ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 51

‘เขาใข้น้ำเสียงเหมือนโรสเป๊ะ! เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าโรสจะปลูกความคิดประเภทนี้ไว้ในหัวของลูก!

‘โรส เธอเป็นอะไรไปไม่ได้เลยนอกจากผู้หญิงที่เลวร้าย’

"ใครเป็นคนบอกลูก?" เจย์ถามเขา อารมณ์ของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

เมื่อเจนสันเห็นใบหน้าของคุณพ่อที่กำลังโกรธ เขาก็หยุดพูดทันที เพราะเขารู้ว่ายิ่งพูดไปก็จะทำให้คุณพ่อโกรธมากขึ้นเท่านั้น

เจย์เริ่มหมายหัวความผิดของโรส

เช้าวันรุ่งขึ้นแนนซี่ มาถึงที่บ้านของเจนสันตามที่กำหนดไว้ เธอนำของขวัญและเสื้อผ้ามาให้เจนสันมากมาย

“ขอบคุณมากครับ คุณแนนซี่” เจย์เอ่ยอย่างสุภาพ

“เจย์ คุณก็พูดเกินไป” แนนซี่พูด “เจนสันเป็นเด็กน่ารัก ฉันรู้สึกดีที่ได้ดูแลเขา”

เจนสันทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ เจย์อย่างไม่สบอารมณ์ เขาจ้องมองไปที่กองเสื้อผ้าหรูหราที่แนนซี่ซื่อมาให้เขา…

แนนซี่ เมื่อเธอเห็นเขาจ้องมอง เธอก็รีบถามเจนสันว่า “หนูชอบเสื้อผ้าที่ฉันซื้อมาไหม?”

เจนสันชอบเสื้อยืดที่ดูเรียบ ๆ ใส่สบายที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าของร็อบบี๊น้อยมากกว่า ลวดลายสีสันบนเสื้อผ้าพวกนั้นก็ดูดี เสื้อผ้าพวกนั้นราคาก็เป็นมิตรกับเงินในกระเป๋าสตางค์อยู่มาก เขารู้สึกสบายตัวหลังจากที่ได้ลองสวมใส่ในสองวันนั้น แต่เมื่อเขามองไปที่กองเสื้อผ้าหรูหราตรงหน้า ที่มีการออกแบบที่ซับซ้อนยุ่งเหยิง เขาก็ขมวดคิ้วแล้วส่ายหัวทันที

แนนซี่รู้สึกผิดหวังและเหลือบมองไปที่เจย์อย่างช้า ๆ เจย์มองเจนสันด้วยแววตาสงสัย “ลูกไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแนวนี้หรอกเหรอ?

เจนสันตอบอย่างห้วน ๆ “ผมไม่ชอบมัน”

เจย์คิดว่าเจนสันนั้นมีอคติกับแนนซี่ เขาจึงตัดสินใจเอาเสื้อผ้าเหล่านั้นออกมา

ถึงเขาจะรักเจนสันมาก แต่เขาก็รู้สึกไม่พอใจที่เจนสันทำพฤติกรรมหยาบคาย เขาไม่ได้ใส่ใจน้ำใจของคนอื่น