สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1062

"ไอสารเลว! กล้าดียังไง?" คนตระกูลจางโมโห

"ไอขยะนี้กล้าสู้หรอ?" มีคนพูดด้วยความแปลกใจ

"สู้แล้วมีประโยชน์อะไร? ถ้าลงมือจริงๆ คุณชายเล่ยใช้แค่นิ้วเดียวฆ่าเขาได้!" วังเสียวม่านพูดอย่างไม่แยแส

จางซงหงโมโห ตะโกน: "เข้าไป! เข้าไป! จับเขาเอาไว้ จับเขาเอาไว้!"

"รับทราบ!"

คนตระกูลจางเดินเข้าไปมากขึ้นเรื่อยๆ

"หยุด! ทุกคนหยุด!"

ผู้เฒ่าจางตะโกน

แต่ไม่มีใครฟัง

คุณนายจางออกมาแล้ว คนตระกูลจางเชื่อฟังคุณนายจางอย่างเห็นได้ชัด

อย่างไรก็ตาม...การชกหมัดและเตะของหลินหยางไม่เพียงแต่เร็ว แต่ยังทรงพลัง ด้วยการต่อยและเตะไม่กี่ครั้ง เขาก็สามารถล้มคนตระกูลจางทั้งสี่ได้

"อะไรกัน?"

เสียงตกใจดังขึ้นมา

"ชิงหยู นี่มันอะไรกัน? ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์นี้ร้ายกาจขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?" คนข้างๆ มองจางชิงหยูด้วยความอึ้งและถาม

"ฉัน...ฉันเองก็ไม่รู้!" จางชิงหยูสับสนและตกใจอย่างมาก

เธอรู้ว่าหลินหยางต่อสู้ได้ แต่แม้ว่าเขาจะต่อสู้ได้ ก็สู้ได้แค่คนธรรมดาเท่านั้น ใครจะรู้ว่าจะสามารถสู้กับบอดี้การด์ที่ได้รับการฝึกฝนในตระกูลจางมาได้?

ขณะหนึ่งคนตระกูลจางไม่กล้าเดินเข้ามา

ด้านวังเสียวม่านตกใจเช่นกัน: "ขยะนี้ทำไมสู้ได้ขนาดนี้? ไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อน"

"สู้ได้หรอ? เหอะ เลิกทำให้คนสับสนเถอะ! คิดว่าผมเป็นคนโง่หรอ? เล่ยเผิงหัวเราะอย่างไม่แยแส จ้องไปที่คนตระกูลจางและพูด: "พวกคุณก็แค่แสดงให้ผมดูเท่านั้น!"

"แสดงหรอ?" จางซงหงผงะ

"หลินหยางที่มีรูปร่างแบบนั้น จะสู้กับคนร่างใหญ่ด้วยการโจมตีครั้งเดียวได้หรอ? เหอะ คิดว่าถ่ายหนังวิทยายุทธอยู่หรอ?"

"คุณชายเล่ย คุณเข้าใจผิดแล้ว ทำไมพวกเราต้องแสดงกับหลินหยางด้วย?"

"พวกคุณแค่ไม่อยากทำให้ผมขุ่นเคืองและอยากปกป้องหลินหยาง ก็เลยทำเป็นเลือดร้อน! คิดว่าผมจะถูกหลอกด้วยวิธีการแบบนี้หรอ? น่าขำสิ้นดี!"

"คุณชายเล่ย ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด..."

"ไม่ต้องพูดแล้ว ตระกูลจางของพวกคุณหลบไป ให้ผมจัดการเอง!" คุณชายเล่ยโบกมือ

คนข้างๆ รีบวิ่งออกไปทันที

แต่หลินหยางจะยืนอยู่เพื่อรอการเข้ามาทุบตีได้อย่างไร?

เขาเดินออกไปด้านหน้า เข้าใกล้เล่ยเผิงมากขึ้น

ความเร็วนั้นเร็วเกินไปสำหรับทุกคนที่จะตอบสนอง

"อะไร?"

ลมหายใจของเล่ยเผิงสั่นไหว แต่ก่อนที่เขาจะตอบสนอง หลินหยางก็ตบหน้าของเขาแล้ว

แปะ!

เล่ยเผิงหมุนตัวและล้มลงกับพื้น

"อ๊า!"

วังเสียวม่านร้อง

"คุณชาย!"

"ให้ตายเถอะ ผมจะฆ่าคุณ!"

คนที่โดนอัดและล้มไปบนพื้นก่อนหน้านี้กลับมาอีกครั้งและพุ่งเข้าใส่หลินหยาง

ล้อมรอบเอาไว้ หลินหยางไม่มีทางหลบ

แต่วินาทีถัดมา ร่างที่ชราก็พุ่งเข้ามาในกลุ่มคน จัดการคนที่ล้อมรอบหลินหยางทั้งหมด

"พ่อบ้าน?"

ทุกคนตกใจกับร่างนั้น

นั่นคือพ่อบ้านของตระกูลจาง

และเป็นคนที่เชื่อฟังผู้เฒ่าจางคนเดียว พ่อบ้านได้รับการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาเป็นเวลาหลายปี เขาจึงมีทักษะที่ดี การจัดการกับคนเหล่านี้ไม่เป็นปัญหา

การปรากฏตัวของเขาก็เป็นการแสดงท่าทีของผู้เฒ่าจาง

"จางจงหัว! คุณทำอะไร?" คุณนายจางพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ

"โยนพวกคนเหล่านั้นออกไป! รวมทั้งเล่ยเผงด้วย! ไล่ออกไปให้หมด!"

ผู้เฒ่าจางเบิกตากว้างและตะโกนหาพ่อบ้าน

พ่อบ้านพยักหน้า

"จางจงหัว คุณบ้าไปแล้วหรอ! ตระกูลจางไม่รอดแน่! ไม่รอด! ผมจะทำให้ตระกูลจางหายไปจากมณฑลกวงหลิว!" เล่ยเผิงเอามือป้องหน้าและตะโกน

"โยนเล่ยเผิงออกไปก่อน ถ้าเขาขัดขวางก็จัดการซะ!" ผู้เฒ่าจางตะโกน

คราวนี้เขาจะจัดการอย่างสมบูรณ์!

"รับทราบ!"

พ่อบ้านพยักหน้าและรีบไปจับเล่ยเผิง

"อย่ามาโดนตัวผม! เชื่อไหมผมจัดการคุณได้?"

เสียงตะโกนดังขึ้น เล่ยเผงเริ่มดิ้นรน

แปะแปะ!