สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1306

ตอนที่ตั้งสติได้ บอดี้การ์ดของชวี่เทียนล้มลงบนพื้นหมดแล้ว และนี่เป็นฝีมือของลูกศิษย์ลัทธิโลหิตมารเพียงคนเดียว

หลงโชและคนอื่นรู้สึกเสียวสันหลัง

บอดี้การ์ดของชวี่เทียนถือว่าเป็นมือดีที่สุดในเจียงเฉิน ในบรรดาพวกเขามีไม่น้อยที่เกษียณออกจากกองทัพ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าลูกศิษย์ลัทธิโลหิตมาร กลับต้านได้ไม่เกินหนึ่งกระบวนท่า!

“คนพวกนี้ไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ทั่วไป พวกเขาเป็นกองกำลังเร้นกายจากโลกภายนอก แข็งแกร่งกว่าฝึกศิลปะการต่อสู้ทั่วไปมาก พวกเราไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขา” หลงโชกัดฟันพูด

“คราวนี้ควรทำยังไงดี?”

“ฮึ่ม ฉินไป่ซง! คุณอย่าทำให้ตัวเองดูยิ่งใหญ่มากเกินไป! คุณกล้าตาย แล้วทำไมผมถึงไม่กล้า? ผมหลงโชเคยตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะอาจารย์ช่วย ตอนนี้กระดูกของผมคงละลายไปแล้วมั้ง วันนี้มาสู้กับคนพวกนี้อีกสักครั้งจะเป็นอะไร?” หลงโชพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ถึงแม้รู้ว่าสู้ไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ยอมนั่งรอความตายโดยไม่ทำอะไร

คำพูดของคนทั้งสอง ปลุกขวัญกำลังใจทุกคน

“ถ้าอย่างนั้นก็สู้เถอะ!”

“แก้แค้นให้หมอเทวดาหลิน!”

“ปล่อยคนพวกนี้ไปไม่ได้เด็ดขาด!”

“ถึงต้องตาย ก็ต้องกระชากเนื้อของคนพวกนี้ลงมาสักชิ้น!”

ทุกคนตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ

แต่ความแตกต่างระหว่างความสามารถใช่สิ่งที่คำพูดสามารถรับมือได้หรือ?

เห็นเพียงมุมปากของหัวหน้าอาวุโสกระตุกขึ้น เคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน มาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของฉินไป่ซง ยกแขนขึ้นเหวี่ยงออกไปสองครั้ง จากนั้นคว้าคอของเขาเอาไว้ กระชากเหวี่ยงร่างกายของเขาทุ่มใส่พื้นด้านข้าง

การกระทำนี้เกิดขึ้นเร็วมาก ทุกคนคาดคิดไม่ถึง

ก่อนที่ทุกคนจะตั้งสติได้ ฉินไป่ซงได้ล้มลงไปนอนกองอยู่กับพื้นด้านข้างแล้ว

“อาจารย์ฉิน!”

“ท่านผู้เฒ่า!”

“ผู้อำนวยการฉิน!”

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที รีบวิ่งเข้าไป

แต่มีหรือที่คนของลัทธิโลหิตมารจะปล่อยให้พวกเขาทำเช่นนี้? มีคนสองคนพุ่งเข้ามาขวางอยู่ตรงหน้าของพวกเขา

“ไอ้สารเลว!”

“หลบไปเดี๋ยวนี้!”

“ห้ามทำร้ายอาจารย์ฉิน ไม่อย่างนั้นผมไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่!”

ทุกคนตะโกนเสียงดังลั่น แต่มันกลับไม่มีประโยชน์ ลูกศิษย์คนหนึ่งพุ่งตัวเข้าไปล้มคนเหล่านี้ลงพื้น

คนของสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีเมื่ออยู่ต่อหน้าคนของลัทธิโลหิตมาร คนของลัทธิโลหิตมารไม่ต่างอะไรกับเทพเจ้า

“ไอ้สุนัขเฒ่าตัวนี้ยังมีลมหายใจเหรอ? ในเมื่อเป็นแบบนั้น ผมจะทรมานเขาต่อหน้าพวกคุณทีละนิด! ผมก็อยากรู้เหมือนกัน กระดูกของเขาแข็งกว่า หรือวิธีการของลัทธิโลหิตมารน่ากลัวกว่า!”

พูดจบ หัวหน้าอาวุโสโบกมือ “ถอนเล็บของเขาออกมาให้หมดก่อน!”

“ครับ อาวุโส!”

ลูกศิษย์คนหนึ่งเดินเข้าไปหาฉินไป่ซงพร้อมกับรอยยิ้มที่ขี้เล่น

ฉินไป่ซงพยายามลุกขึ้น ต้องการต่อต้าน แต่เขาถูกคนที่อยู่ด้านข้างกดลงพื้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นลูกศิษย์อีกคนเริ่มถอดเล็บของเขาทีละนิ้ว

“อ๊าก! !”

เสียงกรีดร้องดังก้อง

นิ้วทั้งสิบเชื่อมต่อหัวใจ ความเจ็บปวดของการถูกถอดเล็บยากที่จะอธิบาย

บางคนถึงกับปล่อยโฮร้องไห้ บางคนวิ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง แต่มันไม่สามารถหยุดการทรมานที่แสนโหดร้าย

บึ้ม…

ในตอนนั้นเอง มีรถยนต์หลายสิบคันขับพุ่งชนประตูเข้ามา หลังจากนั้นมีคนจำนวนมากวิ่งลงมา

หันไปมองพบว่าเป็นยอดฝีมือของเกาะหวางโยวและสำนักฉี๋หลิน

“กำลังเสริมมาแล้ว!” หม่าไห่รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที

“จัดการ!”

ผู้นำของเกาะหวางโยวตะโกนเสียงดัง หลังจากนั้นพุ่งเข้าไปทางคนของลัทธิโลหิตมาร

“ไม่เจียมตัว!” หัวหน้าอาวุโสยืนสองมือไขว้หลัง ยิ้มอย่างเย็นชา

ลูกศิษย์สามคนของลัทธิโลหิตมารพุ่งออกไปเผชิญหน้า