ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 53

โจเซฟินเดินลงไปชั้นล่างพร้อมกับเอามือกุมหน้าผากที่ฟกช้ำของเธอไว้ เธอเดินเข้าไปหาเจย์ ร้องไห้เข้าฟ้องเขา “เจย์ ลูกชายของนายทำร้ายฉัน นายจะไม่ทำอะไรหน่อยเหรอ?”

เจย์มองโจเซฟินเงียบ ๆ…

“เธอก็รู้ว่าเขาไม่ชอบให้เธอไปแตะต้องเนื้อตัวเขา” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระด้าง “แต่เธอก็ยังจะหาเรื่องใส่ตัวเอง”

โจเซฟินรู้สึกแย่เป็นอย่างมาก “ก็ฉันคิดว่าเขาคงดีขึ้นแล้ว ฉันถึงได้มาหาเขาที่นี่เพื่อดูแลเขา ใครจะไปรู้ว่าจะเป็นอีก”

ใบหน้าอันหล่อเหลาของเจย์เริ่มบูดบึ้ง “เจนสันไม่ได้ป่วย”

โจเซฟินพูดด้วยน้ำเสียงที่แห้งแหบ “นายรู้ดีแก่ใจว่าเขาป่วยหรือไม่ป่วยเจย์ ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะว่า เจนสันคนเดิมนั้นมีนิสัยเย็นชาและหยิ่งจองหอง นายก็เคยเห็นมันด้วยตาของนายที่วันนั้นนายพาเขามาที่บ้าน เขาแตกต่างจากเดิมวันนั้นเขาดูมีชีวิตชีวา สดใสร่างเริงและสุภาพ เดิมทีฉันคิดว่าแม่ของเขาสามารถรักษาอาการที่เขาเป็นอยู่ได้ แต่นี่มันดูเหมือนจะเลวร้ายลงไปอีก เจนสันดูเงียบมากขึ้นไปอีก เขากลายเป็นคนต่อต้านสังคม ฉันพูดจริง ๆ นะ ฉันอดสงสัยไม่ได้เขาป่วยเป็นโรคจิต!”

เงาดำกระจายไปทั่วใบหน้าหล่อเหลาของเจย์

“นายรีบพาเขาไปหาจิตแพทย์ในโรงพยาบาลแกรนด์เอเชีย พาเจนสันไปตรวจเถอะ” โจเซฟินรบเร้าเขา “นายไม่ควรรีรอที่จะรักษาลูกนะ”

เจย์ถูที่ว่างระหว่างคิ้วของเขาและใช้ความคิด

‘โจเซฟินพูดถูก ไม่กี่วันมานี้เจนสันทำตัวแปลก ๆ ไม่เหมือนเดิม’

แนนซี่เห็นบรรยากาศตรงหน้าแล้วเธอรีบเข้าไปปลอบใจเจย์ “คุณไม่ต้องกังวลนะคะ เป็นเรื่องปกติของเด็กที่อารมณ์จะไม่ค่อยคงที่ ที่น้องสาวของคุณมาวุ่นวายเพราะเธอเป็นห่วงลูกของคุณ”

อยู่ดี ๆ เจนสันก็วิ่งลงมาจากชั้นสอง เมื่อโจเซฟินเห็นเจนสัน เธอรู้สึกผวาทันทีเหมือนกลัวว่าเขารู้ความลับของเธอ “เจนสัน น้าจะกลับก่อน โอเคนะ?” เธอพูดอย่างรีบร้อน น้ากลัวว่าเธอจะกังวล เธอไม่ต้องออกไปส่ง เธอกลับขึ้นไปข้างบนนั่นได้เลย!” จากนั้นเธอก็รีบออกจากบ้านด้วยอาการหวาดกลัว

“โจเซฟิน!” อยู่ ๆ เจนสันก็ร้องเรียกเธอ