

"พี่คะ ๆ" ในขณะที่ฉันเดินออกมาด้านนอกเพื่อรับไออุ่นที่แทบจะไม่มีเพราะโรงแรมบ้านี่เปิดแอร์ทั้งโรงแรม แต่อย่างน้อยตรงโถงทางเดินก็ไม่ได้หนาวจัดแบบในห้องจัดเลี้ยง ฉันเจอพี่คนหนึ่งกำลังจะเดินผ่านหน้าฉันไปก็เลยกวักมือเรียกเขาอย่างรวดเร็ว ฉันจำได้เพราะมาเตรียมงานแต่งงานของเจ้มินหลายวันก็เลยคุ้นหน้าว่าพี่คนนี้เป็นช่างในห้องควบคุม ได้โอกาสหาทางคลายความหนาวของน้องหนมคนสวยแล้วค่ะ

"ครับ มีอะไรเหรอครับ อ้าว! น้องนี่เอง วันนี้แต่งตัวสวยเชียวมีอะไรให้พี่ช่วยครับ" พี่แกหันมาแล้วก็ทักฉัน ก็แน่หละใครจะจำฉันไม่ได้ ทั้งสวยทั้งเฟรนลี่เกินเบอร์ซะขนาดนี้

"ขอบคุณค่า หนูมีเรื่องให้พี่ช่วยนิดหน่อยค่ะ"

"มีไรน้อง งานมีปัญหาเหรอ" พี่เขาถามหน้าเครียดขึ้นมาเชียว

"เปล่าค่ะงานไม่มีอะไรมีปัญหา แต่ว่าพี่ลดแอร์หน่อยได้ไหม หนูโคตรหนาวเลย พี่ไม่รู้เหรอในงานผู้หญิงใส่เกาะอกเต็มเลยมันหนาวมากเลยนะพี่ พี่เปิดกันกี่องศาเนี่ย" ฉันบอกพี่เขาพร้อมกับบ่นออกมา อย่าให้ได้บ่นนะคะเพราะบ่นทีหนมบ่นยาว

"ฮ่า ๆๆ โธ่น้องพี่ก็นึกว่ามีปัญหาอะไร โอเค ๆ เดี๋ยวพี่จะจัดการให้"

"ขอบคุณมากค่า เออพี่คะ แต่ตอนอาฟเตอร์ปาร์ตี้พี่เปิดแอร์เย็น ๆ เลยก็ได้ เวลาเต้นมันจะร้อน อิอิ" ฉันหันไปบอกพี่แกอีกรอบพี่แกก็ทำหน้าอึ้งออกมาเลย คงคิดว่าอีคนสวยนี่มันบ้ารึเปล่า แต่ไม่สนหรอกค่ะเพราะฉันจะทำทุกอย่างให้ฉันสวยทุกสถานะการณ์ แต่งตัวสวยนั่งสั่นก็ไม่ไหวนะคะซิส~

พอจัดการเรื่องความหนาวเย็นของแอร์เสร็จฉันก็เลยเดินไปหาที่นั่งเล่น รอเวลาอีกสักพักดีกว่าไหน ๆ ก็ออกมาแล้วขอนั่งพักพุงหน่อย แขม่วพุงจนแทบขาดใจตายแล้วเนี่ย ไม่น่าเลย ไม่น่าไปกินหมูกระทะที่ไอ้พวกเพื่อนมันนัดรวมตัวไปกินเลย ไม่รู้ว่ามันสะอาดหรือสกปรก แต่กินแล้วท้องผูก ไม่อึ๊มา 2 วันแล้ว พุงน้องเลยป่องออกมา เหมือนกำลังตั้งครรภ์อ่อน ๆ ได้สามเดือนครึ่ง T^T ระหว่างทางที่เดินก็มีคนมองฉันบ่อย ๆ ส่วนมากก็เป็นผู้ชายนั่นล่ะค่ะ เรื่องปกติที่ชินแล้วแต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนไม่มีหรอก -_-

“ออกมายืนรอใครเหรอครับ” อี๋~ ใครมาใช้มุกทักหญิงกับฉันคะ พล็อตนี้มันซ้ำน่าเบื่อมาก ละครมากค่ะ แต่เสียงหล่อให้อภัยให้อภัยนิดหน่อยก็ได้ขนมก็เลยหันช้า ๆ สโลว์สวย ๆ เพื่อหันไปมองหน้าบุรุษใจกล้าที่มาทักซินเดอเรลล่าอย่างหนม

“...”

!!!