ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 52

เจนสัน ไม่เคยใส่เสื้อผ้าเท่ ๆ และสบายเหมือนกับตอนที่ใส่ ‘สมาร์ท เบบี้ ไทเกอร์’ มาก่อน

หลังจากที่แนนซี่พยายามค้นหาเสื้อผ้าของ ‘สมาร์ท เบบี้ ไทเกอร์’ และแล้วเธอก็โทรศัพท์ให้เจย์ดู เมื่อเขาเห็นเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาด เขาขมวดคิ้วทันที “ลูกไปหัดใส่เสื้อผ้าแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? สีมันดูฉูดฉาดเกินไป!”

เจนสันเริ่มรู้สึกแย่ “ผมก็เป็นแค่เด็ก!” เขาเริ่มรู้สึกไม่พอใจ

เจย์สังเกตดูที่ป้ายราคา มีตั้งหลักสิบหยวนไปจนถึงร้อยหยวน แล้วเขาก็กลับไปจ้องมองที่เจนสันอย่างสงสัย “แน่ใจนะว่า จะใส่เสื้อผ้าถูก ๆ แบบนี้?”

เจนสันรีบพยักหน้า เขาแค่อยากใส่เสื้อผ้าที่เหมือนกับร็อบบี้น้อย มันจะได้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น

เจย์ถอนหายใจ เขาแสดงสีหน้าดูถูกออกมา “คุณพ่อไม่เคยซื้อเสื้อผ้าออนไลน์พวกนี้เลย”

เจนสันรีบโต้กลับอย่างหน้าตาย “มันไม่ได้มีไว้สำหรับคุณพ่อนี่ครับ”

เจย์สบตาของเจนสัน เขาเริ่มโตขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพยายามต่อสู้ในสิ่งที่เขาอยากได้

เจย์เลือกที่จะรักษาน้ำใจของลูก เขายื่นโทรศัพท์ให้เจนสัน “ลูกเลือกของที่ลูกต้องการลงไปในรถเข็น เดี๋ยวพ่อจะจ่ายเงินให้”

เจนสันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขาเลือกเสื้อผ้าอย่างกระตืนรือร้น เขากดเพิ่มทุกอย่างที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าของร๊อบบี้น้อย ลงในตระกร้าสินค้า

เจย์เห็นตระกร้าสินค้าเต็มไปด้วยเสื้อผ้า ใบหน้าของเขาก็หม่นลง เขาแอบด่าโรสอยู่ในใจที่ทำให้รสนิยมของเจนสันแย่ลง

บางทีนี่อาจจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ หรืออาจจะเป็นเพราะ “เจนสัน ทำตัวเป็นปกติครั้งแรกในรอบสองวันที่ผ่านมา น้าโจเซฟินก็เลยคิดถึงเขา เลยตัดสินใจมาหาเขาที่บ้าน”

เมื่อเธอเปิดประตูเข้ามา แล้วเห็นแนนซี่นั่งอยู่ โจเซฟินก็หัวเราะกลบเกลื่อนเบา ๆ “ฮะ ฮะ ขอโทษทีที่มารบกวน”

เจย์มองไปที่น้องสาวของเธอ ริมฝีปากเขากระตุกเล็กน้อย “ไหนเราเคยสาบานว่าจะไม่เหยียบเข้ามาที่บ้านหลังนี้อีกหรอกเหรอ?”

เจนสันพูดอย่างเย็นชา เขาตะโกนออกมาจากด้านในว่า “น้าไม่ต้องสนใจรูปลักษณ์หรอก ปล่อยให้มันผ่านไป”

“ฉันอยากจะเป็นนักแสดง แน่นอนฉันต้องสนใจรูปลักษณ์ภายนอกสิ เธอคิดว่าน้าจะหาเงินได้จากที่ไหน?” โจเซฟินกรีดร้องด้วยความโกรธ

“กองทุนเด็ก” เจนสันตะโกนตอบโต้ออกมา

โจเซฟิน โกรธมากจนหยุดหายใจ “เธอเรียกฉันให้ไปพึ่งพา กองทุนทรัสต์เหรอ? แล้วเธอล่ะ เธอก็พึ่งคนแก่ของเธอเหมือนกัน…”

“คุณพ่อผมยังไม่แก่” เจนสันตอบ

โจเซฟินรู้อึ้งไปทันที