สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1327

ก็เป็นอย่างที่รู้กันคนไม่รู้ย่อมไม่ผิด พวกเขาก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผลมาแก้ตัวให้ตนเองเลย

“แล้วประวัติการโอนล่ะ?”

หลินหยางถามกลับอย่างกะทันหัน

หนงห่าวอึ้ง

“ถ้าหากคุณจริงจังสักนิด อันที่จริงมันก็คงจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ หนงห่าว ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว แต่คุณกลับปล่อยมันผ่านไปต่อหน้าต่อตา ยิ่งไปกว่านั้นถ้าหากผมไม่ใช่หมอเทวดาหลิน เกรงว่าผมคงจะตายอยู่ในเมืองผู่เฉินไปแล้วมั้ง?” หลินหยาพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

สีหน้าของหนงห่าวเดี๋ยวแดงเดี๋ยวซีด สุดท้ายเงยหน้าขึ้น กัดฟันพูดอย่างกะทันหัน “หมอเทวดาหลิน แล้วคุณจะเอายังไง? หรือคุณจะฆ่าผมเหรอ? เพราะเรื่องแค่นี้? มันเกินไปหรือเปล่า?”

“เรื่องแค่นี้? สำหรับผมมันไม่ใช่เรื่องเล็ก! แต่ไม่ว่าเรื่องอะไรผมก็ไม่ชอบทำให้มันเลยเถิดเกินไป การฆ่าพวกคุณมันไม่จำเป็น ผมทำตามที่คุณพูดก่อนหน้านี้ก็แล้วกัน ชู่ไท่!”

“ครับ!” ปรมาจารย์ชู่ลุกขึ้นอย่างกะทันหัน

“ไปหักแขนหักขาของเขา”

คำพูดประโยคนี้ทำให้หนงห่าวขนลุกขึ้นมาทันที

“หมอเทวดาหลิน! คุณอย่ารังแกกันให้มันมากเกินไป! ที่นี่คือเมืองผู่เฉิน!”

ทันทีที่พูดจบ บอดี้การ์ดโดยรอบยกปืนขึ้นเล็งมาทางหลินหยาง

“คุณอยากตายไปพร้อมกับผมเหรอ?” ได้ยินเพียงหนงห่าวกัดฟันคำราม

“ตายไปพร้อมกับคุณ?”

หลินหยางมองเขา พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “คุณคิดว่า…คุณมีสิทธิ์เหรอ?”

หนงห่าวเป็นเหมือนองค์ชายของเมืองผู่เฉิน ในเมืองผู่เฉินเขาสามารถเรียกลมเรียกฝนได้ตามใจชอบ ยังไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้มาก่อน

มันก็ถูก ชื่อเสียงของหมอเทวดาหลินดังก้องไปทั่วประเทศหรือแม้กระทั่งทั่วโลก มีผู้คนนับไม่ถ้วนเคยได้ยินชื่อเสียงของเขา

คนแบบนี้ถึงเขาไม่เคยเห็นกับตาตนเอง แต่อย่างน้อยก็ต้องเคยเห็นผ่านโทรศัพท์คอมพิวเตอร์หรือแม้แต่คนข้างกาย เขาเองก็รู้ถึงความร้ายแรงของสถานการณ์เช่นกัน

หมอเทวดาหลินไม่ใช่บุคคลที่เขาสามารถล่วงเกิน

ทางตระกูลก็เคยเตือนเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้ำหลวงเกินคนของหยางหัวเด็ดขาด

ถึงเป็นคนของสาขาย่อยก็ไม่ได้

แต่ครั้งนี้ เขาไม่เพียงล่วงเกิน ยิ่งไปกว่านั้นคนที่เขาล่วงเกิน…เป็นถึงประธานหลินของหยางหัว!

หนงห่าวเข้าใจดีว่าครั้งนี้ตนเองสร้างปัญหาใหญ่แล้ว!

แต่เขาก็คุกเข่าให้หลินหยาง แถมยังโขกหัวขอโทษ!

ตามหลักแล้ว เขาไว้หน้ามากขนาดนี้ หลินหยางจำเป็นต้องบีบคั้นกันถึงขนาดนี้ด้วยเหรอ ต้องการหักแขนหักขาของเขา?

เรื่องแบบนี้จะให้หนงห่าวยอมรับได้อย่างไร?

ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าเขา!

ดังนั้น เขาจึงไม่สนใจอะไรแล้ว

ปากกระบอกปืนเล็งตรงมาทางหลินหยาง

เจตนาแห่งการฆ่าปกคลุมทั่วทั้งห้อง

ผู้หญิงคนนั้นและคนอื่นไม่ได้รู้สึกประหลาดใจกับการกระทำของหนงห่าว

พวกเธอรู้จักนิสัยของหนงห่าว

เขาเป็นบุคคลที่ไม่รู้จักกลัวฟ้าดิน

ถ้าคุณล่วงเกินเขา ไม่ว่าเขาจะต้องสูญเสียอะไรก็ตาม อย่างน้อยเขาก็จะกัดเนื้อของคุณลงมาสักก้อน

แต่ว่า…เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเองก็ไม่รู้จักหลินหยางดีพอเช่นกัน!

“หนงห่าว คุณบ้าไปแล้วเหรอ? รีบสั่งให้คนของคุณลดปืนลงเดี๋ยวนี้! เดี๋ยวนี้! ! !” ชู้ไท่ตะคอกด้วยความโมโห

“ชู่ไท่! คุณอย่ามาพูดมาก ผมเชิญคุณมาดื่มเพราะไว้หน้าคุณ ผมไว้หน้าแล้วคุณอย่าปฏิเสธดีกว่า ตอนนี้หมอเทวดาหลินต้องการให้ผมตาย! ผมก็จะทำให้เขาทรมานเหมือนกัน!”

หนงห่าวตะคอกเสียงดัง ดวงตาแดงก่ำ!

ในมุมมองของเขา ถ้าหากตนเองบ้ามากพอ หมอเทวดาหลินต้องยอมอ่อนข้อเพื่อสงบเรื่องนี้แน่นอน อย่างน้อยก็ให้ทางเลือกที่สมเหตุสมผลแก่เขา!

แต่ว่า…หลินหยางบ้ากว่าเขาหลายเท่า!

เห็นเพียงหลินหยางจุดบุหรี่สูบ มุมปากกระตุกขึ้น เผยให้เห็นรอยยิ้มที่คลั่งไคล้ “หมายความว่าคุณต้องการให้ผมทำลายตระกูลของคุณใช่หรือเปล่า?”

“ทำลายตระกูลของผม?”

ลมหายใจของหนงห่าวหยุดชะงัก ตะคอกเสียงดัง “คุณทำไม่ได้! คุณทำไม่ได้! ที่นี่คือเมืองผู่เฉิน! เป็นถิ่นของตระกูลหนง ไม่ใช่สถานที่คำพูดของคุณเป็นใหญ่! หมอเทวดาหลิน! ผมจะบอกให้ นอกจากคุณไม่อยากออกจากเมืองผู่เฉิน! ถ้าวันนี้ผมต้องตาย คุณเองก็อย่าหวังว่าจะได้ออกจากเมืองผู่เฉิน!”

หนงห่าวมั่นใจมาก!

ตระกูลหนงอยู่ในเมืองผู่เฉินไม่รู้กี่ปีแล้ว ที่นี่เป็นเหมือนกับกระถางเหล็ก! ไม่ใช่ใครก็สามารถทะลวงออกไปได้!

ก่อนหน้านี้ที่หลินหยางโดนขัง เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของตระกูลหนง

ตระกูลหนงต้องกลัวเขาหรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น พวกคนหนุ่มสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขาล้วนแต่เป็นคนของตระกูลใหญ่!