สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1290

หลินหยางมั่นใจในหมัดนี้มาก

บางทีอาจจะมีความเสี่ยงสูงอยู่บ้าง แต่ไม่เป็นไร

ขอเพียงไม่ตาย เขาก็สามารถอาศัยเข็มเงินและยาทำให้ตัวเองลุกขึ้นอีกครั้ง

เขาในตอนนี้อมยาไว้ในปากสามเม็ด ล้วนแต่เป็นยาซื้อชีวิตที่เขากลั่นเองกับมือ สามารถปกป้องหัวใจ ช่วยให้เลือดลมไหลเวียนได้ปกติ หรือแม้กระทั่งเพิ่มความแข็งแกร่งให้อวัยวะภายใน

ถึงต้องแบกรอบบาดแผลมากแค่ไหนก็ไม่สำคัญ!

หลินหยางจู่โจมอย่างกะทันหัน ทำให้หมากทั้งหมดตั้งตัวไม่ทัน

พวกมันเป็นเพียงกลไกบางอย่าง ไม่ใช่มนุษย์ การตอบสนองทั้งหมดมาจากกลไก ทุกอย่างมีขีดจำกัด จะเทียบกับมนุษย์ได้อย่างไร?

หลินหยางเข้าใก้ลหมากแม่ทัพอย่างรวดเร็ว!

แต่…หมากแม่ทัพจะเป็นหมากธรรมดาได้อย่างไร?

ชิง!

เห็นเพียงรูปปั้นหมากแม่ทัพที่สวมเสื้อเกราะชักกระบี่สองเล่มออกจากเอว แทงตรงเข้ามาทางหลินหยางราวกับหุ่นยนต์

ในแววตาของหลินหยางปรากฏให้เห็นความดุร้าย จู่โจมต่อโดยไม่หลบไม่เลี่ยง

เขาเชื่อ กระบี่สองเล่มนี้ไม่สามารถฆ่าเขา!

ฉึก!

ฉึก!

แม่กระบี่ทั้งสองเล่มจะทำมาจากหิน แต่มันกลับแหลมคมมาก แทงทะลุท้องและหน้าอกของหลินหยางโดยตรง หลินหยางเอียงไปด้านข้างเล็กน้อย กระบี่พุ่งผ่านห่างจากหัวใจของเขาไม่ถึงหนึ่งเซนติเมตร หลังจากนั้นชกหมัดใส่ศีรษะของหมากแม่ทัพ

บูม!

ศีรษะของหมากแม่ทัพระเบิดไปครึ่งหนึ่ง ความสามารถในการเคลื่อนไหวลดลง ทำให้การจู่โจมในครั้งต่อไปชะงักไปชั่วขณะ

เยี่ยม!

หลินหยางรู้สึกดีใจ รีบยกหมัดขึ้นเตรียมตัวทำละลายหมากแม่ทัพโดยตรง

แต่ในขณะที่เขากำลังยกหมัดขึ้น

ฟิ้ว!

มีเงาพุ่งมาจากด้านข้าง พุ่งชนใส่เขาราวกับวัวกระทิง

อะไรกัน?

ลมหายใจของหลินหยางหยุดชะงัก รีบหันไปมอง!

โจแอล!

เขามาได้ยังไง?

หลินหยางไม่กล้ารอช้า กัดฟันแน่น ดึงหมัดกลับพร้อมกับกระโดดถอยหลัง หลบการจู่โจมของโจแอล

แต่ในช่วงจังหวะนี้เอง ทางด้านรถม้าและม้าเหล็กก็พุ่งเข้ามาเช่นกัน ในขณะเดียวกัน ทั้งกระดานมีแสงส่องสว่างขึ้น พื้นที่บนกระดานทั้งหมดแยกออกจากกันเป็นช่อง มีรถม้าและม้าเหล็กผุดขึ้นมาจากใต้ดินจำนวนมาก เพียงแค่พริบตาเดียว ทั้งกระดานถูกอัดแน่นไปด้วยหมาก

“แย่แล้ว!”

หลินหยางหน้าถอดสี รีบกระโดดออกจากกระดานหมาก

ทางด้านของโจแอลจ้องหมากแม่ทัพที่พังยับเยิน ในใจรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่เผชิญหน้ากับหมากจำนวนมากเช่นนี้ เขาก็ไม่กล้าทำอะไรส่งเดช จึงรีบกระโดดออกจากกระดาน

โครม!

ประตูของกระดานมารโลหิตเปิด

อาวุโสห้า เสว่เซียว เสว่อิงและคนของลัทธิมารโลหิตรีบวิ่งเข้ามา

“กฎต้องห้ามของกระดานทำงาน! ใครกันแน่ที่บุกเข้าไปในกระดาน?” อาวุโสห้าตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

หลินหยางยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

โจแอลตั้งสติได้ หัวเราะฮ่าฮ่า “ฮ่าฮ่าฮ่า คือว่าอาวุโสห้า ต้องขออภัย พอดีผมจะไปเข้าห้องน้ำแต่เดินผิดทาง คิดไม่ถึงว่าตรงนี้จะมีประตูหลังด้วย ผมคิดว่ามันเป็นห้องน้ำก็เลยเข้ามา ต้องขออภัย ต้องขออภัย!”

“เข้าห้องน้ำผิดที่? เหอะเหอะ มีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ด้วยเหรอ? ผมว่าคุณจงใจมากกว่ามั้ง?” โขงซื่อเทียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “คงไม่ได้เป็นเพราะคุณเห็นว่าหมอเทวดาหลินกำลังจะทำลายสถิติของคุณ คุณไม่พอใจก็เลยแอบเข้ามา หวังก่อกวนหมอเทวดาหลิน!”

“โอ้มายก๊อด บนโลกใบนี้มีคนแบบคุณได้ยังไง? พูดเหลวไหล! พูดเหลวไหล!” โจแอลพูดเหมือนตนเองโดนปรักปรำ

หลินหยางหันไปมองอาวุโสห้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “อาวุโสห้า การป้องกันของลัทธิโลหิตมารของพวกคุณแย่มาก! มีคนแอบเข้าไปในกระดานโลหิตมาร แต่กลับไม่มีใครรู้?”

“ต้องขออภัยด้วยหมอเทวดาหลิน พวกเราดูแลไม่ทั่วถึงเอง” อาวุโสห้าพูดอย่างช่วยไม่ได้