สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1309

เสว่เซียวก็ตกใจมากเช่นกัน

เขาสาบาน ทั้งชีวิตของตนเองไม่เคยเจอกับเรื่องที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อน!

ร่างกายของคนตรงหน้าถูกปกคลุมด้วยเถ้าถ่าน แต่ผิวหนังของเขากลับดูมนเรียว ไม่มีร่องรอยของบาดแผลถูกไฟไหม้แม้แต่นิดเดียว มองจากใบหน้าที่หล่อเหลาราวเทพบุตร เขาก็คือหมอเทวดาหลิน!

ขนบนร่างกายถูกไม่จนเกรียม ร่างกายเปลือยเปล่า เผยเห็นกล้ามเนื้อที่มีสัดส่วนสมบูรณ์ สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือดวงตาคู่นั้นของเขา!

มันกลายเป็นสีทอง!

ราวกับเป็นบุคคลที่มีเนตรสวรรค์

เสว่เซียวตัวสั่น เขาสามารถสัมผัสได้ถึงจิตสังหารจากดวงตาคนตรงหน้า

ในขณะเดียวกัน กลิ่นอายของอีกฝ่ายแตกต่างจากก่อนหน้านี้ไปโดยสิ้นเชิง

ไม่รู้เพราะอะไร เขามีความรู้สึกเหมือนคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือเทพเจ้า! เทพเจ้าที่ไม่มีวันแพ้!

ส่วนตัวเองเป็นเพียงมดตัวเล็ก

“ปล่อยนายท่านเสว่เซียว!”

“รนหาที่ตายเหรอ!”

ลูกศิษย์ของลัทธิโลหิตมารตั้งสติได้ ทุกคนชักกระบี่ออกมาพุ่งเข้าไปหาหลินหยาง

“ฮึ่ม!”

ดวงตาสีทองของหลินหยางระเบิดจิตสังหาร ยกแขนซ้ายขึ้น ซัดใส่กลางอากาศ

โครม!

พลังที่น่าสะพรึงกลัวสายหนึ่งปะทุออกจากฝ่ามือของเขา พุ่งตรงเข้าไปหาลูกศิษย์เหล่านั้นราวกับค้อนยักษ์

ทันใดนั้น ร่างกายของพวกเขาเริ่มทรุดลงพื้นด้วยท่าทางที่แปลกประหลาด สุดท้ายกลายเป็นเนื้อบด ตายอย่างน่าอนาถ…

“ปราณแท้?”

เสว่เซียวตกตะลึงจนตาแทบหลุดออกจากเบ้า!

หมอเทวดาหลินกำลังใช้ปราณแท้?

ยิ่งไปกว่านั้นไม่ใช่ปราณแท้ทั่วไป!

ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว

อีกอย่าง แขนซ้ายของเขามันอะไร? ทำไมถึงงอกขึ้นมาใหม่?

เขาเหลือแขนแค่ข้างเดียวแล้วไม่ใช่เหรอ?

ความสงสัยและไม่เข้าใจนับไม่ถ้วนถาโถมเข้าใส่จิตใจของเสว่เซียว แต่เขาไม่มีเวลามากพอคิดเรื่องพวกนี้ เพราะความน่าสะพรึงกลัวที่ไร้ขีดจำกัดได้ถาโถมเข้าหาเขาแล้ว

ส่วนคนของลัทธิโลหิตมารที่เหลือก็กลัวจนไม่กล้าเข้าไป

“รีบไปแจ้งเจ้าลัทธิ!”

“เร็ว!”

ลูกศิษย์ที่เหลือตะโกน หันหลังแล้ววิ่งหนีทันที

ไม่มีใครสนใจความเป็นความตายของเสว่เซียว

เสว่เซียวรู้ดี หากต้องการมีชีวิตรอดต้องพึ่งตนเองเท่านั้น

“หมอเทวดาหลิน! อย่าฆ่าผม! ผม…ผมไม่ได้อยากทำร้ายคุณ นี่เป็นการตัดสินใจของเจ้าลัทธิ ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้” เสว่เซียวตะโกนเสียงดังด้วยความร้อนใจ

แต่ดูเหมือนหลินหยางไม่ต้องการฟังคำพูดไร้สาระของเขา ยกแขนขึ้นเตรียมตัวซัดฝ่ามือใส่ศีรษะของเขาโดยตรง

ในช่วงความเป็นความตาย เสว่เซียวตะโกนเสียงดัง “หมอเทวดาหลิน ถ้าหากคุณไม่ฆ่าผม ผมมีข้อมูลสำคัญบอกคุณ!”

“หืม?”

หลินหยางมองเขา พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ข้อมูลสำคัญอะไร?”

“เกี่ยวกับสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีของคุณ เจ้าลัทธิต้องการยึดครองสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี ก่อนหน้านี้เขาส่งอาวุโสเสว่เหินไป แต่สุดท้ายล้มเหลว ทำให้ลัทธิเสียหน้ามาก เจ้าลัทธิโมโหก็เลยส่งมือสังหารที่ฆ่าคนไม่กระพริบตาไปสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี ผมคิดว่าคนคนนั้นน่าจะออกเดินทางแล้ว หมอเทวดาหลิน ถ้าหากคุณยังไม่รีบกลับไป คนที่อยู่ในสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีจะกลายเป็นศพทั้งหมด!” เสว่เซียวรีบตะโกนพูด

คำพูดประโยคนี้ทำให้สีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนไปแล้ว

“พูดจริงหรือเปล่า?”

“ถ้าไม่เชื่อคุณดู!”

เสว่เซียวรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า เปิดคลิปวีดีโอตอนที่ฉินไป่ซงโดนทรมาน

หลินหยางระเบิดอารมณ์ทันที “สั่งให้เขากลับมาเดี๋ยวนี้!”

“นอกจากเจ้าลัทธิ ไม่มีใครสามารถเรียกเขากลับมา!” เสว่เซียวพูดเสียงสั่น

หลินหยางรู้ว่าตอนนี้ตนเองไม่มีเวลามาก เขารีบปล่อยเสว่เซียว กลับไม่ได้ให้เขาไปทันที แต่เริ่มลงมือแก้ผ้าของเขามาสวมใส่ หลังจากนั้นพุ่งออกจากแดนต้องห้าม